دارالموادعه: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{علم معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 25...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
موادعه در اصطلاح [[فقه سیاسی]]، نوعی [[قرارداد]] [[امان]] موقّت بود که با [[متارکه جنگ]]، میان [[مسلمانان]] و [[کافران]] برقرار میگردید. موادعه، با [[معاهده]] و [[مهادنه]] مترادف است<ref>ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۵۷؛ تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۳۸۵؛ المغنی، ج۵، ص۴۵۴.</ref>. بنابراین، | موادعه در اصطلاح [[فقه سیاسی]]، نوعی [[قرارداد]] [[امان]] موقّت بود که با [[متارکه جنگ]]، میان [[مسلمانان]] و [[کافران]] برقرار میگردید. موادعه، با [[معاهده]] و [[مهادنه]] مترادف است<ref>ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۵۷؛ تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۳۸۵؛ المغنی، ج۵، ص۴۵۴.</ref>. بنابراین، دارالموادعه به سرزمینی اطلاق میشد که [[مردم]] آن با [[دارالاسلام]] [[قرارداد]] موادعه منعقد کرده بودند<ref>المبسوط فی فقه الامامیه، ج۲، ص۵۱.</ref>. به تعبیری دیگر، اهالی دارالموادعه نه [[حربی]] بودند و نه [[معاهد]]، بلکه با [[مسلمانان]] [[پیمان]] عدم [[دشمنی]] یا نوعی [[پیمان]] [[دوستی]] داشتهاند<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۰۳.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۵۸
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دارالموادعه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
موادعه در اصطلاح فقه سیاسی، نوعی قرارداد امان موقّت بود که با متارکه جنگ، میان مسلمانان و کافران برقرار میگردید. موادعه، با معاهده و مهادنه مترادف است[۱]. بنابراین، دارالموادعه به سرزمینی اطلاق میشد که مردم آن با دارالاسلام قرارداد موادعه منعقد کرده بودند[۲]. به تعبیری دیگر، اهالی دارالموادعه نه حربی بودند و نه معاهد، بلکه با مسلمانان پیمان عدم دشمنی یا نوعی پیمان دوستی داشتهاند[۳].
منابع
پانویس
- ↑ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۵۷؛ تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۳۸۵؛ المغنی، ج۵، ص۴۵۴.
- ↑ المبسوط فی فقه الامامیه، ج۲، ص۵۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۰۳.