اعتکاف

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اعتکاف در قرآن | اعتکاف در حدیث | اعتکاف در نهج البلاغه| اعتکاف در فقه اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعتکاف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• اعتکاف یعنی در جایی برای مدتی ماندن جهت عبادت. به کسی که در مسجد یا معبدی برای عبادت می‌ماند، عاکف و معتکف گویند.
• پیامبر خدا(ص) ده روز آخر ماه رمضان را در مسجد می‌ماند و شب‌ها به عبادت می‌پرداخت. اعتکاف در ماه رمضان یا مواقع دیگر صورت می‌گیرد.
• رایج‌ترین اعتکاف در ماه رجب، روزهای ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ از این ماه است که به "ایّام البیض" (روزهای روشن و نورانی) معروف است و معتکفین در مساجد جامع شهرها مستقرّ می‌شوند و روزه می‌گیرند و در عصر روز سوّم دعاها و تلاوت‌ها و نمازهای خاصّی صورت می‌گیرد که به "اعمال ام داود" مشهور است و جزئیات آن در کتب دعا آمده است و احکام و آداب و شرایط خاصّی دارد.
• اعتکاف، فرصتی برای نیایش و خلوت با خدا و دوری از اشتغالات روزمرّه و پاک ساختن روح و توبه و قرب به خداست.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

پانویس