نعیم بن دجاجه اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'اصحاب امیرمؤمنان' به 'اصحاب امیرمؤمنان')
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:


{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[نعیم بن دجاجه اسدی در تاریخ اسلامی]] - [[نعیم بن دجاجه اسدی در تراجم و رجال]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[نعیم بن دجاجه اسدی در تاریخ اسلامی]] - [[نعیم بن دجاجه اسدی در تراجم و رجال]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۴


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

شیخ طوسی، نعیم بن دجاجه اسدی که به او نعیم بن خارجه نیز گفته شده، از اصحاب امیرمؤمنان(ع) نیز به شمار آورده است[۱].

از امام صادق(ع) نقل است که فرمود: امیرالمؤمنین(ع) شخصی را نزد بشر بن عطارد به علت سخن ناپسندی که گفته بود، فرستاد. هنگامی که نماینده امام(ع) نزد بنی‌اسد رسید، نعیم نزد بشر بن عطارد رفت و او را فراری داد. امام(ع) پس از اطلاع از فراری شدن بشر بن عطارد دستور داد که نعیم را بیاورند تا تنبیه شود، وقتی نعیم خدمت امام(ع) آمد، با جسارت و بی‌ادبی گفت: ای علی به خدا قسم، ایستادن در کنار شما ذلت است و جدا شدن از شما هم کفر است.

امام(ع) با شنیدن این سخن از او فرمود: "تو را بخشیدم؛ زیرا خداوند می‌فرماید: ادْفَعْ‌ بِالَّتِي‌ هِيَ‌ أَحْسَنُ‌ السَّيِّئَةَ[۲]؛

اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من ذلت است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که فراق من کفر است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا فراق و جدایی از حضرت علی(ع) کفر است - و لذا آن گناهت به این کلام ثوابت پاک شد"[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. رجال طوسی، ص۶۰، ش۴.
  2. سوره مؤمنون، آیه ۹۶.
  3. فروع کافی، ج۷، ص۲۶۸؛ رجال کشی، ص۹۰، ش۱۴۴؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۱۱۳.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۸۷-۱۳۸۸.