محتسب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | * [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{حکومت}} | {{حکومت}} | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۸
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل محتسب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
محتسب، منصبی بود که به امنیت عمومی و حل و فصل امور مربوط به آن می‌پرداخت. مقام احتساب را عمر - خلیفه دوم - پدید آورد و ابتدا خودش کار محتسب را انجام می‌داد[۱]. وظایف و حیطۀ کاری محتسب عبارت‌اند از: امر به معروف و نهی از منکر، نظارت بر احکام شریعت، مراقبت در تنظیم بازار، جلوگیری از اشغال معابر توسط بازاریان، ممانعت از کم‌فروشی و گران‌فروشی، جلوگیری از تجاوز به حریم و حدود همسایه و نظیر آنها[۲]. در بسیاری از دولت‌های اسلامی، مانند دولت "عبیدیان مصر و مغرب وامویان" احتساب وابسته به مقام قضایی و تعیین محتسب نیز بر عهده قاضی بود. در اندلس، هر شهری محتسبی داشت و او را "بازاربان" نیز می‌گفتند که کار وی بیشتر، مراقبت از کار بازاریان بود[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ وسایل الشیعه، ج۱۲، ص۳۱۷، ابواب تجارت، باب ۳۰، حدیث ۱؛ تراتیب الأداریه، ج۱، ص۲۸۶؛ سنن ترمذی، ج۲، ص۳۸۹؛ کنز العمال، ج۴، ص۱۵۹؛ نهج البلاغه، نامه ۵۳؛ صحیح بخاری، ج۲، ص۱۵.
- ↑ معالم القربه فی احکام الحسبه، ج۷، ص۵۱؛ صبح الاعشی، ج۵، ص۴۵۱.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۹۰؛ نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب، ج۱، ص۱۰۳.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۶۲.