زن: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
|||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «زن»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «زن»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== |
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۰
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل زن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
از دیدگاه امام سجاد(ع) در صحیفه، همه انسانها ارتباطی مساوی با خداوند دارند، و تفاوتی در زن یا مرد بودن آنان نیست. امام سجاد(ع) هرجا که از مرد مؤمن یاد میکند از زن مؤمن نیز یاد میکند و هر کجا به مرد مسلمان اشاره میکند به زن مسلمان نیز اشاره دارد. برای مثال حضرت در دعای فرزندان میفرماید: «ای خداوند،... و همه مردان مسلمان و زنان مسلمان و همة مردان مؤمن و زنان مؤمن را در این جهان گذران و آن جهان آینده، هرچه برای خود و فرزندانم از تو طلب داشتهام عنایت فرما»[۱]. وی با بهرهگیری از کلام خدا که فرمود: - ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا﴾[۲]- فرقی میان زنان و مردان قائل نمیشود و در نیایشهای خویش بیان میدارد که همه در راه رسیدن به خدا برابر و مساویند و زن نیز میتواند در مسیر قرب خدا و کسب رضای الهی به مقامهایی که برای مرد متصور است نایل آید. امام زینالعابدین(ع) در نیایشهای خویش به دو جایگاه همسری و مادریِ زن اشاره کرده است. نیایش بیستوچهارم صحیفه به دعا برای پدر و مادر اختصاص دارد[۳].[۴]
موقعیت اجتماعی زنان
مشارکت زنان در زندگی اجتماعی
احترام به مقام زن
بهترین و بدترین زنان
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نیایش بیستوپنجم.
- ↑ «ای مردم! از پروردگارتان پروا کنید، همان که شما را از تنی یگانه آفرید و از (سرشت) او همسرش را پدید آورد» سوره نساء، آیه ۱.
- ↑ الصحیفة السجادیة، امام زینالعابدین(ع)، الهادی، قم، ۱۴۱۸، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
- ↑ بهشتی، سید مهدی، مقاله «زن»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۶۱.