اعتلاء: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{علم معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 25...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
اعتلاء، به معنای بلند پایه و [[برتری]] یافتن است<ref>فرهنگ معین، ج۱، ص۳۰۲.</ref>. "اعتلای لوای [[دین]]" کنایه از [[عظمت]] و [[قدرت]] [[دین]] است که در منابع [[فقهی]]، با عنوان {{متن حدیث|الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ}}<ref>وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۴۷۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۳۴؛ القواعدالفقهیه ج۱، ص۱۵۹.</ref> از آن یاد شده است. پیشینۀ اعتلاء در [[فقه سیاسی]]، به غزوۀ [[احد]] باز می‌گردد. "[[ابوسفیان]]" و "عکرمه" در حالی که [[بت‌ها]] را روی دست خود گرفته بودند، فریاد می‌زدند: {{عربی|اعْلُ هُبَلُ، اعْلُ هُبَلُ}}<ref>بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.</ref> -سرفراز باد [[هبل]]-. [[پیامبر]]{{صل}}، با [[مشاهده]] این واقعه به [[مسلمانان]] [[دستور]] داد تا بگویند: {{متن حدیث|اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ، اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ}}<ref>همان.</ref> و بدین‌سان، از [[توطئه]] [[جنگ روانی]] [[دشمن]] جلوگیری به عمل آمد؛ همچنین در مقابل [[شعار]] [[کفار]] که می‌گفتند: {{عربی|إن لنا العزى و لا عزى لكم}}<ref>همان.</ref> [[مسلمانان]] [[شعار]] می‌دادند: {{عربی|الله مولانا و لا مولى لكم}}<ref>همان.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[ | اعتلاء، به معنای بلند پایه و [[برتری]] یافتن است<ref>فرهنگ معین، ج۱، ص۳۰۲.</ref>. "اعتلای لوای [[دین]]" کنایه از [[عظمت]] و [[قدرت]] [[دین]] است که در منابع [[فقهی]]، با عنوان {{متن حدیث|الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ}}<ref>وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۴۷۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۳۴؛ القواعدالفقهیه ج۱، ص۱۵۹.</ref> از آن یاد شده است. پیشینۀ اعتلاء در [[فقه سیاسی]]، به غزوۀ [[احد]] باز می‌گردد. "[[ابوسفیان]]" و "عکرمه" در حالی که [[بت‌ها]] را روی دست خود گرفته بودند، فریاد می‌زدند: {{عربی|اعْلُ هُبَلُ، اعْلُ هُبَلُ}}<ref>بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.</ref> -سرفراز باد [[هبل]]-. [[پیامبر]]{{صل}}، با [[مشاهده]] این واقعه به [[مسلمانان]] [[دستور]] داد تا بگویند: {{متن حدیث|اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ، اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ}}<ref>همان.</ref> و بدین‌سان، از [[توطئه]] [[جنگ روانی]] [[دشمن]] جلوگیری به عمل آمد؛ همچنین در مقابل [[شعار]] [[کفار]] که می‌گفتند: {{عربی|إن لنا العزى و لا عزى لكم}}<ref>همان.</ref> [[مسلمانان]] [[شعار]] می‌دادند: {{عربی|الله مولانا و لا مولى لكم}}<ref>همان.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۵.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعتلاء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
اعتلاء، به معنای بلند پایه و برتری یافتن است[۱]. "اعتلای لوای دین" کنایه از عظمت و قدرت دین است که در منابع فقهی، با عنوان «الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ»[۲] از آن یاد شده است. پیشینۀ اعتلاء در فقه سیاسی، به غزوۀ احد باز می‌گردد. "ابوسفیان" و "عکرمه" در حالی که بت‌ها را روی دست خود گرفته بودند، فریاد می‌زدند: اعْلُ هُبَلُ، اعْلُ هُبَلُ[۳] -سرفراز باد هبل-. پیامبر(ص)، با مشاهده این واقعه به مسلمانان دستور داد تا بگویند: «اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ، اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ»[۴] و بدین‌سان، از توطئه جنگ روانی دشمن جلوگیری به عمل آمد؛ همچنین در مقابل شعار کفار که می‌گفتند: إن لنا العزى و لا عزى لكم[۵] مسلمانان شعار می‌دادند: الله مولانا و لا مولى لكم[۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ معین، ج۱، ص۳۰۲.
- ↑ وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۴۷۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۳۴؛ القواعدالفقهیه ج۱، ص۱۵۹.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۵.