سمعه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سمعه در قرآن]] - [[سمعه در حدیث]] - [[سمعه در اخلاق اسلامی]] - [[سمعه در معارف دعا و زیارات]] - [[سمعه در معارف و سیره سجادی]] - [[سمعه در معارف و سیره رضوی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سمعه (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۹
مقدمه
سُمعه، عبارت از آن است که شخص عمل نیکی را دور از چشم مردم انجام دهد به این هدف که بعداً به گوش مردم برسد و موقعیتی در جامعه برای او فراهم شود. از آنجا که در اعمال عبادی قصد قربت الهی شرط است سمعه نیز مانند ریا موجب فساد و بطلان عمل می‌شود. البته اگر فاعل در حین انجام عمل قصد قربت داشته و بعداً که مردم از آن عمل آگاه می‌شوند و او را می‌ستایند، باعث شادمانی او شود؛ این حالت موجب باطل شدن عمل نمی‌گردد. امام سجاد(ع) از سمعه و ریا به خدا پناه می‌برد: «ثُمَّ خَلِّصْ ذَلِكَ كُلَّهُ مِنْ رِئَاءِ الْمُرَاءِينَ، وَ سُمْعَةِ الْمُسْمِعِينَ»[۱]؛ «(بار خدایا)...، از تو می‌خواهیم که این همه اعمال را از ریای ریاکاران و آوازه درافکندن آوازه‌افکنان دور نگه داری». و همچنین در مورد مرزداران می‌فرماید: «خداوندا! به حسن نیّتش راه نمای... و از ریاکاری بر کنار دار و از دل‌بستگی به نام و آوازه برهان»[۲].[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ دعای ۴۴.
- ↑ نیایش بیست‌وهفتم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ پایگاه اطلاع رسانی حوزه www.hawzah.net
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «سمعه»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۷۱.