دعوت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۴۱: خط ۴۱:


==[[دعوت اسلامی]]==
==[[دعوت اسلامی]]==
==دعوت در واژه‌نامه فقه سیاسی==
دعوت، نخستین گام [[پیامبر]]{{صل}} در [[سیاست خارجی]] [[اسلام]] بوده و [[هدف]] از آن، درخواست [[پذیرش]] غیر [[مسلمان]] به [[اسلام]] است. بر اساس [[آیات قرآن]]، دعوت بایستی با [[حکمت]]، [[موعظه]] [[نیکو]]، [[مناظره]] با [[نیکوترین]] روش انجام پذیرد<ref>{{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ}} «(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز! بی‌گمان پروردگارت به آن کس که راه وی را گم کرده داناتر است و او به رهیافتگان داناتر است» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref>. [[دعوت به اسلام]]، به صورت سرّی یا علنی است و تشخیص این دو امر، به عهدۀ [[پیامبر]]{{صل}} و یا [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} بوده است؛ به عنوان مثال، [[پیامبر]]{{صل}} زمانی در [[خانه]] “[[ارقم بن ابی الارقم]]” به طور مخفی<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۶۲؛ مسند احمد، ج۱، ص۱۱۱؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۷۰-\۲۶۹.</ref> و زمانی نیز در کنار [[خانه کعبه]] به صورت آشکار<ref>سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۶۵.</ref>، [[مردم]] را به [[اسلام]] دعوت می‌کرد. برخی از دعوت جهانی [[پیامبر]]{{صل}} عبارت بودند از<ref>طبقات ابن سعد، ج۱، ص۲۸۵؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۲۹۶-۲۹۵؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۸۱؛ سیره حلبی، ج۳، ص۲۸۰؛ اسدالغابه، ج۱، ص۳۶۲؛ بحارالانوار، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۷۸؛ سیره ابن هشام، ج۲، ص۶۰۶.</ref>:
#دعوت از دربار [[ایران]] ([[خسرو پرویز]]) توسط “عبدالله بن [[حذافه]] سهمی”؛
#دعوت از دربار [[مصر]]، توسط “حاطب بن ابی بلتعه”؛
#دعوت از دربار [[روم]]، توسط “دحیه کلبی”.
گفتنی است دعوت توسط [[انبیای پیشین]]، به همان دو صورت سرّی و آشکار انجام می‌گرفت؛ از جمله [[ایمان آوردن]] “مؤمن [[آل]] فرعون” که به طور سرّی، به [[رسالت]] [[حضرت موسی]]{{ع}} [[ایمان]] آورده بود. نام این فرد به [[اسامی]] (حزبیل، خبرل، سمعان و [[حبیب]]) آمده است، ولی مشهور همان حزبیل است<ref>کشف الاسرار و عدة الابرار، ج۸، ص۴۶۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۰۶.</ref>.
==منابع==
==منابع==
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]

نسخهٔ ‏۱۳ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۱

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دعوت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

واژه شناسی لغوی

اهداف دعوت

حکم دعوت

جایگاه دعوت در قرآن و سنت

راه دعوت

ارکان دعوت

نخست: داعی

  1. مفهوم داعی؛
  2. وظیفه داعی؛
  3. جایگاه داعی در قرآن و سنت؛
  4. صفات داعی؛
  5. توشه داعی.

دوم: مدعو

سوم: موضوع دعوت

  1. اسلام (دعوت به اسلام
  2. ایمان (دعوت به ایمان
  3. احسان (دعوت به احسان).

روش‌های دعوت

روش بیانی

  1. حکمت؛
  2. موعظه حسنه؛
  3. مجادله.

مصادر و وسائل دعوت

  1. مصادر:
    1. قرآن؛
    2. سنت؛
    3. تجارب؛
  2. وسائل:
    1. معنوی؛
    2. مادی.

دعوت اسلامی

منابع

جستارهای وابسته

پانویس