انسان حکیم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== # +==منابع== {{منابع}} # ))
خط ۸: خط ۸:


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]



نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۳


مقدمه

حکیم بودن انسان به معنی این است که در هرکاری غایتی معقول دارد و در کارهای خود عالی‌ترین و فاضل‌ترین هدف‌ها را، و بهترین وسیله‌ها را برای رسیدن به آن هدف‌ها انتخاب می‌کند[۱]. انسان حکیم، انسانی است که اولاً در کار خود، غایت و غرضی دارد، ثانیاً در میان هدف‌ها و غرض‌ها اصلح و ارجح را انتخاب می‌کند، ثالثاً برای وصول به غرض اصلح و ارجح بهترین وسیله و نزدیک‌ترین راه را انتخاب می‌کند. به عبارت دیگر، حکمت یا حکیم بودن انسان عبارت است از اینکه انسان از روی کمال دانائی، برای بهترین هدف‌ها، بهترین شرائط ممکن را انتخاب کند؛ و به تعبیر دیگر، حکمت یا حکیم بودن مستلزم این است که انسان در برابر همه چرا‌ها یک برای داشته باشد، خواه آن چرا‌ها به انتخاب هدف مربوط باشد یا به انتخاب وسیله[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

  1. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر

پانویس

  1. مجموعه آثار، ج۱، ص۱۹۳.
  2. مجموعه آثار، ج۱، ص۴۶.
  3. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۵۸.