خریت بن راشد: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام علی]]{{ع}} است. "'''[[امام علی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام علی در قرآن]] - [[امام علی در حدیث]] - [[امام علی در کلام اسلامی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام علی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۵۷
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام علی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
- اسد الغابة- بهنقل از زبیر-: در نبرد جَمَل، خِریت، سردسته مُضَریان در سپاه طلحه و زبیر بود و عبد الله بن عامر، او را بر قریهای در فارس گماشته بود. سپس به علی(ع) پیوستو چونماجرای داوریپیش آمد، به مخالفت با علی(ع) برخاست و به یکی از مناطق فارس کوچید. پس علی(ع) سپاهی به فرماندهی معقل بن قیس و زیاد بن خصفه، به سوی وی روان کرد. شماری فراوان از مردم عرب و مسیحیانِ جزیهپرداز، با خِریت گرد آمدند. پس وی به مردم عرب فرمان داد که دیگر زکات نپردازند و از مسیحیان خواست که جزیه ندهند. در آن میان، مسیحیانی بودند به اسلام گرویده، که چون این اختلاف را دیدند، مرتد گشتند و به یاری او برآمدند. پس ایشان با یاران علی(ع) رویارو گشتند و به جنگ پرداختند. زیاد بن خصفه، پرچمِ امان برافراشت و منادی را فرمان داد که ندا در دهد: "هر که زیر این پرچم آید، در امان است". بسیاری از یاران خِریت بدان سوی پیوستند و خِریت، شکست خورد و کشته شد[۱][۲].
جستارهای وابسته
پرسشهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ اسد الغابة، ج ۲، ص ۱۶۵ ش ۱۴۳۷.
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۱۱.