افترا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
(←پانویس) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[رده:افترا]] | [[رده:افترا]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
{{ارزش‌های اجتماعی}} | |||
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۰
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل افترا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
تهمت به معنی گمان بد و سوءظن داشتن به کسی و اتهام زدن و نسبت ناروا دادن به اوست[۱]. از امام صادق(ع) روایت شده است: «هرگاه مؤمن به برادر خود تهمت زند ایمان در قلب او آب می‌شود همچنان که نمک در آب حل می‌شود»[۲]. امام سجاد(ع) خداوند متعال را از هر تهمت و نسبت ناروایی منزه می‌داند: «بارخدایا... تو به هر کار که کنی داناتری و در آفرینش و اراده خود متهم نیستی»[۳].
امام در دعا برای پدر و مادرش آن دو را از تهمت کوتاهی در حق خودش مبرّا می‌داند:«... فَإِنِّي لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَى نَفْسِي»[۴]؛ «خداوندا... مرا به آن دو ادعایی نیست و نمی‌گویم که در نیکی و مهربانی با من دستخوش مسامحه گشته‌اند». هم‌چنین در توصیف نسبت تابعان با اصحاب پیامبر(ص) و حسن ظن آنها نسبت به اصحاب می‌فرماید: «آیین ایشان را پیروی کنند و به فروغ هدایت‌شان راه جویند... و آن‌چه از ایشان بشنوند به دروغ نسبت نکنند (متهمشان نسازند)»[۵].[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ معاصر عربی به فارسی.
- ↑ کافی، ج۲، ص۳۶۱.
- ↑ نیایش چهل و هشتم.
- ↑ دعای ۲۴.
- ↑ نیایش چهارم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ الکافی، محمد بن یعقوب، کلینی، تصحیح: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۴۰۷، چاپ چهارم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «تهمت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۶۸.