أصهب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
خط ۳۰: خط ۳۰:
==پانویس==
==پانویس==


{{پانویس2}}
{{پانویس}}
{{امام مهدی}}
{{امام مهدی}}



نسخهٔ ‏۲۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۴


این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

امام باقر(ع) می‌فرماید: اولین زمینی که (در حوادث قیام قائم(ع)) خراب می‌شود، شام (سوریه) است و این در زمانی است که سه گروه با هم جنگ کنند؛ گروهی به سرکردگی اصهب و گروهی به فرماندهی اَبقع و لشکر سفیانی[۱].

امام باقر(ع) می‌فرماید: ای بُرَید! از شر اصهب بر حذر باش. برید پرسید: اصهب کیست؟ حضرت فرمود: ابقع. برید سؤال کرد: ابقع چه کسی است؟ حضرت پاسخ داد: اَبرَص است، هم‌چنین از سفیانی بپرهیز و نیز از شر دو نفر که از اولاد فلان هستند و به مکه می‌آیند و اموالی را در آنجا تقسیم می‌کنند و خود را شبیه به حضرت قائم(ع) می‌سازند، و نیز از عده‌ای از آل محمد که اعمال شاذ و نادر از آنان سر می‌زند پرهیز کن[۲].

اصهب از سرزمین جزیره قیام می‌کند و اولین شخصی که در وقایع قبل از قیام حضرت مهدی(ع) خروج می‌کند و سرزمینی‌هایی را تصرف می‌کند، اصهب است[۳].

از مجموع روایات درباره اصهب و ابقع استفاده می‌شود که این دو نفر با سفیانی نبرد می‌کنند و از سفیانی در قرقیسا - که منطقه‌ای بین سوریه و عراق و ترکیه می‌باشد - شکست می‌خورند که این جنگ از جنگ‌های بزرگ و مهم قبل از ظهور است. در بعضی روایات اصهب و ابقع یک نفر معرفی شده‌اند و در بعضی روایات قیام ابقع را از مصر تعیین کرده‌اند. آنچه مسلم است، باید در زمان قبل از ظهور، شیعیان خود را از شر و فتنه اصهب و ابقع و سفیانی در امان بدارند و خود را داخل فتنه آنان نکنند، و نیز داخل در گروهی که به بهانه نسبت با خاندان رسول خدا، کارهایی خلاف عرف و اعمالی نادر و شاذ انجام می‌دهند نشوند[۴].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۱۲.
  2. همان: ص ۲۶۹ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۷۴.
  3. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۷۴.
  4. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۱.