شریعه

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

شریعه در حدیث - شریعه در تاریخ اسلامی - شریعه در فقه سیاسی - شریعه در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شریعه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

شریعه در لغت، به معنای راهی است که به آب رود، یا دریا منتهی می‌شود، آبشخور، جای برداشتن آب از رودخانه، نهر کوچک‌تر که آب رود، از آن طریق بر دشت، مسلط می‌شود.

مقدمه

لغات دیگر این اصطلاح عبارت است از: مشرع، مشرعه، شرعه، مشرب، منهل، ورد، مورد، آبخور، آبشخور، شریعۀ فرات. در روز عاشورا، عباس بن علی(ع) برای آب آوردن از فرات به شریعه رفت. در حاشیۀ رودخانۀ فرات، منطقۀ نخلستانی بود. در همان شریعه بود که در پشت نخل کمین کرده دست راست او را از کار انداختند و در همان مسیر به شهادت رسید و همانجا نیز دفن شد.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا