امت وسط: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[قرآن کریم]]، [[امت اسلام]] را به نام «امت وسط» نامیده است و این تعبیر، تعبیر فوق‌العاده‌ای است. [[امت]] و [[قوم]] و جمعیتی که واقعاً و حقیقتاً دست‌پرورده قرآن کریم باشند، از [[افراط و تفریط]]، از [[کندروی]] و [[تندروی]]، ازچپ‌روی و راست‌روی، از همه اینها برکنارند<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۶۹.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۳۱.</ref> | [[قرآن کریم]]، [[امت اسلام]] را به نام «امت وسط» نامیده است: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>، این تعبیر، تعبیر فوق‌العاده‌ای است. [[امت]] و [[قوم]] و جمعیتی که واقعاً و حقیقتاً دست‌پرورده قرآن کریم باشند، از [[افراط و تفریط]]، از [[کندروی]] و [[تندروی]]، ازچپ‌روی و راست‌روی، از همه اینها برکنارند<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۶۹.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۳۱.</ref> | ||
==معناشناسی== | |||
واژه [[امّت]] به معنای گروهی است که دارای وجه مشترک مانند زبان، مکان و [[دین]] واحد باشند<ref>مفردات، ص۸۶؛ نثر طوبی، ج ۱، ص۳۷؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص۱۰۶ ـ ۱۰۷، «امة».</ref>. وسط را در لغت به [[معتدل]]، میانه<ref>مجمع البحرین، ج ۴، ص۴۹۸؛ الصحاح، ج ۳، ص۱۱۶۷؛ اقرب‌الموارد، ج ۵، ص۷۶۵، «وسط».</ref>، میان دو چیز<ref>مجمع‌البیان، ج۱، ص۴۱۴؛ التحقیق، ج۱۳، ص۹۹، «وسط». </ref>، آنچه دارای دو طرف مساوی باشد<ref>مفردات، ص۸۶۹، «وسط». </ref> یا به لوازم این معانی یعنی، [[نیکو]]، [[پسندیده]] و خیر<ref>القاموس المحیط، ج ۱، ص۹۳۲، «وسط»؛ المنجد،، ص۹۰۰. </ref> [[تفسیر]] کرده‌اند، بنابراین، ترکیب وصفی «امّت وسط» در گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود<ref>[[سید جعفر ربانی|ربانی، سید جعفر]]، [[امت وسط - ربانی (مقاله)|مقاله «امت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۴.</ref>. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']] | # [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']] | ||
#[[پرونده:000055.jpg|22px]] [[سید جعفر ربانی|ربانی، سید جعفر]]، [[امت وسط - ربانی (مقاله)|مقاله «امت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۴''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۴
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
قرآن کریم، امت اسلام را به نام «امت وسط» نامیده است: ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا﴾[۱]، این تعبیر، تعبیر فوق‌العاده‌ای است. امت و قوم و جمعیتی که واقعاً و حقیقتاً دست‌پرورده قرآن کریم باشند، از افراط و تفریط، از کندروی و تندروی، ازچپ‌روی و راست‌روی، از همه اینها برکنارند[۲].[۳]
معناشناسی
واژه امّت به معنای گروهی است که دارای وجه مشترک مانند زبان، مکان و دین واحد باشند[۴]. وسط را در لغت به معتدل، میانه[۵]، میان دو چیز[۶]، آنچه دارای دو طرف مساوی باشد[۷] یا به لوازم این معانی یعنی، نیکو، پسندیده و خیر[۸] تفسیر کرده‌اند، بنابراین، ترکیب وصفی «امّت وسط» در گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود[۹].
منابع
پانویس
- ↑ «و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.
- ↑ اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۶۹.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۳۱.
- ↑ مفردات، ص۸۶؛ نثر طوبی، ج ۱، ص۳۷؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص۱۰۶ ـ ۱۰۷، «امة».
- ↑ مجمع البحرین، ج ۴، ص۴۹۸؛ الصحاح، ج ۳، ص۱۱۶۷؛ اقرب‌الموارد، ج ۵، ص۷۶۵، «وسط».
- ↑ مجمع‌البیان، ج۱، ص۴۱۴؛ التحقیق، ج۱۳، ص۹۹، «وسط».
- ↑ مفردات، ص۸۶۹، «وسط».
- ↑ القاموس المحیط، ج ۱، ص۹۳۲، «وسط»؛ المنجد،، ص۹۰۰.
- ↑ ربانی، سید جعفر، مقاله «امت»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۴.