رمله: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[رملة بنت سعید بن زید بن عمرو بن نفیل]] [[همسر]] [[امام حسن مجتبی]] و کنیه‌اش ام ابی‌بکر بود<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸، باب القاف؛ ابصارالعین، ص۷۲.</ref>. برخی از متأخران وی را [[نفیله]] و نجمه نیز نامیده‌اند. او از [[امام]] دارای سه فرزند به نام‌های ابی‌بکر، قاسم و عبداللّه شد<ref>مقرم، مقتل الحسین، ص۲۶۴؛ ابصارالعین، ص۳۶.</ref>. بنا به گفته برخی عبدالله همان [[ابوبکر بن حسن]] است که [[امام حسین]] دخترش [[سکینه]] را به [[عقد]] وی درآورد و او پیش از آنکه وی را به [[خانه]] ببرد در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید<ref>المجدی، ص۱۹ و ۹۳؛ مقرم، مقتل الحسین، ص۲۶۴.</ref>. این [[جوان]] که به اقتضای [[جوانی]] همانند دیگر [[جوانان]] خواسته‌های [[فطری]] و غریزی داشت، اما با شرایط موجود خواسته [[خدا]] و [[امام زمان]] خود را بر آنها ترجیح داد و با [[قلبی]] آکنده از [[عشق]] به خدا و شهادت در راه او، پیش از برادرش قاسم به میدان رفت و شربت شهادت نوشید. [[رمله]] در [[روز عاشورا]] جلو خیمه‌ها ایستاده بود و [[مبارزه]] فرزندش را با [[سپاه ابن سعد]] نظاره می‌کرد<ref>ابصارالعین، ص۲۲۴. او نیز همراه دیگر زنان هاشمی به اسارت رفت و در همه مصائب آنان شریک بود.</ref>. وی نیز همانند دیگر [[زنان]] [[هاشمی]] به [[اسارت]] رفت و در همه [[مصائب]] آنان [[شریک]] شد.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص:۲۲۰-۲۲۱.</ref> | [[رملة بنت سعید بن زید بن عمرو بن نفیل]] [[همسر]] [[امام حسن مجتبی]] و کنیه‌اش ام ابی‌بکر بود<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸، باب القاف؛ ابصارالعین، ص۷۲.</ref>. برخی از متأخران وی را [[نفیله]] و نجمه نیز نامیده‌اند. او از [[امام]] دارای سه فرزند به نام‌های ابی‌بکر، قاسم و عبداللّه شد<ref>مقرم، مقتل الحسین، ص۲۶۴؛ ابصارالعین، ص۳۶.</ref>. بنا به گفته برخی عبدالله همان [[ابوبکر بن حسن]] است که [[امام حسین]] دخترش [[سکینه]] را به [[عقد]] وی درآورد و او پیش از آنکه وی را به [[خانه]] ببرد در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید<ref>المجدی، ص۱۹ و ۹۳؛ مقرم، مقتل الحسین، ص۲۶۴.</ref>. این [[جوان]] که به اقتضای [[جوانی]] همانند دیگر [[جوانان]] خواسته‌های [[فطری]] و غریزی داشت، اما با شرایط موجود خواسته [[خدا]] و [[امام زمان]] خود را بر آنها ترجیح داد و با [[قلبی]] آکنده از [[عشق]] به خدا و شهادت در راه او، پیش از برادرش قاسم به میدان رفت و شربت شهادت نوشید. [[رمله]] در [[روز عاشورا]] جلو خیمه‌ها ایستاده بود و [[مبارزه]] فرزندش را با [[سپاه ابن سعد]] نظاره می‌کرد<ref>ابصارالعین، ص۲۲۴. او نیز همراه دیگر زنان هاشمی به اسارت رفت و در همه مصائب آنان شریک بود.</ref>. وی نیز همانند دیگر [[زنان]] [[هاشمی]] به [[اسارت]] رفت و در همه [[مصائب]] آنان [[شریک]] شد.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص:۲۲۰-۲۲۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[عبدالله بن حسن]] (فرزند) | *[[امام حسن مجتبی]] (همسر) | ||
*[[عبدالله بن حسن بن علی]] (فرزند) | |||
* [[عبدالله بن حسن بن علی]] (فرزند) | |||
* [[عبدالله بن حسن بن علی]] (فرزند) | |||
* [[دختر سلیل بن عبدالله]] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۲
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
رملة بنت سعید بن زید بن عمرو بن نفیل همسر امام حسن مجتبی و کنیه‌اش ام ابی‌بکر بود[۱]. برخی از متأخران وی را نفیله و نجمه نیز نامیده‌اند. او از امام دارای سه فرزند به نام‌های ابی‌بکر، قاسم و عبداللّه شد[۲]. بنا به گفته برخی عبدالله همان ابوبکر بن حسن است که امام حسین دخترش سکینه را به عقد وی درآورد و او پیش از آنکه وی را به خانه ببرد در کربلا به شهادت رسید[۳]. این جوان که به اقتضای جوانی همانند دیگر جوانان خواسته‌های فطری و غریزی داشت، اما با شرایط موجود خواسته خدا و امام زمان خود را بر آنها ترجیح داد و با قلبی آکنده از عشق به خدا و شهادت در راه او، پیش از برادرش قاسم به میدان رفت و شربت شهادت نوشید. رمله در روز عاشورا جلو خیمه‌ها ایستاده بود و مبارزه فرزندش را با سپاه ابن سعد نظاره می‌کرد[۴]. وی نیز همانند دیگر زنان هاشمی به اسارت رفت و در همه مصائب آنان شریک شد.[۵]
جستارهای وابسته
- امام حسن مجتبی (همسر)
- عبدالله بن حسن بن علی (فرزند)
- عبدالله بن حسن بن علی (فرزند)
- عبدالله بن حسن بن علی (فرزند)
- دختر سلیل بن عبدالله
منابع
پانویس
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸، باب القاف؛ ابصارالعین، ص۷۲.
- ↑ مقرم، مقتل الحسین، ص۲۶۴؛ ابصارالعین، ص۳۶.
- ↑ المجدی، ص۱۹ و ۹۳؛ مقرم، مقتل الحسین، ص۲۶۴.
- ↑ ابصارالعین، ص۲۲۴. او نیز همراه دیگر زنان هاشمی به اسارت رفت و در همه مصائب آنان شریک بود.
- ↑ مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۲۰-۲۲۱.