عتو در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[عتو]]''' است. "'''عتو'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عتو در لغت]] - [[عتو در قرآن]] - [[عتو در حدیث]] - [[عتو در فقه سیاسی]] </div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۰۱
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عتو است. "عتو" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
استکبار ورزیدن[۱]، عصیان کردن[۲]، گردن‌کشی، سرکشی کردن، سرپیچی کردن[۳]. اصل آن "عتو" به معنای استکبار[۴]، تجاوز از حد در راه شرّ و فساد[۵].
﴿لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا ﴾[۶].
در فرهنگ سیاسی قرآن، صفت عتوّ و عصیان‌گری و استکبار که در شئون اجتماعی و در عرصه قدرت و سیاست بیشتر رخ می‌نماید، به‌شدت نکوهش شده است.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۵.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۳۰.
- ↑ «به راستی خود را بزرگ شمردند و سرکشی بزرگی ورزیدند» سوره فرقان، آیه ۲۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۹.