رفاعة بن سموال (مقاله): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| ناشر الکترونیک = [[پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن]] | | ناشر الکترونیک = [[پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن]] | ||
}} | }} | ||
'''[[رفاعة بن سموال]]: ([[یهودی]] [[مسلمان]] شدهای که همسرش با سه [[طلاق]] شدن خواستار بازگشت بود )''' عنوان مقالهای است که با [[زبان فارسی]] به بحث و بررسی [[رفاعة بن سموال]] میپردازد. این مقاله ۲ صفحهای به | '''[[رفاعة بن سموال]]: ([[یهودی]] [[مسلمان]] شدهای که همسرش با سه [[طلاق]] شدن خواستار بازگشت بود )''' عنوان مقالهای است که با [[زبان فارسی]] به بحث و بررسی [[رفاعة بن سموال]] میپردازد. این مقاله ۲ صفحهای به قلم [[محمد اکبری کارمزدی]] نگاشته شده و در [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۳]] به چاپ رسیده است. | ||
== فهرست مقاله == | == فهرست مقاله == |
نسخهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۲۷
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
رفاعة بن سموال | |
---|---|
یهودی مسلمان شدهای که همسرش با سه طلاق شدن خواستار بازگشت بود | |
زبان | فارسی |
نویسنده | محمد اکبری کارمزدی |
موضوع | رفاعة بن سموال |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ |
وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
محل نشر | بوستان کتاب |
تاریخ نشر | ۱۳۹۵ |
ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
رفاعة بن سموال: (یهودی مسلمان شدهای که همسرش با سه طلاق شدن خواستار بازگشت بود ) عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بحث و بررسی رفاعة بن سموال میپردازد. این مقاله ۲ صفحهای به قلم محمد اکبری کارمزدی نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۳ به چاپ رسیده است.
فهرست مقاله
این مقاله فاقد فهرست میباشد.
درباره پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین محمد اکبری کارمزدی (متولد ۱۳۴۳ش، مازندران)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، جعفر سبحانی و عبدالله جوادی آملی پیگیری کرد. همکاری با پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی ازجمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «ایام الله»، «تسنیم»، «درک اسفل» و «زقوم» برخی از این آثار است.[۱]