علم در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[دانش]] در [[منطق]] [[قرآن کریم]] از ویژگی‌های بی‌نظیری برخوردار است. از آن جمله: (۱): با آنکه همه [[زندگی]] [[جهان]] را متاع اندکی می‌داند{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ}}<ref>«ای مؤمنان! چگونه‌اید که چون به شما گفته شود در راه خداوند رهسپار (جنگ) گردید، گرانخیزی می‌ورزید ؟ آیا به جای جهان واپسین به زندگانی این جهان خرسند شده‌اید؟ در حالی که کالای زندگی این جهان در برابر جهان واپسین جز اندکی نیست» سوره توبه، آیه ۳۸.</ref>، [[حکمت]] را خیر فراوان شمرده است: {{متن قرآن|يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ}}<ref>«به هر که خواهد فرزانگی می‌بخشد و هر که را فرزانگی دهند به راستی خیری فراوان داده‌اند؛ و جز خردمندان در یاد نمی‌گیرند» سوره بقره، آیه ۲۶۹.</ref>.[[حکمت]] غالباً در معلومات [[عقلی]] صادق[[حق]] که [[دروغ]] و بطلان نمی‌پذیرد، استعمال می‌شود<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۳۹۵.</ref>. در این [[آیه]]، فعل "ایتاء" با صیغه مجهول آمده تا دلالت کند [[حکمت]] به خودی خود منشأ خیر فراوان است، نه، از آن جهت که از جانب خداست؛ زیرا همه چیزهایی که [[خداوند]] [[عنایت]] می‌کند، منشأ خیر فراوان نیست، چنانکه [[مال]] را نیز [[خدا]] می‌دهد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۳۹۵.</ref>، ولى منشأ خیر فراوان نیست. (۲): [[دانش]] منشأ تعالی [[انسان]] است: {{متن قرآن|إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ}}<ref>«از بندگان خداوند تنها دانشمندان از او می‌هراسند، بی‌گمان خداوند پیروزمندی آمرزنده است» سوره فاطر، آیه ۲۸.</ref>.

*بر این اساس [[آیات الاهی]] تنها در [[جان]] [[عالمان]] و دانشوران به تمام معنى اثر گذاشته، [[ایمان]] و [[ترس از خدا]] را به ارمغان می‌آورند<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۴۲.</ref> و هرکس عالم‌تر و از [[دانش]] پربارتر، به [[خدا]] باورمندتر و از او ترسان‌تر است<ref>فیض کاشانی، الاصفی، ج۲، ص۱۰۲۵.</ref>. و جان‌های تهی از [[دانش]] چنان‌که [[شایسته]] است با کی از [[خدا]] ندارند<ref>محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۸، ص۴۲۸.</ref>. به همین [[دلیل]] [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} فرمود: "من از همه شما [[خداترس]] ترم"<ref>عبدالرحمن بن محمد ثعالبی، الجواهر الحسان، ج۵، ص۵۸۶؛ بغوی، معالم التنزیل، ج۲، ص۴۰۷ و ص۵۳۲.</ref>. و در [[حدیثی]] دیگر آمده است: "خداشناس‌ترین شما خداترس‌ترین شماست"<ref>{{متن حدیث|أَعْلَمُكُمْ بِاللَّهِ أَخْوَفُكُمْ لِلَّهِ}}؛ فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۸، ص۲۴۲.</ref>. [[قرآن کریم]] علاوه بر [[ستایش]] [[دانش]]، دانشوران را نیز در مرتبه‌ای فراتر از دیگران تصویر نموده، می‌فرماید: {{متن قرآن|هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الأَلْبَابِ}}<ref>«آیا (آن کافر ناسپاس بهتر است یا) کسی که هر دم از شب در سجده و ایستاده با فروتنی به نیایش می‌پردازد از جهان واپسین می‌هراسد و به بخشایش پروردگارش امید می‌برد؟ بگو: آیا آنان که می‌دانند با آنها که نمی‌دانند برابرند؟ تنها خردمندان پند می‌پذیرند» سوره زمر، آیه ۹.</ref>.