نامۀ ۴۷ نهج البلاغه

مقدمه

• امام (ع) در واپسین لحظات عمر می‌خواهد چکیده کلام و تجربیات سترگ خویش را در مسیر زندگی الهی بیان کند. امام حسن و امام حسین (ع) در کنارش حضور دارند. امام در آغاز کلام سفارش به رعایت تقوای الهی و دست شستن از دنیا دارد. ایشان به حق‌طلبی و دشمنی با ستمگر و باری ستم‌دیده، نظم در امور و برقرار کردن آشتی میان مردمان سفارش می‌کند. سراسر این وصیت گشاینده راه سعادت به روی مردمان است.

مطالب مهم نامه

1. سفارش به تقوای الهی؛
2. تبعیت از حق؛
3. یاری مظلوم و دشمنی با ظالم؛
4. دوری‌گزینی از دنیا؛
5. رعایت نظم؛
6. برقراری صلح بین انسان‌ها؛
7. سفارش درباره یتیمان؛
8. سفارش درباره همسایگان؛
9. سفارش درباره قرآن؛
10. سفارش درباره نماز؛
11. سفارش درباره مساجد؛
12. سفارش درباره جهاد در راه خدا با مال و جان و زبان؛
13. سفارش درباره امر به معروف و نهی از منکر؛
14. سفارش درباره قاتل خویش و پرهیز از خون‌ریزی.

فرازی از نامه

• شما هر دو، و دیگر اعضای خانواده و تمام کسانی را که این وصیت‌نامه مرا دریافت خواهند کرد، به تقوای الهی، نظم در جریان کارها و ایجاد صلح و وحدت در میان صفوف خود، توصیه می‌کنم، چه از جدتان شنیدم که می‌فرمود: "آشتی میان دو تن از هر نماز و روزه‌ای ارزشمندتر است".
• خدای را، خدای را، درباره همسایگانتان، که مورد وصیت پیامبر شمایند، همواره درباره آنان سفارش می‌کرد، چنان که پنداشتیم دیری نپاید که در ردیف میراث‌برانشان نشاند. خدای را، خدای را، درباره قرآن، مباد که در عمل بدان، بیگانگان بر شما پیشی گیرند. خدای را، خدای را، درباره نماز، که ستون و پایه دین شماست.

خدای را، خدای را، درباره خانه پروردگارتان، تا هستید خلوتش مگذارید، که اگر آن خانه را وانهید، جایگاه چشمگیری در جهان نیابید.

• خدای را، خدای را، درباره جهاد در راه خدا، با خواسته و جان و زبان‌هاتان.
• و بر شما باد هم‌بستگی و فداکاری متقابل و زنهار از گسستگی و پشت کردن به همدیگر. هرگز از امر به معروف و نهی از منکر دست برمدارید، که در آن صورت، سلطه بدان بر شما شکل گیرد و از آن پس، هیچ دعایتان مستجاب نشود.

منابع

• دانشنامه نهج البلاغه ج۲

پانویس