سوء در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث سوء است. "سوء" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

سوء در قرآن - سوء در حدیث - سوء در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سوء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

بدی‌ کردن، بد آمدن، اندوهگین ‌کردن. هر چیزی که باعث غم و اندوه انسان گردد؛ اعم از امور دنیوی یا اخروی، از حالت‌های نفسانی، بدنی و خارجی، در مقابل "حسنی"؛ همچنین صفت هر چیز پست و بی‌مایه، هر چیزی که در ذاتش خیر و نیکی نباشد، خواه عمل یا موضوع یا حکم یا امر قلبی یا معنوی یا مادی و غیر اینها باشد.

﴿ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ﴾.

در قرآن کریم سوء و مشتقات آن مانند سیئه و سوای در موارد و موضوعات، در معانی متعددی استعمال شده‌اند که برخی از آنها عبارت‌اند از: بد، ناشایست، قبیح و زشت، سختی و شدت، عذاب، فساد و ضرر، گناه، معاصی، لغزش و خطا، رنج و بیماری، جزاء و عقاب، خیانت و بدکاری و....

این اصطلاح جامع همه بدی‌ها و ناهنجاری‌های درونی و بیرونی، فرد و جامعه از عمل و اعتقاد است که در فرهنگ قرآنی در همه ابعاد معرفی و از ارتکاب آن نهی شده است. خداوند عاقبت بدی کردن در دنیا را، تکذیب آیات الهی و نتیجه اخروی آن را جهنّم برشمرده است: ﴿بَلَى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم