ابوالاسود سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +))
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:


==مقدمه==
==مقدمه==
نام و [[نسب]] وی دانسته نیست. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۷.</ref> از وی روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}} درباره تعوّذ ([[پناه]] بردن به [[خداوند]]) از هدم (نابودی) و تردی (افتادن در [[چاه]]) نقل می‌کند، ولی آن را [[نادرست]] می‌داند و می‌گوید: درست آن است که این [[روایت]] از [[ابوالیسر]] باشد. این روایت در بیشتر منابع، با تفصیل بیشتری از ابوالیسر نقل شده<ref>احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۲۷؛ ابوداود، ج۱، ص۳۴۶.</ref>، ولی از [[ابوالاسود]] نیز در برخی منابع آمده است<ref>نسائی، ج۴، ص۴۶۸.</ref>. با توجه به اینکه "[[صیفی]] مولای ابی اَیّوب" تنها نقل کننده [[روایات]] یاد شده از ابوالاسود و [[ابو الیسر]] بوده، و ابوالیسر نیز یکی دیگر از [[صحابه]] است <ref>ر.ک: أبوالیسر.</ref>، به نظر می‌رسد با این روایت از دو نفر نقل شده، یا در نام ابوالاسود با ابوالیسر <ref>به ویژه در مواردی که ابی الیسر السلمی آمده است؛ ر.ک: طبرانی، ج۱۹، ص۱۷۰؛ مژی، ج۱۳، ص۲۵۲.</ref>، تصحیف صورت گرفته باشد. طبعاً احتمال دوم قوی‌تر است و چون ابوالیسر از [[بنی سلمه]] از [[انصار]] بوده است<ref>ر.ک: ابن حجر، ج۷، ص۳۸۰.</ref> به احتمال نسبت وی نیز [[سلمی]] است. بر مبنای روایتی دیگر که از ابوالاسود سلمی به نقل از پدرش از جدش نقل شده است، جد ابوالاسود، خود را از جمله افرادی می‌داند که همراه رسول خدا{{صل}} بودند و به [[دستور]] آن [[حضرت]]، قربانیای خریدند و آن را [[ذبح]] کردند. در این روایت، رسول خدا{{صل}} [[برترین]] [[قربانی]] را گران‌ترین و چاق‌ترین آنها دانست<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۹۶؛ حاکم، ج۴، ص۲۳۱.</ref>. البته در برخی منابع، به جای ابی الاسد، ابی الاسد<ref>ر.ک: احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۲۴؛ ابن عساکر، ج۳۸، ص۳۵۸.</ref> و به جای سلمی، اسلمی<ref>ر.ک: ترمذی، ج۳، ص۳۰.</ref> آمده که قطعاً تصحیف است. مشکل این گزارش آن است که اولاً: عنوان شخص مورد بحث [[ابن سعد]]، "جد ابی الاسد" است؛ و ثانیاً: شاهدی بر یکی بودن ابوالاسود مورد بحث ما و [[راوی]] این گزارش در دست نیست.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «ابوالاسود سلمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۱۹.</ref>
نام و [[نسب]] وی دانسته نیست. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۷.</ref> از وی روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}} درباره تعوّذ ([[پناه]] بردن به [[خداوند]]) از هدم (نابودی) و تردی (افتادن در [[چاه]]) نقل می‌کند، ولی آن را [[نادرست]] می‌داند و می‌گوید: درست آن است که این [[روایت]] از [[ابوالیسر]] باشد. این روایت در بیشتر منابع، با تفصیل بیشتری از ابوالیسر نقل شده<ref>احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۲۷؛ ابوداود، ج۱، ص۳۴۶.</ref>، ولی از [[ابوالاسود]] نیز در برخی منابع آمده است<ref>نسائی، ج۴، ص۴۶۸.</ref>. با توجه به اینکه "[[صیفی]] مولای ابی اَیّوب" تنها نقل کننده [[روایات]] یاد شده از ابوالاسود و [[ابو الیسر]] بوده، و ابوالیسر نیز یکی دیگر از [[صحابه]] است <ref>ر.ک: أبوالیسر.</ref>، به نظر می‌رسد با این روایت از دو نفر نقل شده، یا در نام ابوالاسود با ابوالیسر <ref>به ویژه در مواردی که ابی الیسر السلمی آمده است؛ ر.ک: طبرانی، ج۱۹، ص۱۷۰؛ مژی، ج۱۳، ص۲۵۲.</ref>، تصحیف صورت گرفته باشد. طبعاً احتمال دوم قوی‌تر است و چون ابوالیسر از [[بنی سلمه]] از [[انصار]] بوده است<ref>ر.ک: ابن حجر، ج۷، ص۳۸۰.</ref> به احتمال نسبت وی نیز [[سلمی]] است. بر مبنای روایتی دیگر که از ابوالاسود سلمی به نقل از پدرش از جدش نقل شده است، جد ابوالاسود، خود را از جمله افرادی می‌داند که همراه رسول خدا{{صل}} بودند و به [[دستور]] آن [[حضرت]]، قربانیای خریدند و آن را [[ذبح]] کردند. در این روایت، رسول خدا{{صل}} [[برترین]] [[قربانی]] را گران‌ترین و چاق‌ترین آنها دانست<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۹۶؛ حاکم، ج۴، ص۲۳۱.</ref>. البته در برخی منابع، به جای ابی الاسد، ابی الاسد<ref>ر.ک: احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۲۴؛ ابن عساکر، ج۳۸، ص۳۵۸.</ref> و به جای سلمی، اسلمی<ref>ر.ک: ترمذی، ج۳، ص۳۰.</ref> آمده که قطعاً تصحیف است. مشکل این گزارش آن است که اولاً: عنوان شخص مورد بحث [[ابن سعد]]، "جد ابی الاسد" است؛ و ثانیاً: شاهدی بر یکی بودن ابوالاسود مورد بحث ما و [[راوی]] این گزارش در دست نیست.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوالاسود سلمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۱۹.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
==منابع==
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|'''مقاله «ابوالاسود سلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']]
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابوالاسود سلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']]


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۸


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نام و نسب وی دانسته نیست. ابن حجر[۱] از وی روایتی از رسول خدا(ص) درباره تعوّذ (پناه بردن به خداوند) از هدم (نابودی) و تردی (افتادن در چاه) نقل می‌کند، ولی آن را نادرست می‌داند و می‌گوید: درست آن است که این روایت از ابوالیسر باشد. این روایت در بیشتر منابع، با تفصیل بیشتری از ابوالیسر نقل شده[۲]، ولی از ابوالاسود نیز در برخی منابع آمده است[۳]. با توجه به اینکه "صیفی مولای ابی اَیّوب" تنها نقل کننده روایات یاد شده از ابوالاسود و ابو الیسر بوده، و ابوالیسر نیز یکی دیگر از صحابه است [۴]، به نظر می‌رسد با این روایت از دو نفر نقل شده، یا در نام ابوالاسود با ابوالیسر [۵]، تصحیف صورت گرفته باشد. طبعاً احتمال دوم قوی‌تر است و چون ابوالیسر از بنی سلمه از انصار بوده است[۶] به احتمال نسبت وی نیز سلمی است. بر مبنای روایتی دیگر که از ابوالاسود سلمی به نقل از پدرش از جدش نقل شده است، جد ابوالاسود، خود را از جمله افرادی می‌داند که همراه رسول خدا(ص) بودند و به دستور آن حضرت، قربانیای خریدند و آن را ذبح کردند. در این روایت، رسول خدا(ص) برترین قربانی را گران‌ترین و چاق‌ترین آنها دانست[۷]. البته در برخی منابع، به جای ابی الاسد، ابی الاسد[۸] و به جای سلمی، اسلمی[۹] آمده که قطعاً تصحیف است. مشکل این گزارش آن است که اولاً: عنوان شخص مورد بحث ابن سعد، "جد ابی الاسد" است؛ و ثانیاً: شاهدی بر یکی بودن ابوالاسود مورد بحث ما و راوی این گزارش در دست نیست.[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. پرونده:1100558.jpg خانجانی، قاسم، مقاله «ابوالاسود سلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

  1. ابن حجر، ج۷، ص۲۷.
  2. احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۲۷؛ ابوداود، ج۱، ص۳۴۶.
  3. نسائی، ج۴، ص۴۶۸.
  4. ر.ک: أبوالیسر.
  5. به ویژه در مواردی که ابی الیسر السلمی آمده است؛ ر.ک: طبرانی، ج۱۹، ص۱۷۰؛ مژی، ج۱۳، ص۲۵۲.
  6. ر.ک: ابن حجر، ج۷، ص۳۸۰.
  7. ابن سعد، ج۷، ص۲۹۶؛ حاکم، ج۴، ص۲۳۱.
  8. ر.ک: احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۲۴؛ ابن عساکر، ج۳۸، ص۳۵۸.
  9. ر.ک: ترمذی، ج۳، ص۳۰.
  10. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوالاسود سلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۱۱۹.