اذن خیر: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۳

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اذن خیر در قرآن - اذن خیر در حدیث - اذن خیر در کلام اسلامی

مقدمه

اُذُنْ: گوش (عضو شنوایی)^[۱]، فردی که به هر سخنی گوش فرا می‌دهد و هر سخنگویی نزد او از سخن خود در امان است (استعاره)^[۲]، زود باور^[۳] عذر پذیر و در گذرنده^[۴].

﴿وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ﴾^[۵].

از صفات نیکویی که قرآن کریم برای پیامبر اکرم(ص)، رهبر جامعه اسلامی ذکر می‌کند و او را بدان می‌ستاید، شنوندگی بسیار و ضریب تحمل بالا در سخن پذیری از افراد مختلف است که به زعم کفار و منافقان از عیوب بزرگ رهبران و حاکمان است که موجب فریب‌ خوردن و منحرف‌ شدن آنان با دروغ و سخن چینی و همچنین نزدیک‌ شدن خائنان و توطئه‌گران به آنها می‌شود؛ در حالی‌ که قرآن کریم پیامبراکرم(ص) را ﴿أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ﴾ لقب می‌دهد که به همه سخنان گوش فرا می‌دهد، امّا جز به حق عمل نمی‌کند^[۶].

برای ﴿أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ﴾ دو معنای نزدیک و مختلف ذکر شده است؛ در صورتی که اضافه ﴿أُذُنُ﴾ به ﴿خَيْرٍ﴾ اضافه حقیقی باشد، مفهوم کلام این است که "او شنوای چیزهایی است که در آنها خیر برای مؤمنان است"؛ مانند وحی الهی و نصیحت مؤمنان؛ امّا اگر ﴿أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ﴾ از قبیل اضافه موصوف به صفت باشد، بدین معناست که "او بهترین شنونده برای شماست"؛ یعنی شنوندگی او به خیر و منفعت شما خواهد بود^[۷]^[۸].

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

جستارهای وابسته

صفات پیامبر خاتم

پانویس

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۴.
↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۹۹.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.
↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۸۸.
↑ «و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.
↑ محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱۰، ص۵۱۷.
↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۱۴.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۵-۶۶.

[1] حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۴.

[2] خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۹۹.

[3] بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.

[4] احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۸۸.

[5] «و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.

[6] محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱۰، ص۵۱۷.

[7] سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۱۴.

[8] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۵-۶۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{امامت}}
+<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
+<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اذن خیر در قرآن]] - [[اذن خیر در حدیث]] - [[اذن خیر در کلام اسلامی]] </div>
+<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-{{امامت}}
 ==مقدمه==
-*اُذُنْ: [[گوش]] (عضو [[شنوایی]])<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۴.</ref>، فردی که به هر سخنی گوش فرا می‌دهد و هر سخنگویی نزد او از سخن خود در [[امان]] است (استعاره)<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۹۹.</ref>، زود باور<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.</ref> عذر پذیر و در گذرنده<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۸۸.</ref>.
+اُذُنْ: [[گوش]] (عضو [[شنوایی]])<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۴.</ref>، فردی که به هر سخنی گوش فرا می‌دهد و هر سخنگویی نزد او از سخن خود در [[امان]] است (استعاره)<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۹۹.</ref>، زود باور<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.</ref> عذر پذیر و در گذرنده<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۸۸.</ref>.
-*{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref>.
-*از صفات نیکویی که [[قرآن کریم]] برای [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[رهبر]] [[جامعه اسلامی]] ذکر می‌کند و او را بدان می‌ستاید، شنوندگی بسیار و ضریب [[تحمل]] بالا در سخن پذیری از افراد مختلف است که به [[زعم]] [[کفار]] و [[منافقان]] از [[عیوب]] بزرگ [[رهبران]] و [[حاکمان]] است که موجب فریب‌ خوردن و منحرف‌ شدن آنان با [[دروغ]] و [[سخن چینی]] و همچنین نزدیک‌ شدن خائنان و توطئه‌گران به آنها می‌شود؛ در حالی‌ که [[قرآن کریم]] [[پیامبراکرم]]{{صل}} را {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} [[لقب]] می‌دهد که به همه سخنان گوش فرا می‌دهد، امّا جز به [[حق]] عمل نمی‌کند<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱۰، ص۵۱۷.</ref>.
+{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref>.
-*برای {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} دو معنای نزدیک و مختلف ذکر شده است؛ در صورتی که اضافه {{متن قرآن|أُذُنُ}} به {{متن قرآن|خَيْرٍ}} اضافه [[حقیقی]] باشد، مفهوم [[کلام]] این است که "او شنوای چیزهایی است که در آنها خیر برای [[مؤمنان]] است"؛ مانند [[وحی الهی]] و [[نصیحت]] [[مؤمنان]]؛ امّا اگر {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} از قبیل اضافه موصوف به صفت باشد، بدین معناست که "او [[بهترین]] شنونده برای شماست"؛ یعنی شنوندگی او به خیر و [[منفعت]] شما خواهد بود<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۱۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۵-۶۶.</ref>.
+از صفات نیکویی که [[قرآن کریم]] برای [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[رهبر]] [[جامعه اسلامی]] ذکر می‌کند و او را بدان می‌ستاید، شنوندگی بسیار و ضریب [[تحمل]] بالا در سخن پذیری از افراد مختلف است که به [[زعم]] [[کفار]] و [[منافقان]] از [[عیوب]] بزرگ [[رهبران]] و [[حاکمان]] است که موجب فریب‌ خوردن و منحرف‌ شدن آنان با [[دروغ]] و [[سخن چینی]] و همچنین نزدیک‌ شدن خائنان و توطئه‌گران به آنها می‌شود؛ در حالی‌ که [[قرآن کریم]] [[پیامبراکرم]]{{صل}} را {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} [[لقب]] می‌دهد که به همه سخنان گوش فرا می‌دهد، امّا جز به [[حق]] عمل نمی‌کند<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱۰، ص۵۱۷.</ref>.
+برای {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} دو معنای نزدیک و مختلف ذکر شده است؛ در صورتی که اضافه {{متن قرآن|أُذُنُ}} به {{متن قرآن|خَيْرٍ}} اضافه [[حقیقی]] باشد، مفهوم [[کلام]] این است که "او شنوای چیزهایی است که در آنها خیر برای [[مؤمنان]] است"؛ مانند [[وحی الهی]] و [[نصیحت]] [[مؤمنان]]؛ امّا اگر {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} از قبیل اضافه موصوف به صفت باشد، بدین معناست که "او [[بهترین]] شنونده برای شماست"؛ یعنی شنوندگی او به خیر و [[منفعت]] شما خواهد بود<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۱۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۵-۶۶.</ref>.
 ==منابع==
 * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
 ==جستارهای وابسته==
 * [[صفات پیامبر خاتم]]