سلونی قبل أن تفقدونی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* '''سلونی قبل أن تفقدونی''': [[کلامی]] از [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و نشانۀ [[علم]] فراوان اوست، یعنی پیش از آنکه مرا از دست بدهید، از من بپرسید، که من به راه‌های [[آسمان‌ها]] بیش از [[آگاهی]] شما از راه‌های [[زمین]]، دانایم: {{عربی|سلونی قبل أن تفقدونی، فإنّی بطرق السّموات أخبر منکم بطرق الأرض}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۰ ص ۱۵۳، امالی مفید، ص ۱۵۲، سنن الامام علی، ص ۵۵، احقاق الحق، ج ۷ ص ۶۱۰</ref> و کسی جز [[امام علی|علی]]{{ع}} چنین نگفت و چنین ادعایی نکرد و هرکس هم مغرورانه چنین ادعا کرد، رسوا شد.<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج ۷ ص ۴۶. نمونه‌هایی از کسانی که سلونی گفتند و رسوا شدند در کتاب «الأسرار العلویّه» محمّد فاضل المسعودی، ص ۴۴۱ آمده است</ref> خود آن [[حضرت]] فرمود: پس از من هرکس چنین بگوید مدعی [[جاهل]] یا [[دروغگویی]] [[اهل]] افتراست.<ref>بحار الأنوار، ج ۵۴ ص ۲۳۱</ref>[[سخن]] آن [[حضرت]]، با تعبیرات مشابه و مختلف، در موارد متعدّد و منابع گوناگون [[نقل]] شده است.<ref>ر. ک: «سلونی قبل ان تفقدونی»،۲ جلد، شیخ محمّد رضا الحکیمی، منشورات الأعلمی</ref> موارد فراوانی هم در برابر این ادّعا مخاطبان [[حضرت]]، سؤال کرده‌اند و فی المجلس پاسخ شنیده‌اند.<ref>حیاة امیر المؤمنین علی، ناظم‌زاده، ص ۱۵۶</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۶.</ref> | * '''سلونی قبل أن تفقدونی''': [[کلامی]] از [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و نشانۀ [[علم]] فراوان اوست، یعنی پیش از آنکه مرا از دست بدهید، از من بپرسید، که من به راه‌های [[آسمان‌ها]] بیش از [[آگاهی]] شما از راه‌های [[زمین]]، دانایم: {{عربی|سلونی قبل أن تفقدونی، فإنّی بطرق السّموات أخبر منکم بطرق الأرض}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۰ ص ۱۵۳، امالی مفید، ص ۱۵۲، سنن الامام علی، ص ۵۵، احقاق الحق، ج ۷ ص ۶۱۰</ref> و کسی جز [[امام علی|علی]]{{ع}} چنین نگفت و چنین ادعایی نکرد و هرکس هم مغرورانه چنین ادعا کرد، رسوا شد.<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج ۷ ص ۴۶. نمونه‌هایی از کسانی که سلونی گفتند و رسوا شدند در کتاب «الأسرار العلویّه» محمّد فاضل المسعودی، ص ۴۴۱ آمده است</ref> خود آن [[حضرت]] فرمود: پس از من هرکس چنین بگوید مدعی [[جاهل]] یا [[دروغگویی]] [[اهل]] افتراست.<ref>بحار الأنوار، ج ۵۴ ص ۲۳۱</ref>[[سخن]] آن [[حضرت]]، با تعبیرات مشابه و مختلف، در موارد متعدّد و منابع گوناگون [[نقل]] شده است.<ref>ر. ک: «سلونی قبل ان تفقدونی»،۲ جلد، شیخ محمّد رضا الحکیمی، منشورات الأعلمی</ref> موارد فراوانی هم در برابر این ادّعا مخاطبان [[حضرت]]، سؤال کرده‌اند و فی المجلس پاسخ شنیده‌اند.<ref>حیاة امیر المؤمنین علی، ناظم‌زاده، ص ۱۵۶</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۶.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۶: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
{{ | {{فضائل امام علی}} | ||
[[رده:فضائل امام علی]] | [[رده:فضائل امام علی]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۱۹
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سلونی قبل أن تفقدونی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- سلونی قبل أن تفقدونی: کلامی از امیر المؤمنین(ع) و نشانۀ علم فراوان اوست، یعنی پیش از آنکه مرا از دست بدهید، از من بپرسید، که من به راه‌های آسمان‌ها بیش از آگاهی شما از راه‌های زمین، دانایم: سلونی قبل أن تفقدونی، فإنّی بطرق السّموات أخبر منکم بطرق الأرض[۱] و کسی جز علی(ع) چنین نگفت و چنین ادعایی نکرد و هرکس هم مغرورانه چنین ادعا کرد، رسوا شد.[۲] خود آن حضرت فرمود: پس از من هرکس چنین بگوید مدعی جاهل یا دروغگویی اهل افتراست.[۳]سخن آن حضرت، با تعبیرات مشابه و مختلف، در موارد متعدّد و منابع گوناگون نقل شده است.[۴] موارد فراوانی هم در برابر این ادّعا مخاطبان حضرت، سؤال کرده‌اند و فی المجلس پاسخ شنیده‌اند.[۵][۶]
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴۰ ص ۱۵۳، امالی مفید، ص ۱۵۲، سنن الامام علی، ص ۵۵، احقاق الحق، ج ۷ ص ۶۱۰
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج ۷ ص ۴۶. نمونه‌هایی از کسانی که سلونی گفتند و رسوا شدند در کتاب «الأسرار العلویّه» محمّد فاضل المسعودی، ص ۴۴۱ آمده است
- ↑ بحار الأنوار، ج ۵۴ ص ۲۳۱
- ↑ ر. ک: «سلونی قبل ان تفقدونی»،۲ جلد، شیخ محمّد رضا الحکیمی، منشورات الأعلمی
- ↑ حیاة امیر المؤمنین علی، ناظم‌زاده، ص ۱۵۶
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۱۶.