ابوصرمه خزرجی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
در نام او [[اختلاف]] است. [[طبری]] برای او، نام‌های [[صرمة بن مالک]]، [[قیس بن صرمه]]، [[صرمة بن انس]]، [[ابوقیس بن صرمه]] را آورده است.<ref>جامع البیان، مج ۲، ج ۲، ص ۲۲۳-۲۲۸.</ref> در اسم و [[کنیه]] او، نقل‌های دیگری نیز وجود دارد.<ref>توضیح المشتبه، ج ۵، ص ۴۵۸؛ الثقات، ج ۳، ص ۳۴۰؛ سیره ابن‌هشام، ج۲، ص ۵۱۰؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۵۰۳.</ref> او از [[بنی‌نجّار]] بود <ref>اسدالغابه، ج ۳، ص ۱۸.</ref> و ۱۲۰ سال [[عمر]] کرد.<ref>الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۲.</ref> در [[جاهلیّت]]، رهبانیّت [[اختیار]] و [[لباس]] پشمینه به تن و از [[بت‌پرستی]] دوری می‌کرد. خود را از جنابت شست و شو می‌داد و از [[زن]] حائض دوری می‌جست.<ref>البدایة و النهایه، ج ۳، ص ۱۲۴.</ref> بر زبانش [[حق]] جاری بود و [[خدا]] را به بزرگی یاد می‌کرد. [[دین]] [[مسیحیّت]] را برگزید؛ امّا از آن صرف نظر کرد. جُنُب و حائض حق ورود به مکان ویژه عبادتش را نداشتند. او می‌گفت: من خدای [[ابراهیم]] را می‌پرستم.<ref>مروج‌الذهب، ج۱، ص۷۱؛ الاستیعاب، ج۴، ص۲۹۸.</ref> ابوصرمه، در قبیله‌اش مورد [[احترام]] بود؛<ref>الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۲.</ref> [[قبیله قریش]] را [[دوست]] می‌داشت و چندین سال در میان آنان [[زندگی]] کرد؛ زیرا همسرش، ارنب دختر [[اسد بن عبدالعزی]] از [[قریش]] بود.<ref>البدایة و النهایه، ج ۳، ص ۱۲۱.</ref> گویند: هنگام [[هجرت پیامبر]]{{صل}} به یثرب، ابوصرمه [[اسلام]] را در [[کهن‌سالی]] به [[نیکی]] پذیرفت و از سابقان در اسلام پس از [[هجرت]] شد و [[جنگ بدر]] و دیگر [[غزوات]] را [[درک]] کرد.<ref>الاستیعاب، ج ۴، ص ۲۵۴.</ref> به [[نقلی]]، در [[فتح مصر]] نیز حضور داشت.<ref>الاصابة، ج ۷، ص ۱۸۴.</ref> به ابوصرمه اشعار [[زیبایی]] نسبت داده شده که در اشعار [[دوران جاهلیّت]] او، [[دعوت به خدا]]، [[نیکوکاری]]، [[تقوا]]، [[اخلاق نیک]] و [[صلح]] و [[آشتی]] به چشم می‌خورد.<ref>سیره ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۰ و ۵۱۱.</ref> او پس از اسلام، در [[ستایش خدا]]، [[پیامبر اسلام]] و [[توفیق]] [[تشرّف]] به [[دین اسلام]]، [[فضایل]] قریش و آزمون‌های آنها از سوی [[خداوند]]، اشعاری سروده است.<ref>سیره ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۲.</ref> [[نقل]] شده است که [[عبدالله بن عباس]]، برای [[آموختن]] اشعار ابوصرمه مدّتی نزد وی می‌آمد.<ref>الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۱.</ref> او [[راوی]] احادیثی از [[پیامبر]]{{صل}} بدون واسطه یا از طریقِ [[ابوایوب انصاری]] و دیگران است.<ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ابوصرمه خزرجی (مقاله)|مقاله «ابوصرمه خزرجی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | در نام او [[اختلاف]] است. [[طبری]] برای او، نام‌های [[صرمة بن مالک]]، [[قیس بن صرمه]]، [[صرمة بن انس]]، [[ابوقیس بن صرمه]] را آورده است.<ref>جامع البیان، مج ۲، ج ۲، ص ۲۲۳-۲۲۸.</ref> در اسم و [[کنیه]] او، نقل‌های دیگری نیز وجود دارد.<ref>توضیح المشتبه، ج ۵، ص ۴۵۸؛ الثقات، ج ۳، ص ۳۴۰؛ سیره ابن‌هشام، ج۲، ص ۵۱۰؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۵۰۳.</ref> او از [[بنی‌نجّار]] بود <ref>اسدالغابه، ج ۳، ص ۱۸.</ref> و ۱۲۰ سال [[عمر]] کرد.<ref>الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۲.</ref> در [[جاهلیّت]]، رهبانیّت [[اختیار]] و [[لباس]] پشمینه به تن و از [[بت‌پرستی]] دوری می‌کرد. خود را از جنابت شست و شو می‌داد و از [[زن]] حائض دوری می‌جست.<ref>البدایة و النهایه، ج ۳، ص ۱۲۴.</ref> بر زبانش [[حق]] جاری بود و [[خدا]] را به بزرگی یاد می‌کرد. [[دین]] [[مسیحیّت]] را برگزید؛ امّا از آن صرف نظر کرد. جُنُب و حائض حق ورود به مکان ویژه عبادتش را نداشتند. او می‌گفت: من خدای [[ابراهیم]] را می‌پرستم.<ref>مروج‌الذهب، ج۱، ص۷۱؛ الاستیعاب، ج۴، ص۲۹۸.</ref> ابوصرمه، در قبیله‌اش مورد [[احترام]] بود؛<ref>الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۲.</ref> [[قبیله قریش]] را [[دوست]] می‌داشت و چندین سال در میان آنان [[زندگی]] کرد؛ زیرا همسرش، ارنب دختر [[اسد بن عبدالعزی]] از [[قریش]] بود.<ref>البدایة و النهایه، ج ۳، ص ۱۲۱.</ref> گویند: هنگام [[هجرت پیامبر]]{{صل}} به یثرب، ابوصرمه [[اسلام]] را در [[کهن‌سالی]] به [[نیکی]] پذیرفت و از سابقان در اسلام پس از [[هجرت]] شد و [[جنگ بدر]] و دیگر [[غزوات]] را [[درک]] کرد.<ref>الاستیعاب، ج ۴، ص ۲۵۴.</ref> به [[نقلی]]، در [[فتح مصر]] نیز حضور داشت.<ref>الاصابة، ج ۷، ص ۱۸۴.</ref> به ابوصرمه اشعار [[زیبایی]] نسبت داده شده که در اشعار [[دوران جاهلیّت]] او، [[دعوت به خدا]]، [[نیکوکاری]]، [[تقوا]]، [[اخلاق نیک]] و [[صلح]] و [[آشتی]] به چشم می‌خورد.<ref>سیره ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۰ و ۵۱۱.</ref> او پس از اسلام، در [[ستایش خدا]]، [[پیامبر اسلام]] و [[توفیق]] [[تشرّف]] به [[دین اسلام]]، [[فضایل]] قریش و آزمون‌های آنها از سوی [[خداوند]]، اشعاری سروده است.<ref>سیره ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۲.</ref> [[نقل]] شده است که [[عبدالله بن عباس]]، برای [[آموختن]] اشعار ابوصرمه مدّتی نزد وی می‌آمد.<ref>الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۱.</ref> او [[راوی]] احادیثی از [[پیامبر]]{{صل}} بدون واسطه یا از طریقِ [[ابوایوب انصاری]] و دیگران است.<ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ابوصرمه خزرجی (مقاله)|مقاله «ابوصرمه خزرجی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||
==ابوصرمه در [[ | ==ابوصرمه در [[شأن نزول]]== | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۳۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
در نام او اختلاف است. طبری برای او، نام‌های صرمة بن مالک، قیس بن صرمه، صرمة بن انس، ابوقیس بن صرمه را آورده است.[۱] در اسم و کنیه او، نقل‌های دیگری نیز وجود دارد.[۲] او از بنی‌نجّار بود [۳] و ۱۲۰ سال عمر کرد.[۴] در جاهلیّت، رهبانیّت اختیار و لباس پشمینه به تن و از بت‌پرستی دوری می‌کرد. خود را از جنابت شست و شو می‌داد و از زن حائض دوری می‌جست.[۵] بر زبانش حق جاری بود و خدا را به بزرگی یاد می‌کرد. دین مسیحیّت را برگزید؛ امّا از آن صرف نظر کرد. جُنُب و حائض حق ورود به مکان ویژه عبادتش را نداشتند. او می‌گفت: من خدای ابراهیم را می‌پرستم.[۶] ابوصرمه، در قبیله‌اش مورد احترام بود؛[۷] قبیله قریش را دوست می‌داشت و چندین سال در میان آنان زندگی کرد؛ زیرا همسرش، ارنب دختر اسد بن عبدالعزی از قریش بود.[۸] گویند: هنگام هجرت پیامبر(ص) به یثرب، ابوصرمه اسلام را در کهن‌سالی به نیکی پذیرفت و از سابقان در اسلام پس از هجرت شد و جنگ بدر و دیگر غزوات را درک کرد.[۹] به نقلی، در فتح مصر نیز حضور داشت.[۱۰] به ابوصرمه اشعار زیبایی نسبت داده شده که در اشعار دوران جاهلیّت او، دعوت به خدا، نیکوکاری، تقوا، اخلاق نیک و صلح و آشتی به چشم می‌خورد.[۱۱] او پس از اسلام، در ستایش خدا، پیامبر اسلام و توفیق تشرّف به دین اسلام، فضایل قریش و آزمون‌های آنها از سوی خداوند، اشعاری سروده است.[۱۲] نقل شده است که عبدالله بن عباس، برای آموختن اشعار ابوصرمه مدّتی نزد وی می‌آمد.[۱۳] او راوی احادیثی از پیامبر(ص) بدون واسطه یا از طریقِ ابوایوب انصاری و دیگران است.[۱۴]
ابوصرمه در شأن نزول
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ جامع البیان، مج ۲، ج ۲، ص ۲۲۳-۲۲۸.
- ↑ توضیح المشتبه، ج ۵، ص ۴۵۸؛ الثقات، ج ۳، ص ۳۴۰؛ سیره ابن‌هشام، ج۲، ص ۵۱۰؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۵۰۳.
- ↑ اسدالغابه، ج ۳، ص ۱۸.
- ↑ الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۲.
- ↑ البدایة و النهایه، ج ۳، ص ۱۲۴.
- ↑ مروج‌الذهب، ج۱، ص۷۱؛ الاستیعاب، ج۴، ص۲۹۸.
- ↑ الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۲.
- ↑ البدایة و النهایه، ج ۳، ص ۱۲۱.
- ↑ الاستیعاب، ج ۴، ص ۲۵۴.
- ↑ الاصابة، ج ۷، ص ۱۸۴.
- ↑ سیره ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۰ و ۵۱۱.
- ↑ سیره ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۲.
- ↑ الاصابه، ج ۳، ص ۳۴۱.
- ↑ اسدی، سید مصطفی، مقاله «ابوصرمه خزرجی»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۱.