حق‌گرایی

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

حق‌گرایی در قرآن - حق‌گرایی در حدیث - حق‌گرایی در معارف و سیره نبوی

مقدمه

﴿وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ﴾. به عدالت پرداختن هم تبیین مفهوم آن و هم برپایی آن، جولانگاه دولت نبوی است. آموزش عدل و عدالت به آموزگاری چون رسول مکرم(ص) نیاز دارد که هیچ آموزشی در این موضوع مصون از خطا نیست، به جز راه و روش نبوی که او معصوم است و در تفسیر و تبیین مفاهیم نیز از عصمت برخوردار است. علی(ع) سیره حکومتی نبی اکرم(ص) را چنین توصیف می‌کند: «راه و رسم او معتدل و روش او صحیح و متین و سخنانش روشنگر حق از باطل و حکمش عادلانه بود».

آداب قضاوت در حین داوری باید رعایت شود، از جمله پرهیز از عجله و نیز پرهیز از داوری در حال نامناسب مثل عصبانیت. در قضاوت، تشویق‌ها بایستی بجا و از هرگونه تشویق بی‌جایی دوری جست. در مشی پیامبر(ص) اقسام تشویق‌ها اعم از معنوی، زبانی، رفتاری، مقامی و مالی وجود داشت، اما همه‌اش بجا و نافذ بوده است، همچون پزشکی حاذق، بهترین مداوا را می‌کرد.

جستارهای وابسته

پرسش مستقیم

سیره سیاسی پیامبر خاتم درباره حق‌گرایی چه بود؟ (پرسش)

منابع

1. دلیر، بهرام، مقاله «ویژگی‌های کارگزاران در حکومت نبوی»، سیره سیاسی پیامبر اعظم