ابوزعنه شاعر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۱: خط ۱۱:
ابن منظور<ref>ابن منظور، ج۱۲، ص۱۳۹.</ref> مصرعی دیگر بر این سه مصرع افزوده است. وقتی [[مسلمانان]] در [[احد]] [[شکست]] خوردند، به علت [[ترس]] و به هم ریختگی اوضاع، گاه بدون توجه به روی یکدیگر [[شمشیر]] می‌کشیدند. در این میان، ابوزعنه دو زخم بر [[ابوبرده]] وارد کرد و گفت: بگیر که من ابوزعنه‌ام. از آن پس هرگاه ابوبرده با ابوزعنه روبه رو می‌شد به او می‌گفت: ببین با من چه کردی؟ او می‌گفت: تو خود نیز بدون توجه، [[اسید بن حضیر]] را مجروح ساختی و به هر حال این زخم‌ها در [[راه خدا]] بوده است. این موضوع به [[پیامبر]]{{صل}} رسید و فرمود: "ای ابوبرده! این در راه خدا بوده و [[اجر]] تو با خداست. مثل آن است که از [[مشرکان]] کسی تو را زخمی کرده باشد و هر کس چنین کشته شود [[شهید]] است"<ref>واقدی، ج۱، ص۲۳۳.</ref>.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوزعنه شاعر»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۱۱-۳۱۲.</ref>
ابن منظور<ref>ابن منظور، ج۱۲، ص۱۳۹.</ref> مصرعی دیگر بر این سه مصرع افزوده است. وقتی [[مسلمانان]] در [[احد]] [[شکست]] خوردند، به علت [[ترس]] و به هم ریختگی اوضاع، گاه بدون توجه به روی یکدیگر [[شمشیر]] می‌کشیدند. در این میان، ابوزعنه دو زخم بر [[ابوبرده]] وارد کرد و گفت: بگیر که من ابوزعنه‌ام. از آن پس هرگاه ابوبرده با ابوزعنه روبه رو می‌شد به او می‌گفت: ببین با من چه کردی؟ او می‌گفت: تو خود نیز بدون توجه، [[اسید بن حضیر]] را مجروح ساختی و به هر حال این زخم‌ها در [[راه خدا]] بوده است. این موضوع به [[پیامبر]]{{صل}} رسید و فرمود: "ای ابوبرده! این در راه خدا بوده و [[اجر]] تو با خداست. مثل آن است که از [[مشرکان]] کسی تو را زخمی کرده باشد و هر کس چنین کشته شود [[شهید]] است"<ref>واقدی، ج۱، ص۲۳۳.</ref>.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوزعنه شاعر»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۱۱-۳۱۲.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابوزعنه شاعر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']]
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابوزعنه شاعر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۹

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

وی از تیره جُشَم از قبیله خزرج است[۱]. ابن عبدالبر[۲] ابوزعبه، ابن منظور[۳]، ابوغبه، و ابن جوزی [۴] ابوزعمه آورده‌اند. ولی ابن ماکولا[۵] و دیگران[۶] ابوزعنه گفته‌اند و ابن اثیر[۷] نظر ابن ماکولا را صحیح دانسته است. نام او را به اختلاف چنین گفته‌اند: عامر بن کعب بن عمرو بن خدیج[۸]، کعب بن عامر یا کعب بن عمرو و یا عبد الله بن عمرو بن خدیج خزرجی انصاری[۹]. ابن اسحاق[۱۰] او را ابوزعنة بن عبدالله بن عمرو بن عتبه گفته است. به هر حال وی به کثیه مشهور است. واقدی[۱۱] و ابن هشام[۱۲] به حضور او در جنگ أحد اشاره کرده‌اند. ابن حجر[۱۳] بر اساس گفته ابن عبدالبر، نقل می‌کند که طبری، ابوزعنه را از بدری‌ها شمرده است. البته ابن حجر اشتباه کرده؛ زیرا در متن موجود الاستیعاب، طبری او را از احدی‌ها دانسته و ذهبی[۱۴] نیز بر اساس همان بیان ابن عبدالبر، نقل کرده که طبری او را از شرکت کنندگان در احد نام برده است.

ابوزعنه شاعر بود و در جنگ احد سوار بر اسبش که هرم (یا هزم) نام داشت[۱۵] چنین می‌سرود: "من ابوزعنه‌ام که با (اسبم) هزم می‌تازم و مرا چیزی که موجب رسوایی‌ام شود جلودار نیست، مگر درد و ألّم. همانا این (ابوزعنه) خزرجی است که از شرافت تیرة جشم حمایت می‌کند".

ابن منظور[۱۶] مصرعی دیگر بر این سه مصرع افزوده است. وقتی مسلمانان در احد شکست خوردند، به علت ترس و به هم ریختگی اوضاع، گاه بدون توجه به روی یکدیگر شمشیر می‌کشیدند. در این میان، ابوزعنه دو زخم بر ابوبرده وارد کرد و گفت: بگیر که من ابوزعنه‌ام. از آن پس هرگاه ابوبرده با ابوزعنه روبه رو می‌شد به او می‌گفت: ببین با من چه کردی؟ او می‌گفت: تو خود نیز بدون توجه، اسید بن حضیر را مجروح ساختی و به هر حال این زخم‌ها در راه خدا بوده است. این موضوع به پیامبر(ص) رسید و فرمود: "ای ابوبرده! این در راه خدا بوده و اجر تو با خداست. مثل آن است که از مشرکان کسی تو را زخمی کرده باشد و هر کس چنین کشته شود شهید است"[۱۷].[۱۸]

منابع

پانویس

  1. ابن هشام، ج۳، ص۱۷۴.
  2. ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۵.
  3. ابن منظور، ج۱۲، ص۱۳۹.
  4. ۲۱۳ براساس نظر دارقطنی.
  5. ابن ماکولا، ج۴، ص۸۲.
  6. ابن اثیر، ج۶، ص۱۱۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۲۹.
  7. ابن اثیر، ج۶، ص۱۱۸.
  8. و نه حدی که در انصار فقط خدیج است؛ ر.ک: ابن ماکولا، ج۲، ص۳۹۹.
  9. ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۵؛ ابن جوزی، ص۲۱۴؛ ابن ماکولا، ج۴، ص۸۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۱۸؛ ذهبی، ج۲، ص۱۶۸؛ ابن حجر، ج۳، ص۴۸۳ و ج۵، ص۴۵۴ و ج۷، ص۱۲۹.
  10. ابن هشام، ج۳، ص۱۷۴.
  11. ج۱، ص۲۳۳.
  12. ابن هشام، ج۳، ص۱۷۴.
  13. ابن حجر، ج۷، ص۱۲۹.
  14. ذهبی، ج۲، ص۱۶۸.
  15. فیروز آبادی، ج۴، ص۱۸۹.
  16. ابن منظور، ج۱۲، ص۱۳۹.
  17. واقدی، ج۱، ص۲۳۳.
  18. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ابوزعنه شاعر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۱۱-۳۱۲.