ام ایمن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}}' به '') |
(←منابع) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
# [[پرونده:1100352.jpg|22px]] [[علی گروسی|گروسی، علی]]، [[ام ایمن (مقاله)|مقاله «ام ایمن»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳''']] | |||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۳
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ام ایمن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- نام وى برکه، مشهور به امّ ایمن و ام الظباء است، ولى کنیه‌اش بر اسم وى غلبه دارد. او از زنانى است که به نقل از امام صادق (ع)، همراه حضرت مهدى (ع) خواهد بود[۱]. وى دختر ثعلبة بن عمرو، از اصحاب رسول اکرم (ص) و کنیز حضرت آمنه و یا عبد الله بن عبد المطلب بود که ارثا به پیغمبر (ص) رسید و دایه رسول اکرم (ص) شد و در کودکى، آن حضرت را پرورش داد. لذا مورد محبت‌هاى بسیار پیغمبر بود و پیامبر مى‌فرمود: "ام ایمن، بعد از مادرم در حکم مادر من است" و نیز مى‌فرمود: "او جزو اهل بیت من است". پیامبر (ص) پس از ازدواج با حضرت خدیجه، ام ایمن را آزاد کرد و او با "عبید بن حارث خزرجى" ازدواج نمود و پسرش "ایمن" متولد گشت و شهرت او از نام همین پسر است. او زنى شجاع بود و در جنگ حنین، و احد و خیبر شرکت جست[۲]. امّ ایمن، شخصیتى است که وقتى در راه مکه و مدینه تشنگى بر او غلبه کرد و نزدیک بود از پاى درآید، دلو آبى از آسمان بر او فرود آمد و از آن نوشید و هرگز پس از آن تشنه نشد[۳]. وى احادیثى از رسول اکرم (ص) روایت کرده و در هنگام رحلت پیغمبر (ص)، بیش از اندازه مى‌گریست و مى‌گفت که گریه من فقط براى انقطاع وحى الهى از خانه ما است و نیز حضرت زهرا (س) در حادثه فدک، وى را شاهد خود معرفى فرمود. فرزند وى -ایمن- یکى از ده تنى است که هنگام متفرق شدن لشکر اسلام در جنگ حنین، شجاعانه مقاومت نمود و در رکاب رسول اکرم (ص) به شهادت رسید[۴][۵].
ام ایمن در فرهنگنامه آخرالزمان
ام‌ایمن در ابتدا کنیز آمنه، مادر رسول خدا(ص) بود و پس از وفات ایشان، کنیز رسول خدا(ص) شد. او در دوران کودکی پیامبر دایه ایشان بود. پیامبر نسبت به او محبت فراوانی داشت و می‌فرمود: «ام‌ایمن در حکم مادر من است و جزو خانواده من به حساب می‌آید»! او دو بار هجرت کرد، یکی به حبشه و دیگری به مدینه. رسول خدا پس از وفات حضرت خدیجه او را آزاد کرد. حضرت زهرا(س) هنگام دادخواست فدک، او را شاهد خود معرفی کرد. امام باقر(ع) فرمود: "من گواهی می‌دهم که او از اهل بهشت است". او به واسطه ایمان خویش، در زمان ظهور حضرت مهدی(ع) به این جهان باز خواهد گشت و به همراه زنانی دیگر جزو یاران آن حضرت خواهد بود[۶][۷].
پرسش‌های وابسته
منابع
گروسی، علی، مقاله «ام ایمن»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳
تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه
حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان
پانویس
- ↑ دلائل الإمامة، ص ۲۵۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۷۵.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۴۱۳.
- ↑ مصنف عبدالرزاق، ج ۴، ص ۳۰۹؛ الإصابة، ج ۴، ص ۴۳۲.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۴۱۴.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۲۰.
- ↑ ر.ک: رجعت، زنان.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۲.