ابراهیم نجار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== # +==منابع== {{منابع}} # )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}})) |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابراهیم نجار»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']] | # [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابراهیم نجار»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۳
مقدمه
سازنده منبر رسول خدا(ص). گفته‌اند آن حضرت در مدینه ابتدا بر درخت خرمایی تکیه می‌کرد و خطبه می‌خواند تا آنکه[۱] فرمود: ایستادن برایم دشوار شده است و تمیم الداری پیشنهاد کرد برای ایشان منبر بسازند. آن حضرت پس از مشورت با مسلمانان، با ساخت منبر موافقت کرد[۲]. البته برخی، علت ساخت منبر را کثرت حضور مردم و مانند آن دانسته‌اند[۳].
نام سازنده این منبر را بیشتر، ابراهیم آورده‌اند[۴]؛ البته اسامی دیگری نیز گفته‌اند. کلاب، غلام عباس بن عبدالمطلب[۵]، باقوم یا باقول رومی، غلام سعید بن عاص[۶] صُباح یا مینا غلام عباس، میمون، قبیصه مخزومی، تمیم الداری[۷] و باقول، غلام عاص بن أمیه[۸] از جمله این اسامی است که در برخی موارد احتمال تصحیف وجود دارد. به علاوه، برخی احتمال داده‌اند نام او ابراهیم و لقبش باقوم باشد [۹]. البته برخی نیز احتمال داده‌اند که همه این افراد در ساخت منبر سهیم بوده‌اند یا یکی از آنان ماهر بوده و دیگران او را در این امر یاری کرده‌اند[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ در سال هشتم؛ ر.ک: ابن اثیر، ج۱، ص۱۳۲.
- ↑ ابن سعد، ج۱، ص۱۹۲.
- ↑ ر.ک: ابن ابی شیبه، ج۷، ص۴۳۳؛ طبرانی، ج۵، ص۲۴۴؛ میشمی، ج۲، ص۱۸۱.
- ↑ ابن سعد، ج۱، ص۱۹۲؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۱۷۴.
- ↑ ابن سعد، ج۱، ص۱۹۲.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۱۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۹۹ و ۴۵۷.
- ↑ ابن حجر، تلخیص الحبیر، ج۴، ص۵۹۶.
- ↑ عبد الرزاق صنعانی، ج۳، ص۱۸۳.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۱۷۴.
- ↑ عظیم آبادی، ج۳، ص۲۹۵؛ نیز ر.ک: ابن حجر، فتح الباری، ج۲، ص۳۳۰.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابراهیم نجار»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۱۰۳.