بنی‌کنانه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

بنی‌کنانه در قرآن | بنی‌کنانه در تاریخ اسلامی

مقدمه

آنها از نسل کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بودند که در اطراف مکه زندگی می‌کردند ^[۱]. کنانه بطون زیادی داشت که اشرف آنها قریش بود. کنانه و خزاعه در جنگ با جرهم با هم متحد شدند و با مشارکت هم جرهم را شکست دادند و از مکه اخراج کردند^[۲]. پس از شکست جرهم، رسماً تولیت امور کعبه به دست خزاعه افتاد. با این حال، کنانه نیز در امور مکه مشارکت داشتند.
قصی پس از بازگشت به مکه^[۳] برای به دست گرفتن امور مکه با خزاعه و بنی‌بکر درگیر شد و توانست به کمک برادران خود^[۴] و بنی‌کنانه (غیر از بنی‌بکر) بر آنها پیروز شود^[۵]. سپس قصی، قریش را از اطراف مکه گرد آورد و در مکه جای داد و منازل کنانه (غیر از بنی‌بکر) را بینشان تقسیم کرد^[۶]^[۷].

آداب و سنن کنانی‌ها

جنگ‌ها

حفاظت از کعبه و اهتمام به امور آن

تغییر در مناسک حج

اعتقاد به فرزند داشتن خداوند

کنانی‌ها و اسلام

واژگان کنانی در قرآن

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ قلقشندی، نهایة الأرب فی معرفة أنساب العرب، ص۳۷۳؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۸۳؛ احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱۱، ص۸۳.
↑ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۹۷؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۵.
↑ برادران مادری قصی که در قضاعه زندگی می‌کردند.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۶.
↑ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۰۰.
↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، قبایل عرب مکه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۲۰-۲۲۱.

[1] قلقشندی، نهایة الأرب فی معرفة أنساب العرب، ص۳۷۳؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۸۳؛ احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱۱، ص۸۳.

[2] ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۹۷؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳.

[3] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۵.

[4] برادران مادری قصی که در قضاعه زندگی می‌کردند.

[5] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۶.

[6] ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۰۰.

[7] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، قبایل عرب مکه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۲۰-۲۲۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[بنی‌کنانه در قرآن]] | [[بنی‌کنانه در تاریخ اسلامی]]</div>
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-==مقدمه==
-بنی‌‌کنانه در [[عصر پیامبر]]{{صل}} مجموعه [[قبایل عرب]] [[عدنانی]] بودند که نسبشان به [[ابونضر کنانة ‌‌بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد‌‌بن عدنان]] می‌‌رسید.<ref>معجم قبائل العرب، ج ۳، ص ۹۹۶ ـ ۹۹۷؛ الأعلام، ج ۵، ص ۲۳۴.</ref> [[کنانة بن خزیمه]]، جد هفتم [[رسول خدا]]، [[پسران]] بسیاری داشت که شمار آنها به ۱۴ تن می‌‌رسید: [[نضر]]، عبد مناة، [[مالک]]، ملکان، [[عامر]]، [[حارث]]، [[عمرو]]، سعد، [[عوف]]، غنم، [[مخرمه]]، جرول، غزوان و حُدال.<ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۱۹۳؛ انساب الاشراف، ج ۱۱، ص ۸۳؛ سبائک الذهب، ص ۲۶۴ ـ ۲۶۵.</ref> بعضی از ایشان خود منشأ قبیله‌‌های کوچک و بزرگ دیگری شدند و [[کنانه]] را در مناطق وسیعی از شبه [[جزیره عربستان]] گستراندند، چنان‌‌که از نضر بن کنانه، [[قریش]] <ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۱۹۳؛ النسب، ص ۲۲۱؛ المفصل، ج ۴، ص ۲۶.</ref> و از [[عبد مناة بن کنانه]] تیره‌‌های بزرگی چون [[بنی‌‌بکر]]، [[بنی‌‌عامر]]، [[بنی‌‌لیث]]، [[بنی‌‌دیل]] (دوئل)، [[بنی ضمره]]، [[بنی غفار]] و [[بنی مدلج]] و از [[نسل]] [[مالک بن کنانه]] تیره‌‌های [[بنی فراس]]، [[بنی حارث بن غنم]]، [[بنی عمرو]] و [[بنی نابغه]] شکل گرفتند. از دیگر [[فرزندان]] کنانه نیز ‌‌تیره‌‌هایی پدید آمد که از [[شهرت]] چندانی برخوردار نیستند.<ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۱۹۳ ـ ۲۳۷؛ النسب، ص ۲۲۱ ـ ۲۲۵؛ انساب الاشراف، ج ۱۱، ص ۸۳ ـ ۱۴۷؛ معجم قبائل العرب، ج ۳، ص ۹۹۶ ـ ۹۹۷.</ref> هرچند در مقطعی همه کنانه یک مجموعه بوده‌‌اند و گاه برخی از ویژگی‌های یکی از [[قبایل]] کنانه به عموم آنها نسبت داده شده است؛ اما از گزارشها برمی‌‌آید که در عصر پیامبر{{صل}} قریش که خود بخشی از کنانه بودند مجموعه‌‌ای مستقل به شمار می‌‌آمده‌‌اند.
-با توجه به گستردگی کنانی‌ها، آنان در [[عصر جاهلی]] در مناطق وسیعی از [[حجاز]]، تهامه و [[یمن]] <ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۱۹۳؛ النسب، ص ۲۲۱؛ انساب‌‌الاشراف، ج ۱۱، ص ۸۳، ۱۴۵؛ سبائک الذهب، ص‌‌۲۶۵.</ref> از جمله [[مکه]] واطراف آن،<ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۲۳۰؛ انساب الاشراف، ج ۱۱، ص‌‌۱۳۸؛ جامع انساب قبائل العرب، ص ۱۲۴؛ معجم قبائل العرب، ج ۳، ص ۹۹۶، ۱۰۲۰.</ref> [[مدینه]] <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۷، ص ۳۷۴.</ref> و در برخی نواحی مانند [[ودان]]،<ref>معجم قبائل العرب، ج ۳، ص ۹۹۷.</ref> [[مطهر]] <ref>معجم قبائل العرب، ج ۳، ص ۹۹۷.</ref> و بیض <ref>معجم البلدان، ج ۱، ص ۵۳۱.</ref> پراکنده بودند. با آغاز [[فتوحات]] در عصر [[اسلامی]] برخی از ایشان به [[کوفه]]،<ref>النسب، ص ۲۲۳؛ انساب‌‌الاشراف، ج ۱۱، ص ۱۳۸.</ref> [[شام]] <ref>انساب الاشراف، ج ۱۱، ص ۱۳۱، ۱۳۴.</ref>و [[مصر]] <ref>معجم قبائل العرب، ج ۳، ص ۹۹۶.</ref> [[مهاجرت]] کردند.
-"مجنه" بازاری در اطراف [[مکه]]، به کنانی‌ها اختصاص داشته و از زمین‌های آنان بوده است.<ref>اخبار مکه، ج ۱، ص ۱۹۰.</ref> این بازار پس از بازار [[عکاظ]] در ۱۰ [[روز]] پایانی ماه [[ذیقعده]] برپا می‌‌شده و بنابر [[نقلی]] به [[قبیله]] بنی‌‌دئل از [[کنانه]] تعلق داشته است.<ref>معجم البلدان، ج ۵، ص ۵۸ ـ ۵۹.</ref> این گزارش، نشان می‌‌دهد که بخشی بنی‌‌کنانه در آن [[روزگار]] به [[تجارت]] و بازرگانی نیز مشغول بوده‌‌اند، چنان‌‌که از گزارشهای پراکنده دیگری نیز برمی‌‌آید که برخی تیره‌‌های این [[قوم]] به [[کشاورزی]] و [[دامداری]] اشتغال داشته‌‌اند.<ref>[[علی محمدی یدک|محمدی یدک، علی]]، [[بنی کنانه (مقاله)|مقاله «بنی کنانه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>
 ==مقدمه==