همگام با اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]. | * [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]. | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۰۵
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل همگام با اهل بیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
همگام با اهل بیت جایگاه اسوه و حجت و امام بودن اهل بیت و ائمه، ایجاب می‌کند که نسبت به آنان پیرو و مطیع باشیم، نه از آنان جلو بیفتم، نه عقب بمانیم، نه تندتر حرکت کنیم نه کندتر[۱].
مقدمه
- این همگامی و همراهی و همدلی و همرنگی، در احادیث بسیاری که موضوع ولایت، اطاعت، تبعیّت، تمسّک و تقدیم را بیان می‌کند آمده است و معنای واقعی ولایت همین است. امام علی(ع) در مورد نقش محوری خاندان پیامبر می‌فرماید: به خاندان پیامبرتان بنگرید، همراه راه و روش آنان باشید و از آنان پیروی کنید، آنان نه از هدایت بیرونتان می‌کنند و نه در گمراهی واردتان می‌سازند، اگر در جای خود نشستند، بنشینید و اگر برخاستند برخیزید، از آنان جلو نیفتید که گمراه می‌شوید و از آنان عقب نمانید که هلاک می‌گردید[۲] این مضمون در دعاها و زیارتنامه‌ها نیز آمده است، از جمله در صلوات شعبانیه که نسبت به خاندان محمّد(ص)این کشتی نجات در طوفان‌ها می‌گوییم: المتقدّم لهم مارق و المتأخّر عنهم زاهق و اللاّزم لهم لاحق»[۳]، هرکه از آنان پیشی جوید از دین خارج می‌شود و هرکه عقب بماند نابود می‌گردد و هرکه ملازم و همراه آنان باشد (به آنان و به هدف) می‌رسد[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۶۰۹.
- ↑ انظروا أهل بیت نبیّکم، فالزموا سمتهم و اتّبعوا أثرهم، فلن یخرجوکم من هدی و لن یعیدوکم فی ردی، فإن لبدوا فالبدوا و إن نهضوا فانهضوا و لا تسبقوهم فتضلّوا و لا تتأخّروا عنهم فتهلکوا؛ نهج البلاغه (صبحی صالح) خطبه ۹۷
- ↑ مفاتیح الجنان، اعمال مشترکۀ ماه شعبان
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۶۰۹.