هدایت امام در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[امامت]]''' است. "'''[[ضرورت امامت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[هدایت امام در قرآن]] - [[هدایت امام در حدیث]] - [[هدایت امام در کلام اسلامی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۹
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امامت است. "ضرورت امامت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
مقام رسالت، مقام انذار و تبشیر امت است و امامت، مقام هدایت ایصالی امت است. به عبارت دیگر، هدایت ارشادی و تبلیغ دین با مقام رسالت است و بعد از رسول خدا(ص)، حضرات ائمه معصومین(ع) و نیز علمای امت می‌باید این وظیفه را انجام دهند. چنان که امام صادق(ع) فرمودند:
- «إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ»[۱]. هدایت ایصالی و ولایت بر امت در هدایت به عالم امر، تا قیامت باقی است. این هدایت در زمان حیات رسول خدا(ص) بر عهده آن حضرت و بعد از ایشان، وظیفه اوصیاء پیامبر(ص) است. این مقام امام، غیبت و حضور ندارد و اشراف مقام امامت بر قلوب عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی کمالات توحیدی هدایت کرده و تحت عنایت خویش می‌گیرد.
- «عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر(ع) یقول: ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾[۲] قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ اللَّهِ! وَ الْهَادِي عَلِيٌ وَلِيُّ اللَّهِ»[۳].
- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَطَا قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ: فِي هَذِهِ الْآيَةِ ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) الْمُنْذِرُ وَ بِعَلِيٍّ يَهْتَدِي الْمُهْتَدُونَ»[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الکافی، ج۱، ص۳۲.
- ↑ «و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.
- ↑ تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.
- ↑ بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ص)، ج۱، ص۳۰.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۲۸۰.