عبدالله بن عمیر کلبی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

سپس [[عبدالله]] به او [[حمله]] کرد و با [[شمشیر]] بر او ضربتی زد و او را از توان انداخت، و به قولی او را به [[هلاکت]] رسانید و هم چنان با شمشیر بر او می‌‌نواخت در این هنگام سالم [[غلام]] [[عبیدالله بن زیاد]]، از پشت به عبدالله حمله کرد. [[اصحاب امام]]{{ع}} فریاد برآوردند که عبدالله مراقب باش! که غلام [[ابن زیاد]] به سوی تو آمد، اما سالم همین که به عبدالله نزدیک شد پیش دستی کرد و ضربه‌ای به او زد، ولی عبدالله با دست چپ خویش جلوی آن را گرفت تا ضربه بر او کارگر نشود. بر اثر این کار، انگشتان دست چپش قطع گردید. آن گاه عبدالله در حالی که [[خون]] از دستش می‌‌چکید بر سالم حمله برد و با ضرباتی چند او را نیز به هلاکت رساند. سپس در حالی که آن دو را کشته بود در حال بازگشت به خیمه‌ها چنین [[رجز]] می‌‌خواند:

:اگر مرا نمی‌شناسید، من فرزند [[قبیله]] کلبی‌ام، همین [[افتخار]] بس که از [[خاندان]] علیم هستم همانا من مردی نیرومند و سرسختم که به هنگام [[سختی‌ها]] شست نخواهم بود، ای [[ام وهب]] - خطاب به [[همسر]] - در برابرت [[متعهد]] می‌‌شوم که با نیزه به آنان ضربه وارد کنم، ضربه زدن بنده‌ای که [[ایمان]] به [[پروردگار]] دارد.