هبه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[هبه در قرآن]] - [[هبه در حدیث]] - [[هبه در کلام اسلامی]]</div> | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[هبه در قرآن]] - [[هبه در حدیث]] - [[هبه در کلام اسلامی]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}}<ref>«ای پیامبر! ما آن همسرانت را که مهرشان را داده‌ای بر تو حلال کرده‌ایم و (نیز) کنیزانی را از آنچه خداوند به تو (در جنگ‌ها) به غنیمت داده است و دختران عموها و دختران عمّه‌ها و دختران دایی‌ها و دختران خاله‌هایت را که با تو هجرت کرده‌اند و هر زن مؤمنی را که خود را به پیامبر ببخشد -اگر پیامبر بخواهد او را به همسری برگزیند- در حالی که این ویژه توست نه مؤمنان؛ ما نیک می‌دانیم که برای آنان در مورد همسران و کنیزهاشان چه مقرّر داشته‌ایم؛ تا برای تو تنگنایی نباشد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره احزاب، آیه ۵۰.</ref>. | |||
'''نکته''': {{متن قرآن|وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا}} [[زن]] مؤمنه‌ای است که خود را به [[رسول خدا]]{{صل}} ببخشد و آن جناب هم بخواهد با او [[ازدواج]] کند، که [[خداوند]] چنین زنی را که بخواهد بدون مهریه خود را در [[اختیار]] آن جناب بگذارد، برای آن جناب [[حلال]] کرده است، اگر بخواهد می‌تواند با او [[ازدواج]] کند. {{متن قرآن|خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ}} این جمله اعلام می‌دارد که این [[حکم]] - یعنی [[حلال]] شدن زنی برای مردی به صرف اینکه خود را به او ببخشد، از خصایصی است که مختص به آن جناب است، و در [[مؤمنین]] جریان ندارد، {{متن قرآن|قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ}} این جمله [[حکم]] اختصاص را تقریر می‌کند<ref>ترجمه المیزان، ج۱۶، ص۵۳۰.</ref>. | |||
در دو [[آیه]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | |||
{{متن قرآن|وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ}}<ref>«و (چیزی) را بدین امید که زیادتر (باز) بگیری مده،» سوره مدثر، آیه ۶.</ref>. | |||
'''نکات:'''در دو [[آیه]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | |||
#جواز [[ازدواج]] هبه‌ای، حکمی ویژه برای [[پیامبر]]: {{متن قرآن|...وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ...}}؛ | #جواز [[ازدواج]] هبه‌ای، حکمی ویژه برای [[پیامبر]]: {{متن قرآن|...وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ...}}؛ | ||
# [[اختیار]] [[پیامبر]] در ردّکردن یا [[پذیرفتن]] [[ازدواج]] هبه‌ای: {{متن قرآن|وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا...}}؛ | # [[اختیار]] [[پیامبر]] در ردّکردن یا [[پذیرفتن]] [[ازدواج]] هبه‌ای: {{متن قرآن|وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا...}}؛ | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۱: | ||
# [[تشریع]] [[ازدواج]] هبه‌ای برای [[پیامبر]] و جواز هبه [[زنان]] مؤمنه به [[پیامبر]] برای همسری، نشأت گرفته از غفران و [[رحمت الهی]]: {{متن قرآن|وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}}؛ | # [[تشریع]] [[ازدواج]] هبه‌ای برای [[پیامبر]] و جواز هبه [[زنان]] مؤمنه به [[پیامبر]] برای همسری، نشأت گرفته از غفران و [[رحمت الهی]]: {{متن قرآن|وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}}؛ | ||
#عدم جواز [[بخشش پیامبر]] به جهت [[بخشش]] بیشتر از سوی دیگران به آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|وَلَا تَمْنُنْ<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ}} یعنی عطا نکن بخششی که بیش از آن داده شوی و این مخصوص پیامبر{{صل}} است. تأدیب فرمود او را خداوند سبحان به بهترین آداب و شریف‌ترین رسوم: و این گفته (جماعتی از مفسّرین) مانند ابن عبّاس و مجاهد و قتاده و نخعی و ضحّاک است (ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲۶، ص۵۴).</ref> تَسْتَكْثِرُ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۹۴۷.</ref>. | #عدم جواز [[بخشش پیامبر]] به جهت [[بخشش]] بیشتر از سوی دیگران به آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|وَلَا تَمْنُنْ<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ}} یعنی عطا نکن بخششی که بیش از آن داده شوی و این مخصوص پیامبر{{صل}} است. تأدیب فرمود او را خداوند سبحان به بهترین آداب و شریف‌ترین رسوم: و این گفته (جماعتی از مفسّرین) مانند ابن عبّاس و مجاهد و قتاده و نخعی و ضحّاک است (ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲۶، ص۵۴).</ref> تَسْتَكْثِرُ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۹۴۷.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:هبه در قرآن]] | [[رده:هبه در قرآن]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۲۵
مقدمه
﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا﴾[۱].
نکته: ﴿وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا﴾ زن مؤمنه‌ای است که خود را به رسول خدا(ص) ببخشد و آن جناب هم بخواهد با او ازدواج کند، که خداوند چنین زنی را که بخواهد بدون مهریه خود را در اختیار آن جناب بگذارد، برای آن جناب حلال کرده است، اگر بخواهد می‌تواند با او ازدواج کند. ﴿خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ﴾ این جمله اعلام می‌دارد که این حکم - یعنی حلال شدن زنی برای مردی به صرف اینکه خود را به او ببخشد، از خصایصی است که مختص به آن جناب است، و در مؤمنین جریان ندارد، ﴿قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ﴾ این جمله حکم اختصاص را تقریر می‌کند[۲].
﴿وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ﴾[۳].
نکات:در دو آیه فوق این موضوعات مطرح گردیده است:
- جواز ازدواج هبه‌ای، حکمی ویژه برای پیامبر: ﴿...وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ...﴾؛
- اختیار پیامبر در ردّکردن یا پذیرفتن ازدواج هبه‌ای: ﴿وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا...﴾؛
- تنها زنان مؤمن، اختیاردار هبه کردن نفس خود بر پیامبر برای ازدواج با آن حضرت: ﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ... وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا﴾؛
- تشریع ازدواج هبه‌ای زنان مؤمن با پیامبر برای رفع حرج از آن حضرت: ﴿وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ... لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ...﴾؛
- تشریع ازدواج هبه‌ای برای پیامبر و جواز هبه زنان مؤمنه به پیامبر برای همسری، نشأت گرفته از غفران و رحمت الهی: ﴿وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا﴾؛
- عدم جواز بخشش پیامبر به جهت بخشش بیشتر از سوی دیگران به آن حضرت: ﴿وَلَا تَمْنُنْ[۴] تَسْتَكْثِرُ﴾[۵].
منابع
پانویس
- ↑ «ای پیامبر! ما آن همسرانت را که مهرشان را داده‌ای بر تو حلال کرده‌ایم و (نیز) کنیزانی را از آنچه خداوند به تو (در جنگ‌ها) به غنیمت داده است و دختران عموها و دختران عمّه‌ها و دختران دایی‌ها و دختران خاله‌هایت را که با تو هجرت کرده‌اند و هر زن مؤمنی را که خود را به پیامبر ببخشد -اگر پیامبر بخواهد او را به همسری برگزیند- در حالی که این ویژه توست نه مؤمنان؛ ما نیک می‌دانیم که برای آنان در مورد همسران و کنیزهاشان چه مقرّر داشته‌ایم؛ تا برای تو تنگنایی نباشد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره احزاب، آیه ۵۰.
- ↑ ترجمه المیزان، ج۱۶، ص۵۳۰.
- ↑ «و (چیزی) را بدین امید که زیادتر (باز) بگیری مده،» سوره مدثر، آیه ۶.
- ↑ ﴿وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ﴾ یعنی عطا نکن بخششی که بیش از آن داده شوی و این مخصوص پیامبر(ص) است. تأدیب فرمود او را خداوند سبحان به بهترین آداب و شریف‌ترین رسوم: و این گفته (جماعتی از مفسّرین) مانند ابن عبّاس و مجاهد و قتاده و نخعی و ضحّاک است (ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲۶، ص۵۴).
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۹۴۷.