حارث بن کلده: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[حارث بن کلده در تاریخ اسلامی]] | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[حارث بن کلده در تاریخ اسلامی]] - [[حارث بن کلده در تراجم و رجال]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۵
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
حارث بن کلده، طبیب معروف عرب، أهل طایف، از قبیله ثقیف و مردی است که قبل از اسلام در مداوای بیماران شهرتی بسزا داشت. به همین جهت بعد از اسلام آوردن او، پیامبر اسلام(ص) فرمودند تا هر کس بیماری دارد به او مراجعه کند[۱].
او مالک ابوبکره[۲] است[۳]. پس از فتح طایف و مسلمان شدن مردم آن سامان، حارث بن کلده به همراه عده‌ای از مردم طایف دربارهی بردگانی که با وعده ی آزادی از قلعه خارج شدند و به مسلمانان پیوستند، با پیامبر(ص) به مذاکره پرداخت تا شاید آنها را به بردگی برگرداند، اما رسول خدا(ص) فرمود: "اینها آزاد کرده خدایی‌اند"[۴].[۵]
اسلام آوردن حارث و دیدن معجزه
حارث و علم آموزی از ایرانیان
سرانجام حارث
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۶، ص۴۷.
- ↑ ابوبکرة بن نفیع بن حارث.
- ↑ الاکمال فی اسماء الرجال، خطیب تبریزی، ص۵۴؛ اکمال الکمال، ابن ماکولا، ج۷، ص۱۸۰.
- ↑ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۳؛ الاصابه، ابن حجر، ج۱، ص۶۸۷.
- ↑ عباسی، حبیب، مقاله «حارث بن کلده»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۴، ص:۳۱۴.