روضة الشهدا (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
متأسفانه عدم توجه به این مطلب و قرائت و استنساخ چندین باره آن - تا آنجا که سخنرانان مجالس [[سوگواری امام حسین]]{{ع}} را، «روضه‌خوان» نامیدند -، زمینه ورود بسیاری از اطلاعات نادرست این کتاب را به [[فرهنگ عاشورا]] فراهم ساخت و در موارد متعددی، «زبان حال»، [[جانشین]] «زبان قال» حماسه‌سرایان [[کربلا]] گشت. | متأسفانه عدم توجه به این مطلب و قرائت و استنساخ چندین باره آن - تا آنجا که سخنرانان مجالس [[سوگواری امام حسین]]{{ع}} را، «روضه‌خوان» نامیدند -، زمینه ورود بسیاری از اطلاعات نادرست این کتاب را به [[فرهنگ عاشورا]] فراهم ساخت و در موارد متعددی، «زبان حال»، [[جانشین]] «زبان قال» حماسه‌سرایان [[کربلا]] گشت. | ||
مصحح و حاشیه‌نگار کتاب، [[علامه]] میرزا [[ابوالحسن شعرانی]]، نیز در مقدمه‌اش بر کتاب، به این موضوع، اشاره کرده است: از نقل [[ضعیف]] در [[روضة الشهدا]]، [[عجب]] نباید داشت؛ چون در ادای مقصود واعظ، [[قوی]] است، اگر چه برای مقصود [[مورخ]]، کافی نیست<ref>روضة الشهدا، ص۶ (مقدمه).</ref>. پیش از شعرانی نیز، میرزا [[عبدالله اَفَندی]]، همکار عالم و کتاب‌شناس [[علامه مجلسی]]، اکثر [[روایات]] این کتاب و بلکه همه آن را مأخوذ از کتب غیر مشهور و غیر قابل [[اعتماد]] دانسته است<ref>ریاض العلماء، ج۲، ص۱۹۰.</ref>. علامه [[سید محسن امین عاملی]] نیز این سخن را [[تأیید]] نموده است<ref>أعیان الشیعة، ج۶، ص۱۲۲.</ref>. [[محدث نوری]]، برخی گزارش‌های کتاب را بدون پشتوانه تاریخی خوانده<ref>لؤلؤ و مرجان، ص۲۸۷ - ۲۸۸.</ref> و [[شهید مطهری]]، آن را پُر از [[دروغ]]، و تألیف و نشر این کتاب را مانع مراجعه به منابع اصلی و مطالعه[[تاریخ]] [[واقعی]] [[امام حسین]]{{ع}} دانسته است<ref>حماسه حسینی، ج۱، ص۵۴.</ref>. [[شهید]] [[سید محمد علی قاضی طباطبایی]] نیز مطالب آن را به جهت [[تعارض]] با [[مقاتل]] معتبر، بی‌ارزش و از درجه اعتبار، ساقط می‌داند<ref>تحقیق درباره اولْ اربعین حضرت سید الشهدا{{ع}}، ص۶۶.</ref>. نمونه‌های متعددی از [[اخبار]] غیر قابل [[باور]] را می‌توان در جای جای این کتاب دید<ref>مانند: بیست و دو هزار زخم در پیکر امام حسین{{ع}} (روضة الشهدا، ص۶۰)، چسبیدن سر به تنه فرزندان مسلم بن عقیل (ص ۲۴۱)، حضور هاشم مرقال (هاشم بن عتبة) در کربلا (ص ۳۰۰)، قصه زعفر جنی (ص ۳۴۶) و عروسی قاسم (ص ۳۲۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] | مصحح و حاشیه‌نگار کتاب، [[علامه]] میرزا [[ابوالحسن شعرانی]]، نیز در مقدمه‌اش بر کتاب، به این موضوع، اشاره کرده است: از نقل [[ضعیف]] در [[روضة الشهدا]]، [[عجب]] نباید داشت؛ چون در ادای مقصود واعظ، [[قوی]] است، اگر چه برای مقصود [[مورخ]]، کافی نیست<ref>روضة الشهدا، ص۶ (مقدمه).</ref>. پیش از شعرانی نیز، میرزا [[عبدالله اَفَندی]]، همکار عالم و کتاب‌شناس [[علامه مجلسی]]، اکثر [[روایات]] این کتاب و بلکه همه آن را مأخوذ از کتب غیر مشهور و غیر قابل [[اعتماد]] دانسته است<ref>ریاض العلماء، ج۲، ص۱۹۰.</ref>. علامه [[سید محسن امین عاملی]] نیز این سخن را [[تأیید]] نموده است<ref>أعیان الشیعة، ج۶، ص۱۲۲.</ref>. [[محدث نوری]]، برخی گزارش‌های کتاب را بدون پشتوانه تاریخی خوانده<ref>لؤلؤ و مرجان، ص۲۸۷ - ۲۸۸.</ref> و [[شهید مطهری]]، آن را پُر از [[دروغ]]، و تألیف و نشر این کتاب را مانع مراجعه به منابع اصلی و مطالعه[[تاریخ]] [[واقعی]] [[امام حسین]]{{ع}} دانسته است<ref>حماسه حسینی، ج۱، ص۵۴.</ref>. [[شهید]] [[سید محمد علی قاضی طباطبایی]] نیز مطالب آن را به جهت [[تعارض]] با [[مقاتل]] معتبر، بی‌ارزش و از درجه اعتبار، ساقط می‌داند<ref>تحقیق درباره اولْ اربعین حضرت سید الشهدا{{ع}}، ص۶۶.</ref>. نمونه‌های متعددی از [[اخبار]] غیر قابل [[باور]] را می‌توان در جای جای این کتاب دید<ref>مانند: بیست و دو هزار زخم در پیکر امام حسین{{ع}} (روضة الشهدا، ص۶۰)، چسبیدن سر به تنه فرزندان مسلم بن عقیل (ص ۲۴۱)، حضور هاشم مرقال (هاشم بن عتبة) در کربلا (ص ۳۰۰)، قصه زعفر جنی (ص ۳۴۶) و عروسی قاسم (ص ۳۲۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]].</ref> | ||
==فهرست کتاب== | ==فهرست کتاب== | ||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۵
| روضة الشهدا | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | حسین واعظ کاشفی |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات نوید اسلام|انتشارات انتشارات نوید اسلام]][[رده:انتشارات انتشارات نوید اسلام]] |
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر | ۱۳۸۲ ش |
| شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۶۴۹۴-۸۸-۶ |
| شماره ملی | ۵۸۹۸۵۱۳ |
روضة الشهدا ، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی موضوع گزارش واقعۀ عاشورا و شهادت امام حسین می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر ملا حسین واعظ کاشفی است و انتشارات نوید اسلام انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
درباره کتاب
کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی مبتکر سبک قصه‌پردازی و پردازش پندگونه از وقایع تاریخی است. او که سنی یا شیعه بودنش معلوم نیست، شیفته اهل بیت(ع) بود و برای جذب عوام، حوادث تاریخی و به‌ویژه حادثه عاشورا را با نثری دل‌پسند به داستان در آورد و در این میان، مطالب معتبر و غیر معتبر و مستند و بدون سند را با هم در آمیخت. تازگی سبک، فارسی بودن و نیز انگیزه مؤلف برای خوانده شدن کتابش در مجالس عزا، موجب شد که کتاب کاشفی، نه یک اثر تاریخی، بلکه یک اثر تبلیغی و حتی تخیلی، شمرده شود.
متأسفانه عدم توجه به این مطلب و قرائت و استنساخ چندین باره آن - تا آنجا که سخنرانان مجالس سوگواری امام حسین(ع) را، «روضه‌خوان» نامیدند -، زمینه ورود بسیاری از اطلاعات نادرست این کتاب را به فرهنگ عاشورا فراهم ساخت و در موارد متعددی، «زبان حال»، جانشین «زبان قال» حماسه‌سرایان کربلا گشت.
مصحح و حاشیه‌نگار کتاب، علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نیز در مقدمه‌اش بر کتاب، به این موضوع، اشاره کرده است: از نقل ضعیف در روضة الشهدا، عجب نباید داشت؛ چون در ادای مقصود واعظ، قوی است، اگر چه برای مقصود مورخ، کافی نیست[۲]. پیش از شعرانی نیز، میرزا عبدالله اَفَندی، همکار عالم و کتاب‌شناس علامه مجلسی، اکثر روایات این کتاب و بلکه همه آن را مأخوذ از کتب غیر مشهور و غیر قابل اعتماد دانسته است[۳]. علامه سید محسن امین عاملی نیز این سخن را تأیید نموده است[۴]. محدث نوری، برخی گزارش‌های کتاب را بدون پشتوانه تاریخی خوانده[۵] و شهید مطهری، آن را پُر از دروغ، و تألیف و نشر این کتاب را مانع مراجعه به منابع اصلی و مطالعهتاریخ واقعی امام حسین(ع) دانسته است[۶]. شهید سید محمد علی قاضی طباطبایی نیز مطالب آن را به جهت تعارض با مقاتل معتبر، بی‌ارزش و از درجه اعتبار، ساقط می‌داند[۷]. نمونه‌های متعددی از اخبار غیر قابل باور را می‌توان در جای جای این کتاب دید[۸].[۹]
فهرست کتاب
دربارهٔ پدیدآورنده
کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی معروف به «ملا حسین واعظ کاشفی» (متولد۸۴۰ه ق سبزوار – متوفای ۹۱۰ه ق)، عالم جامع‌العلوم، منجم، مفسر قرآن، ریاضی‌دان و واعظ تأثیرگذار در عصر تیموریان. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «اخلاق محسنی»، «اسرار قاسمی»، «الرسالة العلیة فی الاحادیث النبویة»، «انوار سهیلی»، «جواهر التفسیر»، «مواهب علیه» و «روضة الشهدا» برخی از این آثار است[۱۰]
طرح جلد دیگر کتاب
-
انتشارات کتابفروشی اسلامی
-
انتشارات صدای معاصر
-
انتشارات چاپکو
-
انتشارات علمی و فرهنگی
پانویس
- ↑ وبگاه حدیث نت
- ↑ روضة الشهدا، ص۶ (مقدمه).
- ↑ ریاض العلماء، ج۲، ص۱۹۰.
- ↑ أعیان الشیعة، ج۶، ص۱۲۲.
- ↑ لؤلؤ و مرجان، ص۲۸۷ - ۲۸۸.
- ↑ حماسه حسینی، ج۱، ص۵۴.
- ↑ تحقیق درباره اولْ اربعین حضرت سید الشهدا(ع)، ص۶۶.
- ↑ مانند: بیست و دو هزار زخم در پیکر امام حسین(ع) (روضة الشهدا، ص۶۰)، چسبیدن سر به تنه فرزندان مسلم بن عقیل (ص ۲۴۱)، حضور هاشم مرقال (هاشم بن عتبة) در کربلا (ص ۳۰۰)، قصه زعفر جنی (ص ۳۴۶) و عروسی قاسم (ص ۳۲۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین.
- ↑ وبگاه حوزه نت
دریافت متن کتاب
- دریافت متن PDF کتاب از کتابخانه الکترونیکی شیعه
- دریافت متن PDF کتاب از مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت
- دریافت متن دیجیتال کتاب از کتابخانه مدرسه فقاهت