حکمت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حکمت الهی در قرآن]] - [[حکمت الهی در حدیث]] - [[حکمت الهی در نهج البلاغه]] - [[حکمت الهی در معارف دعا و زیارات]] - [[حکمت الهی در کلام اسلامی]] - [[حکمت الهی در اخلاق اسلامی]] - [[حکمت الهی در عرفان اسلامی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حکمت الهی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۵۴
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
حکمت الهی در قرآن - حکمت الهی در حدیث - حکمت الهی در نهج البلاغه - حکمت الهی در معارف دعا و زیارات - حکمت الهی در کلام اسلامی - حکمت الهی در اخلاق اسلامی - حکمت الهی در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حکمت الهی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- معانی متعددی برای واژه "حکمت" در منابع لغوی و روایی آمده که مجموع آنها درباره حکمت الهی در دو معنای سلبی و ایجابی قابل جمع‌بندی است. معنای ایجابی، حکمت اتقان و استحکام در علم و فعل است[۱] و معنای سلبی آن، عدم صدور فعل قبیح و ناروا از سوی باری تعالی است[۲].
- دو نکته مهم و اساسی درباره معنای سلبی، قابل دقت و توجه است:
- نخست اینکه این معنا بر حسن و قبح عقلی مبتنی است که اشاعره آن را قبول ندارند.
- نکته دوم اینکه عدل الهی از متفرعات مفهوم سلبی حکمت اوست؛ زیرا خداوند هیچ‌گاه مرتکب افعال قبیح و شر نمی‌شود؛ چرا که کمال وجودی‌اش مانع از انجام دادن چنین افعالی میشود؛ زیرا خداوند فقط مبدأ خیر است.
- حکمت در آیات قرآن و روایات نیز آمده است: ﴿كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ﴾[۳] و «قَدَّرَ مَا خَلَقَ فَأَحْكَمَ تَقْدِيرَهُ»[۴]. البته اینها بیشتر به معنای ایجابی حکمت ناظر است.
- به تعبیر دیگر: حکمت الهی این است که نظام آفرینش، نظام احسن و اصلح و نیکوترین نظام ممکن است.
- لازمه حکمت و عنایت حق، غایت و معنا داشتن جهان و هستی است. آنچه موجود میشود یا خود خیر است و یا برای وصول به خیر است. حکمت از شئون علیم و مرید بودن است و مبین اصل علت غایی برای جهان می‌‌باشد[۵][۶].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۱۵.
- ↑ علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۲۰.
- ↑ «(این) کتابی است که آیاتش استواری یافته» سوره هود، آیه ۱.
- ↑ نهج‌البلاغه، خطبه ۸۹.
- ↑ مطهری، عدل الهی، ص۶۳.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۰۹-۱۱۰.