دنیادوستی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: دنیادوستی]] | [[رده: دنیادوستی]] | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۲۹
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دنیادوستی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
روایات مربوطه
- امام صادق(ع) فرمودند: "دنیادوستی اساس و منشأ تمامی اشتباهات و گناهان است"[۱]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "ضرر دو گرگی که به ابتدا و انتهای گله‌ای بی‌چوپان حمله برند، برای آن گله، بیشتر از ضرر دنیادوستی و مقام‌خواهی برای دین انسان مسلمان نیست" [۲]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "دینار و درهمْ کسانی که پیش از شما بودند را هلاک کردند، و شما را نیز همین دو هلاک می‌سازند" [۳]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس بیشتر به دنیا چنگ زند، هنگام جدائی از آن بیشتر حسرت می‌برد" [۴]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس دل‌بسته دنیا شود، خود را به سه امر پیوند زده است: اندوهی که پایان ندارد، و آرزوئی که به‌دست نمی‌آید، و امیدی که برآورده نمی‌شود" [۵][۶].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ حُبُّ الدُّنْيَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
- ↑ « عَنْ حَمَّادِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ مَا ذِئْبَانِ ضَارِيَانِ فِي غَنَمٍ قَدْ فَارَقَهَا رِعَاؤُهَا أَحَدُهُمَا فِي أَوَّلِهَا وَ الْآخَرُ فِي آخِرِهَا بِأَفْسَدَ فِيهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِي دِينِ الْمُسْلِمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
- ↑ « عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) إِنَّ الدِّينَارَ وَ الدِّرْهَمَ أَهْلَكَا مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَ هُمَا مُهْلِكَاكُمْ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۶.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: مَنْ كَثُرَ اشْتِبَاكُهُ بِالدُّنْيَا كَانَ أَشَدَّ لِحَسْرَتِهِ عِنْدَ فِرَاقِهَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
- ↑ « عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ هَمٍّ لَا يَفْنَى- وَ أَمَلٍ لَا يُدْرَكُ وَ رَجَاءٍ لَا يُنَالُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۷۵-۲۷۶.