ابو ثمامه صائدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*از [[یاران]] [[امام حسین|سید الشهدا]] و [[شهید]] [[نماز]]، که [[روز عاشورا]] به [[فیض]] [[شهادت]] رسید. وی ازچهره‌های سرشناس [[شیعه]] در [[کوفه]] و مردی [[آگاه]] و [[شجاع]] و [[اسلحه]] شناس بود. [[مسلم بن عقیل]] در ایام [[بیعت]] گرفتن از [[مردم]] برای [[نهضت حسینی]]، او را مسؤول دریافت [[اموال]] و خرید [[اسلحه]] قرار داده بود. نامش [[عمر]] بن [[عبد]] االله بود<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص.۱۷۷ برخی هم عمرو بن عبد االله نوشته‌اند. مثل تنقیح المقال، مامقانی، ج ۲،ص ۳۳۳</ref>. پیش از شروع درگیری‌های [[کربلا]] خود را از [[کوفه]] به [[کربلا]] رساند و به [[امام]] پیوست. [[روز عاشورا]]، که [[یاران]] [[امام حسین|حسین بن علی]] به تدریج [[شهید]] می‌شدند و از تعدادشان کاسته می‌شد و این کاهش محسوس بود، [[ابو ثمامه]] هنگام ظهر [[خدمت]] [[امام]] آمد و گفت: جانم فدای تو! چنین می‌بینم که [[دشمنان]] به تو نزدیک شده‌اند به [[خدا]] قسم تو کشته نخواهی شد مگر آنکه من پیش از تو کشته شوم. دوست دارم خدای خویش را در حالی [[دیدار]] کنم که این [[نماز]] را که وقتش نزدیک شده بخوانم. [[امام]]، نگاهی به بالا افکند، فرمود: [[نماز]] را به یادآوردی، [[خدا]] تو را از [[نماز]] گزاران ذاکر قرار دهد. آری، اینک اول وقت [[نماز]] است. مهلتی از [[سپاه]] [[دشمن]] خواستند. آنگاه [[ابو ثمامه]] و جمعی دیگر، با [[امام حسین]] [[نماز جماعت]] خواندند.<ref>سفینة البحار،ج ۱،ص ۱۳۶، بحار الانوار،ج ۴۵، ص ۲۱</ref> وی جزء آخرین سه نفری بود که از [[یاران]] [[امام]] تا عصر [[عاشورا]] زنده مانده بودند. برخی گفته‌اند که در اثر جراحت‌های بسیار بر [[زمین]] افتاد، خویشانش او را به دوشکشیده و از میدان به در بردند و مدت‌ها بعد از [[دنیا]] رفت<ref>عنصر شجاعت،ج ۲،ص ۱۵</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۹.</ref>. | *از [[یاران]] [[امام حسین|سید الشهدا]] و [[شهید]] [[نماز]]، که [[روز عاشورا]] به [[فیض]] [[شهادت]] رسید. وی ازچهره‌های سرشناس [[شیعه]] در [[کوفه]] و مردی [[آگاه]] و [[شجاع]] و [[اسلحه]] شناس بود. [[مسلم بن عقیل]] در ایام [[بیعت]] گرفتن از [[مردم]] برای [[نهضت حسینی]]، او را مسؤول دریافت [[اموال]] و خرید [[اسلحه]] قرار داده بود. نامش [[عمر]] بن [[عبد]] االله بود<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص.۱۷۷ برخی هم عمرو بن عبد االله نوشته‌اند. مثل تنقیح المقال، مامقانی، ج ۲،ص ۳۳۳</ref>. پیش از شروع درگیری‌های [[کربلا]] خود را از [[کوفه]] به [[کربلا]] رساند و به [[امام]] پیوست. [[روز عاشورا]]، که [[یاران]] [[امام حسین|حسین بن علی]] به تدریج [[شهید]] می‌شدند و از تعدادشان کاسته می‌شد و این کاهش محسوس بود، [[ابو ثمامه]] هنگام [[ظهر]] [[خدمت]] [[امام]] آمد و گفت: جانم فدای تو! چنین می‌بینم که [[دشمنان]] به تو نزدیک شده‌اند به [[خدا]] قسم تو کشته نخواهی شد مگر آنکه من پیش از تو کشته شوم. دوست دارم خدای خویش را در حالی [[دیدار]] کنم که این [[نماز]] را که وقتش نزدیک شده بخوانم. [[امام]]، نگاهی به بالا افکند، فرمود: [[نماز]] را به یادآوردی، [[خدا]] تو را از [[نماز]] گزاران ذاکر قرار دهد. آری، اینک اول وقت [[نماز]] است. مهلتی از [[سپاه]] [[دشمن]] خواستند. آنگاه [[ابو ثمامه]] و جمعی دیگر، با [[امام حسین]] [[نماز جماعت]] خواندند.<ref>سفینة البحار،ج ۱،ص ۱۳۶، بحار الانوار،ج ۴۵، ص ۲۱</ref> وی جزء آخرین سه نفری بود که از [[یاران]] [[امام]] تا عصر [[عاشورا]] زنده مانده بودند. برخی گفته‌اند که در اثر جراحت‌های بسیار بر [[زمین]] افتاد، خویشانش او را به دوشکشیده و از میدان به در بردند و مدت‌ها بعد از [[دنیا]] رفت<ref>عنصر شجاعت،ج ۲،ص ۱۵</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۹.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۲
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث یاران امام حسین، شهدای کربلا و مرتبط با مدخل امام حسین است. "یاران امام حسین" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل یاران امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از یاران سید الشهدا و شهید نماز، که روز عاشورا به فیض شهادت رسید. وی ازچهره‌های سرشناس شیعه در کوفه و مردی آگاه و شجاع و اسلحه شناس بود. مسلم بن عقیل در ایام بیعت گرفتن از مردم برای نهضت حسینی، او را مسؤول دریافت اموال و خرید اسلحه قرار داده بود. نامش عمر بن عبد االله بود[۱]. پیش از شروع درگیری‌های کربلا خود را از کوفه به کربلا رساند و به امام پیوست. روز عاشورا، که یاران حسین بن علی به تدریج شهید می‌شدند و از تعدادشان کاسته می‌شد و این کاهش محسوس بود، ابو ثمامه هنگام ظهر خدمت امام آمد و گفت: جانم فدای تو! چنین می‌بینم که دشمنان به تو نزدیک شده‌اند به خدا قسم تو کشته نخواهی شد مگر آنکه من پیش از تو کشته شوم. دوست دارم خدای خویش را در حالی دیدار کنم که این نماز را که وقتش نزدیک شده بخوانم. امام، نگاهی به بالا افکند، فرمود: نماز را به یادآوردی، خدا تو را از نماز گزاران ذاکر قرار دهد. آری، اینک اول وقت نماز است. مهلتی از سپاه دشمن خواستند. آنگاه ابو ثمامه و جمعی دیگر، با امام حسین نماز جماعت خواندند.[۲] وی جزء آخرین سه نفری بود که از یاران امام تا عصر عاشورا زنده مانده بودند. برخی گفته‌اند که در اثر جراحت‌های بسیار بر زمین افتاد، خویشانش او را به دوشکشیده و از میدان به در بردند و مدت‌ها بعد از دنیا رفت[۳][۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص.۱۷۷ برخی هم عمرو بن عبد االله نوشته‌اند. مثل تنقیح المقال، مامقانی، ج ۲،ص ۳۳۳
- ↑ سفینة البحار،ج ۱،ص ۱۳۶، بحار الانوار،ج ۴۵، ص ۲۱
- ↑ عنصر شجاعت،ج ۲،ص ۱۵
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۳۹.