ابرهه شامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۱: خط ۱۱:
[[ماوردی]] در [[شأن نزول آیات]] {{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ}}<ref>«کسانی که پیش از آن به آنان کتاب (آسمانی) داده بودیم به آن ایمان می‌آورند» سوره قصص، آیه ۵۲.</ref>، {{متن قرآن|وَإِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ}}<ref>«و چون (قرآن) برای آنان خوانده شود می‌گویند: ما بدان باور داریم که راستین است، از سوی پروردگار ماست، ما پیش از آن (هم) گردن نهاده بودیم» سوره قصص، آیه ۵۳.</ref>، {{متن قرآن|أُولَئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«آنانند که پاداششان برای شکیبی که ورزیده‌اند دو بار به آنان داده می‌شود و بدی را با نیکی دور می‌سازند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم می‌بخشند» سوره قصص، آیه ۵۴.</ref> آن ۸ نفر را چنین یاد می‌‌کند: [[بحیرا]]، ابرهه، اشراف، عامر، ایمن، ادریس، نافع و تمیم.<ref>[[اعلام القرآن (کتاب)|اعلام القرآن]]، ج12، ص243؛ [[سید محمد حسینی همدانی|حسینی همدانی، سید محمد]]، [[انوار درخشان در تفسير قرآن (کتاب)|انوار درخشان در تفسير قرآن]]، ج٣، ص47.</ref>
[[ماوردی]] در [[شأن نزول آیات]] {{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ}}<ref>«کسانی که پیش از آن به آنان کتاب (آسمانی) داده بودیم به آن ایمان می‌آورند» سوره قصص، آیه ۵۲.</ref>، {{متن قرآن|وَإِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ}}<ref>«و چون (قرآن) برای آنان خوانده شود می‌گویند: ما بدان باور داریم که راستین است، از سوی پروردگار ماست، ما پیش از آن (هم) گردن نهاده بودیم» سوره قصص، آیه ۵۳.</ref>، {{متن قرآن|أُولَئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«آنانند که پاداششان برای شکیبی که ورزیده‌اند دو بار به آنان داده می‌شود و بدی را با نیکی دور می‌سازند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم می‌بخشند» سوره قصص، آیه ۵۴.</ref> آن ۸ نفر را چنین یاد می‌‌کند: [[بحیرا]]، ابرهه، اشراف، عامر، ایمن، ادریس، نافع و تمیم.<ref>[[اعلام القرآن (کتاب)|اعلام القرآن]]، ج12، ص243؛ [[سید محمد حسینی همدانی|حسینی همدانی، سید محمد]]، [[انوار درخشان در تفسير قرآن (کتاب)|انوار درخشان در تفسير قرآن]]، ج٣، ص47.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[اعلام القرآن (کتاب)|'''اعلام القرآن''']]
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[اعلام القرآن (کتاب)|'''اعلام القرآن''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۱

مدخل‌های وابسته به این بحث:

مقدمه

گفته شده گروهی از پیروان دین انجیل که قریب چهل تن بودند و قبل از بعثت رسول الله(ص) و ظهور اسلام انقیاد داشته‌اند، سی و سه نفر آنان از اهل حبشه بودند که با جعفر بن ابی‌طالب هنگام بازگشت او از حبشه به مدینه آمدند و هشت نفر دانشمند راهب دیگر که از شام به نام بحیراء راهب، ابرهه، اشرف، عامر، ایمن، ادریس، نافع و تمیم(قیتم) به سوی مدینه آمدند.

درباره این ۸ نفر نیز جز آنکه در چند روایت شأن نزولی به صورت مبهم از آنها یاد شده و برخی تنها به نام آنها تصریح کرده‌اند هیچ اطلاعی در دست نیست.

ماوردی در شأن نزول آیات الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ[۱]، وَإِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ[۲]، أُولَئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ[۳] آن ۸ نفر را چنین یاد می‌‌کند: بحیرا، ابرهه، اشراف، عامر، ایمن، ادریس، نافع و تمیم.[۴]

منابع

پانویس

  1. «کسانی که پیش از آن به آنان کتاب (آسمانی) داده بودیم به آن ایمان می‌آورند» سوره قصص، آیه ۵۲.
  2. «و چون (قرآن) برای آنان خوانده شود می‌گویند: ما بدان باور داریم که راستین است، از سوی پروردگار ماست، ما پیش از آن (هم) گردن نهاده بودیم» سوره قصص، آیه ۵۳.
  3. «آنانند که پاداششان برای شکیبی که ورزیده‌اند دو بار به آنان داده می‌شود و بدی را با نیکی دور می‌سازند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم می‌بخشند» سوره قصص، آیه ۵۴.
  4. اعلام القرآن، ج12، ص243؛ حسینی همدانی، سید محمد، انوار درخشان در تفسير قرآن، ج٣، ص47.