اصطفاء: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:


==واژه‌شناسی لغوی==
==واژه‌شناسی لغوی==
*واژه اصطفاء از باب افتعال و از ریشه "ص‌ ـ‌ ف‌ ـ و" است. لغویان صفو را به معنای ضد کدر<ref>التحقیق، ج۶، ص۲۵۷ـ۲۵۸؛ ترتیب‌العین، ص۴۵۲، «صفو»؛ فرهنگ‌جامع، ج‌۳، ص‌۱۶۸۷.</ref>، [[خلوص]] شیء از آمیختگی با غیر خود یا از [[آلودگی]] و کدورت<ref>نثر طوبی، ج‌۲، ص‌۴۹؛ مفردات، ص‌۴۸۷؛ التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۷، «صفو».</ref> و نیز [[بهترین]] هر چیز دانسته‌اند<ref>ترتیب‌العین، ص‌۴۵۲، «صفو».</ref>. با توجه به دلالت باب افتعال بر [[گزینش]] و [[اختیار]]<ref>التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۸، «صفو».</ref>، اصطفاء به معنای [[برگزیدن]] شخص یا چیزی برای [[خالص]] کردن آن از [[آلودگی]] و کدورت است<ref>التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۹، «صفو».</ref><ref>[[محمد مهدی خراسانی| خراسانی، محمد مهدی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۳، ص ۴۷۷ - ۴۸۵.</ref>.
واژه اصطفاء از باب افتعال و از ریشه "ص‌ ـ‌ ف‌ ـ و" است. لغویان صفو را به معنای ضد کدر<ref>التحقیق، ج۶، ص۲۵۷ـ۲۵۸؛ ترتیب‌العین، ص۴۵۲، «صفو»؛ فرهنگ‌جامع، ج‌۳، ص‌۱۶۸۷.</ref>، [[خلوص]] شیء از آمیختگی با غیر خود یا از [[آلودگی]] و کدورت<ref>نثر طوبی، ج‌۲، ص‌۴۹؛ مفردات، ص‌۴۸۷؛ التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۷، «صفو».</ref> و نیز [[بهترین]] هر چیز دانسته‌اند<ref>ترتیب‌العین، ص‌۴۵۲، «صفو».</ref>. با توجه به دلالت باب افتعال بر [[گزینش]] و [[اختیار]]<ref>التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۸، «صفو».</ref>، اصطفاء به معنای [[برگزیدن]] شخص یا چیزی برای [[خالص]] کردن آن از [[آلودگی]] و کدورت است<ref>التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۹، «صفو».</ref><ref>[[محمد مهدی خراسانی| خراسانی، محمد مهدی]]، [[اصطفاء (مقاله)|مقاله «اصطفاء»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۳، ص ۴۷۷ - ۴۸۵.</ref>.


==اصطفاء در [[قرآن]]==
==اصطفاء در [[قرآن]]==

نسخهٔ ‏۳ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۶


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصطفاء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

اصطفاء گزینش شخص یا چیزی برای خالص ساختن از آلودگی و کدورت[۱].

واژه‌شناسی لغوی

واژه اصطفاء از باب افتعال و از ریشه "ص‌ ـ‌ ف‌ ـ و" است. لغویان صفو را به معنای ضد کدر[۲]، خلوص شیء از آمیختگی با غیر خود یا از آلودگی و کدورت[۳] و نیز بهترین هر چیز دانسته‌اند[۴]. با توجه به دلالت باب افتعال بر گزینش و اختیار[۵]، اصطفاء به معنای برگزیدن شخص یا چیزی برای خالص کردن آن از آلودگی و کدورت است[۶][۷].

اصطفاء در قرآن

حقیقت اصطفاء و اختصاص آن به خداوند

رابطه اصطفاء با نبوت و عصمت

برگزیدگان

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. خراسانی، محمد مهدی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۳، ص ۴۷۷ - ۴۸۵.
  2. التحقیق، ج۶، ص۲۵۷ـ۲۵۸؛ ترتیب‌العین، ص۴۵۲، «صفو»؛ فرهنگ‌جامع، ج‌۳، ص‌۱۶۸۷.
  3. نثر طوبی، ج‌۲، ص‌۴۹؛ مفردات، ص‌۴۸۷؛ التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۷، «صفو».
  4. ترتیب‌العین، ص‌۴۵۲، «صفو».
  5. التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۸، «صفو».
  6. التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۹، «صفو».
  7. خراسانی، محمد مهدی، مقاله «اصطفاء»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۳، ص ۴۷۷ - ۴۸۵.