وادی السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]. | * [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]. | ||
* [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | * [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۳۸
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- وادی السلام: سرزمین ایمنی، وادی سلامتی و آسودگی، نام گورستان بسیار بزرگ و قدیمی که در نجف اشرف است و از دیرباز، اولیای الهی و انسان‌های صالح و علمای بسیاری در آنجا مدفون‌اند. حتی قبر حضرت هود و حضرت صالح هم آنجاست. در روایات نیز آمده که روح مؤمنان پس از مرگ به جایی پشت کوفه به نام وادی السلام منتقل میشود و ارواح در آنجا حلقه حلقه با هم انس می‌گیرند و گفتگو می‌کنند و روح انسان‌های گنهکار به بَرَهُوت می‌رود[۱][۲].
وادی السلام در موعودنامه
- "وادی السلام" بزرگ‌ترین گورستان در جهان اسلام است که در نجف اشرف واقع شده. مقام حضرت مهدی(ع) در وادی السلام، یکی از قدیمی‌ترین مقامات منتسب به حضرت است. امام صادق(ع) مکرر به این نقطه تشریف آورده، در آنجا نماز گزارده، و آنجا را به‌عنوان محل منبر حضرت مهدی(ع) معرفی فرموده است. در روزهای آغازین دولت حقه، حضرت مهدی(ع) از این نقطه عبور کرده، به سوی پایتخت دولت کریمه -کوفه- رهسپار میشود. پیامبر اکرم(ص) و امیر مؤمنان(ع) به هنگام رجعت، در این نقطه دیدار می‌فرمایند. احادیث بسیاری در عظمت و قداست این مکان مقدس از معصومین(ع) رسیده است[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ بحارالأنوار، ج۹۷، ص۲۳۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
- ↑ مجله انتظار، شماره ۱۱ و ۱۲، ص ۴۳۱.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۵۱.