شفق سرخ

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

شفق سرخ در حدیث - شفق سرخ در تاریخ اسلامی - شفق سرخ در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شفق سرخ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

روایت است از ابن عباس که سرخی شفق، از روزی دیده شد و پدید آمد که حسین(ع) شهید شد و آسمان در شهادت او خون گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: «انّ یوم قتل الحسین(ع) قطرت السّماء دما و انّ هذه الحمره الّتی فی السّماء ظهرت یوم قتله و لم‌تر قبله». و از امام رضا(ع) روایت است: «لَمَّا قُتِلَ جَدِّيَ الْحُسَيْنُ أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ». که بارش خون و خاک سرخ را می‌رساند. گریست در غمت زمان، به خون نشست آسمان شب و سیاهپوشی‌اش شد آیت عزای تو رنگین شدن افق، از جمله نشانه‌ها و آثار شگفت دیگری است که در روایات آمده که پس از حادثۀ کربلا و شهادت امام، در جهان دیده شد. و طبق نقل‌های متعدّد در منابع مختلف، سابقۀ شفق سرخ در آسمان، به شهادت ابا عبد الله(ع) بر می‌گردد. از محمد بن سیرین نیز نقل شده که این سرخی آسمان بعد از کشته شدن حسین(ع) دیده شد و نیز از امام باقر(ع) روایت است که آسمان در شهادت حضرت یحیی و حضرت حسین(ع) سرخ شد..

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا