تفسیر رمزی در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۳: خط ۱۳:
آشکارترین چهره این [[تفسیر]] را می‌توان در طایفه‌ با طنیه از فرقه‌های [[اسماعیلیه]] دید. از اسماعیلیه تفسیر کاملی به صورت [[باطنی]] منتشر نشده است و عمدتا در برخی آیات و [[سوره‌ها]] [[تفسیری]] نوشته‌اند.<ref>خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه ۶۴۹؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم و منهجهم، صفحه ۵۸.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۹۰.</ref>
آشکارترین چهره این [[تفسیر]] را می‌توان در طایفه‌ با طنیه از فرقه‌های [[اسماعیلیه]] دید. از اسماعیلیه تفسیر کاملی به صورت [[باطنی]] منتشر نشده است و عمدتا در برخی آیات و [[سوره‌ها]] [[تفسیری]] نوشته‌اند.<ref>خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه ۶۴۹؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم و منهجهم، صفحه ۵۸.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۹۰.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده: 9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه علوم قرآنی''']]
# [[پرونده: 9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه علوم قرآنی''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۳۴

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تفسیر رمزی است. "تفسیر رمزی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

تفسیر رمزی که گاهی از آن به تفسیر باطنی نیز تعبیر می‌شود مبنا و اساس درک مفاهیم قرآن را بر مطالبی خارج از قرآن گذاشته، آیات را رمز و اشاره به‌آن می‌داند؛ بدون آنکه لفظ و قواعد ادبی و ظاهر قرآن بر آن معانی خارجی دلالت داشته باشند.

این گرایش با تفسیر اشاری و عرفانی تفاوت دارد:

  1. در تفسیر رمزی، سابقه تأویلی پیش از اسلام هم وجود دارد.
  2. رموز و اشارات بیش از آنکه بر کلام الهی استوار باشند، مبتنی بر آموزش از معلم است.

آشکارترین چهره این تفسیر را می‌توان در طایفه‌ با طنیه از فرقه‌های اسماعیلیه دید. از اسماعیلیه تفسیر کاملی به صورت باطنی منتشر نشده است و عمدتا در برخی آیات و سوره‌ها تفسیری نوشته‌اند.[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه ۶۴۹؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم و منهجهم، صفحه ۵۸.
  2. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۹۰.