آل عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
== | ==آل عمران در [[قرآن]]== | ||
*این واژه فقط یک بار در [[آیه]] ۳۳ سومین [[سوره]] [[قرآن]] آمده؛ از این رو، این [[سوره]] به " | *این واژه فقط یک بار در [[آیه]] ۳۳ سومین [[سوره]] [[قرآن]] آمده؛ از این رو، این [[سوره]] به "آل عمران" موسوم شده است: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ}}<ref>«خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۳۳.</ref>. لغویان و [[مفسّران]]، برای کلمه "[[آل]]" معانی گوناگونی چون [[خانواده]]، [[فرزندان]]، [[پیروان]] و شخص برشمرده‌اند. | ||
*[[مفسّران]] در این که [[عمران]] در این [[آیه]] نام چه کسی است، بر یک [[رأی]] نیستند. برخی او را [[عمران بن یصهر بن قاهث بن لاوی بن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم]]، [[پدر]] [[موسی]]{{ع}} و [[هارون]]، و بعضی، [[عمران بن ماثان]] [[پدر]] [[مریم]] می‌دانند که وی از [[نسل]] [[سلیمان بن داوود بن إیشا]] و همه از [[نسل]] [[یهودا ابن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم]]اند. البتّه [[عهد عتیق]] [[موسی]] و [[هارون]] را پسران [[عمرام بن قهات می‌داند <ref>کتاب مقدّس، خروج، ۶: ۱۸ ـ ۲۲.</ref>. گفته شده که بین این دو [[عمران]]، ۱۸۰۰ سال فاصله بوده است <ref>التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۴.</ref>؛ البتّه بیش‌تر [[مفسّران]] بر این باورند که وی به ادلّه ذیل [[پدر]] [[مریم]] است: | *[[مفسّران]] در این که [[عمران]] در این [[آیه]] نام چه کسی است، بر یک [[رأی]] نیستند. برخی او را [[عمران بن یصهر بن قاهث بن لاوی بن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم]]، [[پدر]] [[موسی]]{{ع}} و [[هارون]]، و بعضی، [[عمران بن ماثان]] [[پدر]] [[مریم]] می‌دانند که وی از [[نسل]] [[سلیمان بن داوود بن إیشا]] و همه از [[نسل]] [[یهودا ابن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم]]اند. البتّه [[عهد عتیق]] [[موسی]] و [[هارون]] را پسران [[عمرام بن قهات می‌داند <ref>کتاب مقدّس، خروج، ۶: ۱۸ ـ ۲۲.</ref>. گفته شده که بین این دو [[عمران]]، ۱۸۰۰ سال فاصله بوده است <ref>التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۴.</ref>؛ البتّه بیش‌تر [[مفسّران]] بر این باورند که وی به ادلّه ذیل [[پدر]] [[مریم]] است: | ||
#در ادامه [[سوره]] | #در ادامه [[سوره]] آل عمران [[سخن]] از [[پدر]]، [[مادر]] و [[فرزند مریم]] و نیز [[زکریا]]، متکفّل وی است؛ پس مقصود از [[عمران]] در این [[آیه]] نیز باید [[پدر]] [[مریم]] باشد و اگر منظور، [[پدر]] [[موسی]] باشد، با [[آیات]] این [[سوره]] تناسبی ندارد<ref>المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.</ref>. | ||
#آیاتِ پس از [[آیه]] ۳۳ به چگونگی [[برگزیدن]] | #آیاتِ پس از [[آیه]] ۳۳ به چگونگی [[برگزیدن]] آل عمران پرداخته و تکرار نام [[عمران]] در [[آیات]] بعد، مانند تکرار اسم در دو جمله است که یکی بودن هر دو اسم را متبادر می‌سازد و اگر مقصود از شخص دوم، غیر از شخص اوّل باشد، موجب به [[اشتباه]] افکندن شنونده می‌شود که از [[کلام]] [[حکیم]] به دور است<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>. | ||
#در مواردی، از [[پدر]] [[مریم]] با نام [[عمران]] یاد شده؛ ولی در هیچ جای از [[قرآن]]، از [[پدر]] [[موسی]] به [[عمران]] تعبیر نشده است <ref>المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.</ref>. | #در مواردی، از [[پدر]] [[مریم]] با نام [[عمران]] یاد شده؛ ولی در هیچ جای از [[قرآن]]، از [[پدر]] [[موسی]] به [[عمران]] تعبیر نشده است <ref>المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.</ref>. | ||
#این [[آیه]] با [[آیه]] دیگری که درباره [[مریم]] و [[عیسی]] است، مطابقت شدید دارد: {{متن قرآن|وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«و آن زن را (یاد کن) که پاکدامن بود و در او از روان خویش دمیدیم و او و پسرش را برای جهانیان نشانه‌ای (شگرف) گرداندیم» سوره انبیاء، آیه ۹۱.</ref><ref>المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.</ref>. گفته شده مقصود از [[عمران]] در این [[آیه]] و [[آیات]] بعد، [[پدر]] [[موسی]] می‌باشد، زیرا که ممکن است [[عمران]]، [[پدر]] [[موسی]] نیز دختری به نام [[مریم]] داشته است، هم چنانکه در [[عهد عتیق]] نیز [[مریم]] [[خواهر]] [[موسی]] و [[هارون]] و هر سه از [[فرزندان]] عمرام به شمار آمده است <ref>کتاب مقدّس، اول تواریخ، ۵:۲۹.</ref> پذیرفته نیست؛ زیرا [[آیات]]، از مریمی سخن می‌گوید که کفالت او را [[زکریا]]، [[پدر]] [[یحیی]] بر عهده داشته است و [[زکریا]] و [[یحیی]] هر دو در زمان [[عیسی]] می‌زیسته‌اند <ref>بیضاوی، ج ۲، ص ۳۰.</ref>. و به [[شهادت]] [[قرآن]]، پیش از آن، کسی به نام [[یحیی]] نامیده نشده بود {{متن قرآن|يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا}}<ref>«ای زکریّا! ما تو را به پسری نوید می‌دهیم که نام او یحیی است؛ پیش از این همنامی برای او نگمارده‌ایم» سوره مریم، آیه ۷.</ref> در ضمن، مقصود از [[آل عمران]]، نمی‌تواند هر دو [[عمران]] باشد؛ زیرا نام [[عمران]] [[پدر]] [[مریم]]، دو بار در [[قرآن]] آمده و از [[عمران]] [[پدر]] [[موسی]] نامی برده نشده است. از سوی دیگر، فاصله آنها حدود ۱۸۰۰ سال بوده که با این فاصله زمانی، بعید به نظر می‌رسد منظور هر دوی آنها باشد.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | #این [[آیه]] با [[آیه]] دیگری که درباره [[مریم]] و [[عیسی]] است، مطابقت شدید دارد: {{متن قرآن|وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«و آن زن را (یاد کن) که پاکدامن بود و در او از روان خویش دمیدیم و او و پسرش را برای جهانیان نشانه‌ای (شگرف) گرداندیم» سوره انبیاء، آیه ۹۱.</ref><ref>المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.</ref>. گفته شده مقصود از [[عمران]] در این [[آیه]] و [[آیات]] بعد، [[پدر]] [[موسی]] می‌باشد، زیرا که ممکن است [[عمران]]، [[پدر]] [[موسی]] نیز دختری به نام [[مریم]] داشته است، هم چنانکه در [[عهد عتیق]] نیز [[مریم]] [[خواهر]] [[موسی]] و [[هارون]] و هر سه از [[فرزندان]] عمرام به شمار آمده است <ref>کتاب مقدّس، اول تواریخ، ۵:۲۹.</ref> پذیرفته نیست؛ زیرا [[آیات]]، از مریمی سخن می‌گوید که کفالت او را [[زکریا]]، [[پدر]] [[یحیی]] بر عهده داشته است و [[زکریا]] و [[یحیی]] هر دو در زمان [[عیسی]] می‌زیسته‌اند <ref>بیضاوی، ج ۲، ص ۳۰.</ref>. و به [[شهادت]] [[قرآن]]، پیش از آن، کسی به نام [[یحیی]] نامیده نشده بود {{متن قرآن|يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا}}<ref>«ای زکریّا! ما تو را به پسری نوید می‌دهیم که نام او یحیی است؛ پیش از این همنامی برای او نگمارده‌ایم» سوره مریم، آیه ۷.</ref> در ضمن، مقصود از [[آل عمران]]، نمی‌تواند هر دو [[عمران]] باشد؛ زیرا نام [[عمران]] [[پدر]] [[مریم]]، دو بار در [[قرآن]] آمده و از [[عمران]] [[پدر]] [[موسی]] نامی برده نشده است. از سوی دیگر، فاصله آنها حدود ۱۸۰۰ سال بوده که با این فاصله زمانی، بعید به نظر می‌رسد منظور هر دوی آنها باشد.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||
== | ==آل عمران چه کسانی‌اند؟== | ||
*از آنجا که [[مفسّران]]، در معنای [[آل]] و مقصود از [[عمران]]، [[وحدت]] نظر ندارند، در معنای | *از آنجا که [[مفسّران]]، در معنای [[آل]] و مقصود از [[عمران]]، [[وحدت]] نظر ندارند، در معنای آل عمران نیز بر یک نظر نیستند و احتمال داده‌اند که منظور، یکی از اینها باشد: | ||
#[[عیسی]] و [[مریم]] که این قول مشهور است<ref>مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۷۳۵.</ref>؛ | #[[عیسی]] و [[مریم]] که این قول مشهور است<ref>مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۷۳۵.</ref>؛ | ||
#[[موسی]] و [[هارون]]؛ | #[[موسی]] و [[هارون]]؛ | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
#شخص [[عمران]]، چنانکه در [[آیه]] {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«و پیامبرشان به آنان گفت: نشانه پادشاهی او این است که تابوت (عهد) نزدتان خواهد آمد که در آن آرامشی از سوی پروردگارتان (نهفته) است و (نیز) بازمانده‌ای از آنچه از خاندان موسی و هارون بر جای نهاده‌اند و فرشتگان آن را حمل می‌کنند، بی‌گمان در آن برای شما اگر مؤمن باشید نشانه‌ای است» سوره بقره، آیه ۲۴۸.</ref> از شخص [[موسی]] و [[هارون]]، به [[آل]] تعبیر شده است<ref>مجمع البیان، ج ۲، ص ۷۳۴.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | #شخص [[عمران]]، چنانکه در [[آیه]] {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«و پیامبرشان به آنان گفت: نشانه پادشاهی او این است که تابوت (عهد) نزدتان خواهد آمد که در آن آرامشی از سوی پروردگارتان (نهفته) است و (نیز) بازمانده‌ای از آنچه از خاندان موسی و هارون بر جای نهاده‌اند و فرشتگان آن را حمل می‌کنند، بی‌گمان در آن برای شما اگر مؤمن باشید نشانه‌ای است» سوره بقره، آیه ۲۴۸.</ref> از شخص [[موسی]] و [[هارون]]، به [[آل]] تعبیر شده است<ref>مجمع البیان، ج ۲، ص ۷۳۴.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||
==نسبت | ==نسبت آل عمران و [[آل ابراهیم]]== | ||
*براساس مباحث گذشته، چه [[عمران]] [[پدر]] [[مریم]] باشد یا [[پدر]] [[موسی]] و [[هارون]]، در هر صورت، جزو [[آل ابراهیم]] است<ref> الکشّاف، ج ۱، ص ۳۵۴.</ref>؛ زیرا [[آل ابراهیم]]، چه از طریق [[اسماعیل]] و چه از طریق [[اسحاق]]، شامل هر دو [[عمران]] و همه [[پیامبران]] و [[معصومان]] پس از [[ابراهیم]] نیز می‌شود<ref>الفرقان، ج ۳و۴، ص ۱۰۳.</ref>؛ چنان که گروهی از [[مفسّران]] در [[تفسیر]] {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref>. | *براساس مباحث گذشته، چه [[عمران]] [[پدر]] [[مریم]] باشد یا [[پدر]] [[موسی]] و [[هارون]]، در هر صورت، جزو [[آل ابراهیم]] است<ref> الکشّاف، ج ۱، ص ۳۵۴.</ref>؛ زیرا [[آل ابراهیم]]، چه از طریق [[اسماعیل]] و چه از طریق [[اسحاق]]، شامل هر دو [[عمران]] و همه [[پیامبران]] و [[معصومان]] پس از [[ابراهیم]] نیز می‌شود<ref>الفرقان، ج ۳و۴، ص ۱۰۳.</ref>؛ چنان که گروهی از [[مفسّران]] در [[تفسیر]] {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref>. | ||
*گفته‌اند: همه [[پیامبران]]، از ذرّیّه [[آدم]] و بعد ذرّیّه [[نوح]]، سپس ذرّیّه [[ابراهیم]] هستند<ref>الدر المنثور، ج ۲، ص ۱۸۰.</ref>. برخی نیز گفته‌اند: {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> حال یا بدل از [[آل ابراهیم]] و [[آل عمران]] است؛ یعنی آن دو، یک ذرّیّه هستند که بعضی ([[آل عمران]]) از بعضی دیگر ([[آل ابراهیم]]) هستند<ref>بیضاوی، ج۲، ص ۲۹؛ التفسیرالکبیر، ج ۸، ص ۲۴.</ref>؛ امّا درباره این که چرا از | *گفته‌اند: همه [[پیامبران]]، از ذرّیّه [[آدم]] و بعد ذرّیّه [[نوح]]، سپس ذرّیّه [[ابراهیم]] هستند<ref>الدر المنثور، ج ۲، ص ۱۸۰.</ref>. برخی نیز گفته‌اند: {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> حال یا بدل از [[آل ابراهیم]] و [[آل عمران]] است؛ یعنی آن دو، یک ذرّیّه هستند که بعضی ([[آل عمران]]) از بعضی دیگر ([[آل ابراهیم]]) هستند<ref>بیضاوی، ج۲، ص ۲۹؛ التفسیرالکبیر، ج ۸، ص ۲۴.</ref>؛ امّا درباره این که چرا از آل عمران جداگانه نام برده شده با این که آل‌ابراهیم آن را دربردارد، سه احتمال وجود دارد: | ||
#برای [[آگاه کردن]] مخاطب به این که [[عیسی]] هم بشری با [[کرامات]] بزرگ از [[ناحیه]] [[خداوند]] است و برای [[نبوّت]] [[برگزیده]] شده تا ادّعای مدّعیانِ [[الوهیت]] او را [[باطل]] کند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>. | #برای [[آگاه کردن]] مخاطب به این که [[عیسی]] هم بشری با [[کرامات]] بزرگ از [[ناحیه]] [[خداوند]] است و برای [[نبوّت]] [[برگزیده]] شده تا ادّعای مدّعیانِ [[الوهیت]] او را [[باطل]] کند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>. | ||
#برای [[آگاه کردن]] مخاطب به [[شرف]] و [[منزلت]] [[آل عمران]] است؛ البتّه [[ذکر خاص]] پس از عام، لزوماً به معنای [[برتری]] بر دیگران نیست؛ زیرا [[خاتم انبیا]]، [[برترین]] [[پیامبران]] بوده و داخل در [[آل ابراهیم]] است<ref>بیضاوی، ج ۲، ص ۲۹.</ref> | #برای [[آگاه کردن]] مخاطب به [[شرف]] و [[منزلت]] [[آل عمران]] است؛ البتّه [[ذکر خاص]] پس از عام، لزوماً به معنای [[برتری]] بر دیگران نیست؛ زیرا [[خاتم انبیا]]، [[برترین]] [[پیامبران]] بوده و داخل در [[آل ابراهیم]] است<ref>بیضاوی، ج ۲، ص ۲۹.</ref> | ||
#چون [[قرآن]]، پس از این [[آیه]]، به تفصیل درباره دو [[فرد]] منسوب به [[عمران]] یعنی [[مریم]] و [[عیسی]] سخن گفته، نام [[آل عمران]] را جداگانه آورده است<ref>الفرقان، ج۳ و ۴، ص۱۰۳.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | #چون [[قرآن]]، پس از این [[آیه]]، به تفصیل درباره دو [[فرد]] منسوب به [[عمران]] یعنی [[مریم]] و [[عیسی]] سخن گفته، نام [[آل عمران]] را جداگانه آورده است<ref>الفرقان، ج۳ و ۴، ص۱۰۳.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||
==چرا | ==چرا آل عمران [[برگزیده]] شدند؟== | ||
*برخی [[مفسّران]]، از جمله {{متن قرآن| وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>« خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> چنین استفاده کرده‌اند: [[خداوند]] کسانی را برمی‌گزیند که در قول و عمل [[ثبات]] داشته باشند و چون | *برخی [[مفسّران]]، از جمله {{متن قرآن| وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>« خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> چنین استفاده کرده‌اند: [[خداوند]] کسانی را برمی‌گزیند که در قول و عمل [[ثبات]] داشته باشند و چون آل عمران دارای این ویژگی بودند، [[برگزیده]] شدند<ref>بیضاوی، ج ۲، ص ۲۹.</ref>. بعضی نیز گفته‌اند: مقصود این است که [[خداوند]] از گفتار و نیّت‌های [[قلبی]] آنان [[آگاه]] است و ملاکِ [[گزینش]] آل عمران از این جهت است که در گفتار، صادق، و در [[نیّت]]، [[پاک]] و خالصند<ref>المیزان، ج ۳، ص ۱۶۸.</ref>؛ به هر حال، [[گزینش]] آنها براساس [[ارزش‌ها]] و شایستگی‌های موجود در خود آنان بوده است؛ در غیر این صورت، [[انتخاب]] فردی در جای‌گاه [[نبی]]، ترجیح بدون [[دلیل]] است که از [[خداوند حکیم]] محال است<ref>راهنما، ج ۲، ص ۴۰۰.</ref>. | ||
==چرا [[قرآن]] به [[فضایل]] | ==چرا [[قرآن]] به [[فضایل]] آل عمران پرداخته است؟== | ||
*برخی‌گفته‌اند: [[عقاید]] [[انحرافی]] [[یهود]] که می‌گفتند: ما [[فرزندان]] و [[دوستان]] خداییم و [[مسیحیان]] که می‌گفتند: [[مسیح]] [[پسر خدا]] است، موجب‌شد تا [[خداوند]] در ابتدای [[آیه]]، [[فضایل]] [[پیامبران]] را [[نقل]]، و در پایان با جمله {{متن قرآن| وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>« خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> دروغ‌گویان در [[حقّ]] [[انبیا]] را [[تهدید]] کند<ref>التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۵.</ref>. بعضی نیز گفته‌اند: [[یادآوری]] امتیازهای [[پیامبران]] گذشته، از جمله آل‌عمران، [[زمینه‌ساز]] [[ایمان]] [[اهل‌کتاب]] به [[پیامبر خاتم]] است<ref>راهنما، ج ۲، ص ۴۰۱.</ref>؛ به ویژه که یادآور می‌شود: [[پیغمبر]] خاتم، از [[خاندان]] همان [[پیامبران پیشین]] است و امّت‌های آنان همگی مأمورند به [[پیامبری]] که [[آیین]] آنها را [[تصدیق]] می‌کند، [[ایمان]] آورند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | *برخی‌گفته‌اند: [[عقاید]] [[انحرافی]] [[یهود]] که می‌گفتند: ما [[فرزندان]] و [[دوستان]] خداییم و [[مسیحیان]] که می‌گفتند: [[مسیح]] [[پسر خدا]] است، موجب‌شد تا [[خداوند]] در ابتدای [[آیه]]، [[فضایل]] [[پیامبران]] را [[نقل]]، و در پایان با جمله {{متن قرآن| وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>« خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> دروغ‌گویان در [[حقّ]] [[انبیا]] را [[تهدید]] کند<ref>التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۵.</ref>. بعضی نیز گفته‌اند: [[یادآوری]] امتیازهای [[پیامبران]] گذشته، از جمله آل‌عمران، [[زمینه‌ساز]] [[ایمان]] [[اهل‌کتاب]] به [[پیامبر خاتم]] است<ref>راهنما، ج ۲، ص ۴۰۱.</ref>؛ به ویژه که یادآور می‌شود: [[پیغمبر]] خاتم، از [[خاندان]] همان [[پیامبران پیشین]] است و امّت‌های آنان همگی مأمورند به [[پیامبری]] که [[آیین]] آنها را [[تصدیق]] می‌کند، [[ایمان]] آورند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۷
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آل عمران (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
آل عمران در قرآن
- این واژه فقط یک بار در آیه ۳۳ سومین سوره قرآن آمده؛ از این رو، این سوره به "آل عمران" موسوم شده است: ﴿إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ﴾[۱]. لغویان و مفسّران، برای کلمه "آل" معانی گوناگونی چون خانواده، فرزندان، پیروان و شخص برشمرده‌اند.
- مفسّران در این که عمران در این آیه نام چه کسی است، بر یک رأی نیستند. برخی او را عمران بن یصهر بن قاهث بن لاوی بن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم، پدر موسی(ع) و هارون، و بعضی، عمران بن ماثان پدر مریم می‌دانند که وی از نسل سلیمان بن داوود بن إیشا و همه از نسل یهودا ابن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم‌اند. البتّه عهد عتیق موسی و هارون را پسران [[عمرام بن قهات می‌داند [۲]. گفته شده که بین این دو عمران، ۱۸۰۰ سال فاصله بوده است [۳]؛ البتّه بیش‌تر مفسّران بر این باورند که وی به ادلّه ذیل پدر مریم است:
- در ادامه سوره آل عمران سخن از پدر، مادر و فرزند مریم و نیز زکریا، متکفّل وی است؛ پس مقصود از عمران در این آیه نیز باید پدر مریم باشد و اگر منظور، پدر موسی باشد، با آیات این سوره تناسبی ندارد[۴].
- آیاتِ پس از آیه ۳۳ به چگونگی برگزیدن آل عمران پرداخته و تکرار نام عمران در آیات بعد، مانند تکرار اسم در دو جمله است که یکی بودن هر دو اسم را متبادر می‌سازد و اگر مقصود از شخص دوم، غیر از شخص اوّل باشد، موجب به اشتباه افکندن شنونده می‌شود که از کلام حکیم به دور است[۵].
- در مواردی، از پدر مریم با نام عمران یاد شده؛ ولی در هیچ جای از قرآن، از پدر موسی به عمران تعبیر نشده است [۶].
- این آیه با آیه دیگری که درباره مریم و عیسی است، مطابقت شدید دارد: ﴿وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ﴾[۷][۸]. گفته شده مقصود از عمران در این آیه و آیات بعد، پدر موسی می‌باشد، زیرا که ممکن است عمران، پدر موسی نیز دختری به نام مریم داشته است، هم چنانکه در عهد عتیق نیز مریم خواهر موسی و هارون و هر سه از فرزندان عمرام به شمار آمده است [۹] پذیرفته نیست؛ زیرا آیات، از مریمی سخن می‌گوید که کفالت او را زکریا، پدر یحیی بر عهده داشته است و زکریا و یحیی هر دو در زمان عیسی می‌زیسته‌اند [۱۰]. و به شهادت قرآن، پیش از آن، کسی به نام یحیی نامیده نشده بود ﴿يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا﴾[۱۱] در ضمن، مقصود از آل عمران، نمی‌تواند هر دو عمران باشد؛ زیرا نام عمران پدر مریم، دو بار در قرآن آمده و از عمران پدر موسی نامی برده نشده است. از سوی دیگر، فاصله آنها حدود ۱۸۰۰ سال بوده که با این فاصله زمانی، بعید به نظر می‌رسد منظور هر دوی آنها باشد.[۱۲]
آل عمران چه کسانی‌اند؟
- از آنجا که مفسّران، در معنای آل و مقصود از عمران، وحدت نظر ندارند، در معنای آل عمران نیز بر یک نظر نیستند و احتمال داده‌اند که منظور، یکی از اینها باشد:
- عیسی و مریم که این قول مشهور است[۱۳]؛
- موسی و هارون؛
- مؤمنان به عیسی، زیرا آل به معنای پیرو نیز آمده است[۱۴]؛
- امام علی(ع) زیرا نام پدر حضرت در تورات، عمران است[۱۵]؛
- پیامبران و امامان معصومی که از نسل عمران هستند [۱۶]؛ زیرا آنان را در آیه، برگزیدگان خداوند دانسته و این وصف در همه خویشان و نزدیکان صادق نیست[۱۷]؛
- شخص عمران، چنانکه در آیه ﴿وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾[۱۸] از شخص موسی و هارون، به آل تعبیر شده است[۱۹].[۲۰]
نسبت آل عمران و آل ابراهیم
- براساس مباحث گذشته، چه عمران پدر مریم باشد یا پدر موسی و هارون، در هر صورت، جزو آل ابراهیم است[۲۱]؛ زیرا آل ابراهیم، چه از طریق اسماعیل و چه از طریق اسحاق، شامل هر دو عمران و همه پیامبران و معصومان پس از ابراهیم نیز می‌شود[۲۲]؛ چنان که گروهی از مفسّران در تفسیر ﴿ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾[۲۳].
- گفته‌اند: همه پیامبران، از ذرّیّه آدم و بعد ذرّیّه نوح، سپس ذرّیّه ابراهیم هستند[۲۴]. برخی نیز گفته‌اند: ﴿ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾[۲۵] حال یا بدل از آل ابراهیم و آل عمران است؛ یعنی آن دو، یک ذرّیّه هستند که بعضی (آل عمران) از بعضی دیگر (آل ابراهیم) هستند[۲۶]؛ امّا درباره این که چرا از آل عمران جداگانه نام برده شده با این که آل‌ابراهیم آن را دربردارد، سه احتمال وجود دارد:
- برای آگاه کردن مخاطب به این که عیسی هم بشری با کرامات بزرگ از ناحیه خداوند است و برای نبوّت برگزیده شده تا ادّعای مدّعیانِ الوهیت او را باطل کند[۲۷].
- برای آگاه کردن مخاطب به شرف و منزلت آل عمران است؛ البتّه ذکر خاص پس از عام، لزوماً به معنای برتری بر دیگران نیست؛ زیرا خاتم انبیا، برترین پیامبران بوده و داخل در آل ابراهیم است[۲۸]
- چون قرآن، پس از این آیه، به تفصیل درباره دو فرد منسوب به عمران یعنی مریم و عیسی سخن گفته، نام آل عمران را جداگانه آورده است[۲۹].[۳۰]
چرا آل عمران برگزیده شدند؟
- برخی مفسّران، از جمله ﴿ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾[۳۱] چنین استفاده کرده‌اند: خداوند کسانی را برمی‌گزیند که در قول و عمل ثبات داشته باشند و چون آل عمران دارای این ویژگی بودند، برگزیده شدند[۳۲]. بعضی نیز گفته‌اند: مقصود این است که خداوند از گفتار و نیّت‌های قلبی آنان آگاه است و ملاکِ گزینش آل عمران از این جهت است که در گفتار، صادق، و در نیّت، پاک و خالصند[۳۳]؛ به هر حال، گزینش آنها براساس ارزش‌ها و شایستگی‌های موجود در خود آنان بوده است؛ در غیر این صورت، انتخاب فردی در جای‌گاه نبی، ترجیح بدون دلیل است که از خداوند حکیم محال است[۳۴].
چرا قرآن به فضایل آل عمران پرداخته است؟
- برخی‌گفته‌اند: عقاید انحرافی یهود که می‌گفتند: ما فرزندان و دوستان خداییم و مسیحیان که می‌گفتند: مسیح پسر خدا است، موجب‌شد تا خداوند در ابتدای آیه، فضایل پیامبران را نقل، و در پایان با جمله ﴿ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾[۳۵] دروغ‌گویان در حقّ انبیا را تهدید کند[۳۶]. بعضی نیز گفته‌اند: یادآوری امتیازهای پیامبران گذشته، از جمله آل‌عمران، زمینه‌ساز ایمان اهل‌کتاب به پیامبر خاتم است[۳۷]؛ به ویژه که یادآور می‌شود: پیغمبر خاتم، از خاندان همان پیامبران پیشین است و امّت‌های آنان همگی مأمورند به پیامبری که آیین آنها را تصدیق می‌کند، ایمان آورند[۳۸].[۳۹]
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۳۳.
- ↑ کتاب مقدّس، خروج، ۶: ۱۸ ـ ۲۲.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۴.
- ↑ المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.
- ↑ روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.
- ↑ المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.
- ↑ «و آن زن را (یاد کن) که پاکدامن بود و در او از روان خویش دمیدیم و او و پسرش را برای جهانیان نشانه‌ای (شگرف) گرداندیم» سوره انبیاء، آیه ۹۱.
- ↑ المیزان، ج ۳، ص ۱۶۷.
- ↑ کتاب مقدّس، اول تواریخ، ۵:۲۹.
- ↑ بیضاوی، ج ۲، ص ۳۰.
- ↑ «ای زکریّا! ما تو را به پسری نوید می‌دهیم که نام او یحیی است؛ پیش از این همنامی برای او نگمارده‌ایم» سوره مریم، آیه ۷.
- ↑ یوسفی مقدم، محمد صادق، مقاله «آل عمران»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱.
- ↑ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۷۳۵.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۴.
- ↑ روض‌الجنان، ج ۴، ص ۲۸۴.
- ↑ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۷۳۵.
- ↑ مجمع البیان، ج ۲، ص ۷۳۵.
- ↑ «و پیامبرشان به آنان گفت: نشانه پادشاهی او این است که تابوت (عهد) نزدتان خواهد آمد که در آن آرامشی از سوی پروردگارتان (نهفته) است و (نیز) بازمانده‌ای از آنچه از خاندان موسی و هارون بر جای نهاده‌اند و فرشتگان آن را حمل می‌کنند، بی‌گمان در آن برای شما اگر مؤمن باشید نشانه‌ای است» سوره بقره، آیه ۲۴۸.
- ↑ مجمع البیان، ج ۲، ص ۷۳۴.
- ↑ یوسفی مقدم، محمد صادق، مقاله «آل عمران»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱.
- ↑ الکشّاف، ج ۱، ص ۳۵۴.
- ↑ الفرقان، ج ۳و۴، ص ۱۰۳.
- ↑ «در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.
- ↑ الدر المنثور، ج ۲، ص ۱۸۰.
- ↑ «در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.
- ↑ بیضاوی، ج۲، ص ۲۹؛ التفسیرالکبیر، ج ۸، ص ۲۴.
- ↑ روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.
- ↑ بیضاوی، ج ۲، ص ۲۹.
- ↑ الفرقان، ج۳ و ۴، ص۱۰۳.
- ↑ یوسفی مقدم، محمد صادق، مقاله «آل عمران»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱.
- ↑ « خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.
- ↑ بیضاوی، ج ۲، ص ۲۹.
- ↑ المیزان، ج ۳، ص ۱۶۸.
- ↑ راهنما، ج ۲، ص ۴۰۰.
- ↑ « خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۵.
- ↑ راهنما، ج ۲، ص ۴۰۱.
- ↑ روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.
- ↑ یوسفی مقدم، محمد صادق، مقاله «آل عمران»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱.