شکایت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۲

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شکایت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

شکایت عبارت است از اظهار ناراحتی و اندوه، توصیف گرفتاری، اظهار آنچه که برای انسان برخلاف خواست او رخ داده و اسباب ناراحتی و غم او را فراهم ساخته است. در قرآن کریم آمده است: ﴿قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ﴾^[۱]. امام سجاد(ع) در صحیفه از دو چیز در نزد خداوند شکایت برده است: نخست، شکایت از نفس: «أَشْكُو إِلَيْكَ يَا إِلَهِي ضَعْفَ نَفْسِي عَنِ‏ الْمُسَارَعَةِ فِيمَا وَعَدْتَهُ‏ أَوْلِيَاءَكَ...»^[۲]؛ «ای خدای من به تو شکایت می‌کنم ناتوانیم را، که نمی‌توانم به آن وعده‌ای که به اولیای خود داده‌ای بشتابم و نمی‌توانم از آنچه دشمنانت را ترسانده‌ای دوری جویم. به تو شکایت می‌آورم از فراوانی غم و اندوهم و وسوسه نفسم».

امام(ع) در این دعا از ناتوانی نفس خود برای پیشی گرفتن در اعمال نیک، که موجبات پاداش اخروی و رضوان الهی را برای اولیای خدا فراهم می‌آورد، و از ناتوانی خود در دوری جستن از کارهای بد که موجبات عذاب و انتقام الهی را برای دشمنان خدا فراهم می‌سازد، و همچنین از غم و اندوه‌هایی که انسان را از بین می‌برد و نیز از وسوسه نفس که انسان را به گناه ترغیب می‌سازد به درگاه الهی شکایت برده است. دوم، شکایت آن حضرت از شیطان است: «شیطان عنان من به دست گرفته و مرا به عرصه بدگمانی می‌کشاند و پایه‌های یقین من سُست می‌گرداند؛ پس ای خدای من از مجاورت چنین همنشین نابکار که مرا به اطاعت خود وامی دارد به تو شکایت می‌کنم»^[۳].

حضرت در این فراز به دو روش شیطان، یعنی ایجاد سوءظن و سُست کردن پایه‌های یقین در انسان که در نهایت به پیروی از او می‌انجامد، اشاره فرموده است. آن حضرت تصریح می‌کند که جز به خدا شکایت نمی‌برد و خداوند شنوای شکایت و برطرف‌کننده آن است: «ای خداوند، شکایت جز به تو به دیگر کس نبرم... هرگز مباد که چنین کنم... و دادخواهی مرا با دگرگون ساختن ستمگر قرین فرمای»^[۴].

امام به ما می‌آموزد که خداوند شنونده هر شکایتی است: هرکس به تو شکایت آورد، می‌شنوی^[۵]. مقصود آن است که دعای کسی را که نزد تو شکایت می‌آورد اجابت می‌فرمایی. چنان‌که در مناجات ملتمسانه این‌گونه می‌گوید: «آیا تو ای خداوند، کسی را که شکایت بینوایی خویش به درگاه تو آرد درحالی که به تو توکل کرده است بی‌نیاز می‌سازی؟ ای خداوند، آن را که جز تو بخشنده‌ای نمی‌یابد، نومید مکن»^[۶].^[۷].^[۸]

جستارهای وابسته

منابع

شیرزاد، امیر، مقاله «شکایت»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ «گفت: پریشانی و اندوهگینی خود را تنها به خداوند شکوه می‌برم» سوره یوسف، آیه ۸۶.
↑ دعای ۵۱.
↑ نیایش سی‌و‌دوم.
↑ نیایش چهاردهم.
↑ نیایش پنجاه‌و‌یکم.
↑ نیایش شانزدهم.
↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه، مکارم شیرازی.
↑ شیرزاد، امیر، مقاله «شکایت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۹۸.

[1] «گفت: پریشانی و اندوهگینی خود را تنها به خداوند شکوه می‌برم» سوره یوسف، آیه ۸۶.

[2] دعای ۵۱.

[3] نیایش سی‌و‌دوم.

[4] نیایش چهاردهم.

[5] نیایش پنجاه‌و‌یکم.

[6] نیایش شانزدهم.

[7] التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه، مکارم شیرازی.

[8] شیرزاد، امیر، مقاله «شکایت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۹۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{ویرایش غیرنهایی}}
-{{نبوت}}
+{{امامت}}
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
 : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شکایت در قرآن]] | [[شکایت در حدیث]] | [[شکایت در کلام اسلامی]]</div>
+: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شکایت در قرآن]] | [[شکایت در حدیث]] | [[شکایت در اخلاق اسلامی]] | [[شکایت در معارف دعا و زیارات]] | [[شکایت در معارف و سیره سجادی]] | [[شکایت در معارف و سیره رضوی]]</div>
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
 : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[شکایت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
 <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 ==مقدمه==
-*منظور زبان شکایت برای بیان [[ناراحتی]] و حاکی از دغدغه از [[آینده]] است. این تعبیر در [[حق]] [[پیامبر]] گاه با صراحت با لفظ شکایت آمده و گاه با تعبیرهای [[مناجات]] گونه در بیان [[ناراحتی]] ذکر شده، چنانکه این تعبیر در [[حق]] [[پیامبران]] آنگاه که از [[قوم]] خود خسته می‌شدند، ذکر شده است. این تعابیر در کنار اسف خوردن و [[حزن]] [[پیامبر]] در [[ایمان]] نیاوردن و یا [[حسرت]] از [[انحراف]] آنان شبکه‌ای از مسائل [[روحی]] و فشار و [[سختی]] [[پیامبر]] را نشان می‌دهد و از سویی [[سختی‌ها]] و دشواری‌ها و حساسیت به موضوعات [[تبلیغی]] و مسائل [[فرهنگی]] عصر [[بعثت]] را نشان می‌دهد
+شکایت عبارت است از اظهار [[ناراحتی]] و [[اندوه]]، توصیف [[گرفتاری]]، اظهار آنچه که برای [[انسان]] برخلاف خواست او رخ داده و اسباب ناراحتی و [[غم]] او را فراهم ساخته است. در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ}}<ref>«گفت: پریشانی و اندوهگینی خود را تنها به خداوند شکوه می‌برم» سوره یوسف، آیه ۸۶.</ref>.
-#{{متن قرآن|وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا}}<ref>«و پیامبر می‌گوید: پروردگارا! امّت من این قرآن را کنار نهادند» سوره فرقان، آیه ۳۰.</ref>
+[[امام سجاد]]{{ع}} در [[صحیفه]] از دو چیز در نزد [[خداوند]] شکایت [[برده]] است: نخست، شکایت از نفس: {{متن حدیث|أَشْكُو إِلَيْكَ يَا إِلَهِي ضَعْفَ نَفْسِي عَنِ‏ الْمُسَارَعَةِ فِيمَا وَعَدْتَهُ‏ أَوْلِيَاءَكَ...}}<ref>دعای ۵۱.</ref>؛ «ای خدای من به تو شکایت می‌کنم ناتوانیم را، که نمی‌توانم به آن وعده‌ای که به اولیای خود داده‌ای بشتابم و نمی‌توانم از آنچه دشمنانت را ترسانده‌ای دوری جویم. به تو شکایت می‌آورم از فراوانی غم و اندوهم و [[وسوسه]] نفسم».
-#{{متن قرآن|وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ * وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ لَا يُؤْمِنُونَ}}<ref>«و اگر از آنان بپرسی: چه کسی آنان را آفریده است؟ خواهند گفت: خداوند پس چگونه (از حق) بازگردانده می‌شوند؟ * و (خداوند آگاه است از) گفتار او  که: پروردگارا! اینان گروهی هستند که ایمان نمی‌آورند» سوره زخرف، آیه ۸۷-۸۸.</ref>
-#{{متن قرآن|ِ قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ}}<ref>«خداوند، سخن زنی را که با تو درباره همسرش چالش داشت و به خداوند شکوه می‌کرد شنیده است و خداوند گفت و گوی شما را می‌شنود که خداوند، شنوایی بیناست» سوره مجادله، آیه ۱.</ref>
+[[امام]]{{ع}} در این [[دعا]] از [[ناتوانی]] نفس خود برای [[پیشی گرفتن]] در [[اعمال نیک]]، که موجبات [[پاداش اخروی]] و [[رضوان الهی]] را برای [[اولیای خدا]] فراهم می‌آورد، و از ناتوانی خود در دوری جستن از کارهای بد که موجبات [[عذاب]] و [[انتقام الهی]] را برای [[دشمنان خدا]] فراهم می‌سازد، و همچنین از غم و اندوه‌هایی که انسان را از بین می‌برد و نیز از وسوسه نفس که انسان را به [[گناه]] [[ترغیب]] می‌سازد به [[درگاه الهی]] شکایت برده است.
-==نکات==
+دوم، شکایت آن [[حضرت]] از [[شیطان]] است: «شیطان عنان من به دست گرفته و مرا به عرصه [[بدگمانی]] می‌کشاند و پایه‌های [[یقین]] من سُست می‌گرداند؛ پس ای خدای من از مجاورت چنین همنشین نابکار که مرا به [[اطاعت]] خود وامی دارد به تو شکایت می‌کنم»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>.
-در [[آیات]] فوق این محورها مطرح گردیده است:
-#شِکوِه [[پیامبر]] از [[مردم]] به پیشگاه [[خداوند]]، در [[قیامت]]، به سبب متروک و مهجور ساختن [[قرآن]]: «{{متن قرآن|وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا}}<ref>«و پیامبر می‌گوید: پروردگارا! امّت من این قرآن را کنار نهادند» سوره فرقان، آیه ۳۰.</ref>
+حضرت در این فراز به دو روش شیطان، یعنی ایجاد [[سوءظن]] و سُست کردن پایه‌های یقین در انسان که در نهایت به [[پیروی]] از او می‌انجامد، اشاره فرموده است.
-# [[شکوه]] [[پیامبر]] در پیشگاه [[خداوند]]، از [[کافران]] [[متعصب]] [[قوم]] خویش: «{{متن قرآن|وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ لَا يُؤْمِنُونَ}}<ref>«و (خداوند آگاه است از) گفتار او  که: پروردگارا! اینان گروهی هستند که ایمان نمی‌آورند» سوره زخرف، آیه ۸۸.</ref> زیرا من شب و روز با آنها سخن گفتم، از طریق [[بشارت]] و [[انذار]] وارد شدم، سرگذشت دردناک [[اقوام]] پیشین را برای آنها برشمردم، اما با اینهمه سخنان گرم من در [[قلب]] سرد آنها اثر نگذاشت و [[ایمان]] نیاوردند، تو می‌دانی و آنها نمی‌دانند.
+آن حضرت تصریح می‌کند که جز به [[خدا]] شکایت نمی‌برد و خداوند شنوای شکایت و برطرف‌کننده آن است: «ای خداوند، شکایت جز به تو به دیگر کس نبرم... هرگز مباد که چنین کنم... و [[دادخواهی]] مرا با دگرگون ساختن [[ستمگر]] قرین فرمای»<ref>نیایش چهاردهم.</ref>.
-# [[شکوه]] خوله از شوهرش [[اوس بن صامت]] در پیشگاه [[خدا]] و [[مجادله]] وی با [[پیامبر]]: {{متن قرآن|قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ}}<ref>«خداوند، سخن زنی را که با تو درباره همسرش چالش داشت و به خداوند شکوه می‌کرد شنیده است و خداوند گفت و گوی شما را می‌شنود که خداوند، شنوایی بیناست» سوره مجادله، آیه ۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۸۲۱.</ref>.
-== پرسش‌های وابسته ==
+[[امام]] به ما می‌آموزد که [[خداوند]] شنونده هر شکایتی است: هرکس به تو شکایت آورد، می‌شنوی<ref>نیایش پنجاه‌و‌یکم.</ref>. مقصود آن است که دعای کسی را که نزد تو شکایت می‌آورد [[اجابت]] می‌فرمایی. چنان‌که در [[مناجات]] ملتمسانه این‌گونه می‌گوید: «آیا تو ای خداوند، کسی را که شکایت [[بینوایی]] خویش به درگاه تو آرد درحالی که به تو [[توکل]] کرده است [[بی‌نیاز]] می‌سازی؟ ای خداوند، آن را که جز تو بخشنده‌ای نمی‌یابد، [[نومید]] مکن»<ref>نیایش شانزدهم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه، مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «شکایت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۹۸.</ref>
 == جستارهای وابسته ==
 ==منابع==
-# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
+# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «شکایت»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
 ==پانویس==
-{{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}
 [[رده:شکایت]]
 [[رده:مدخل]]