غبطه در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
#[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: "بدون تردید [[انسان]] ضرر برده، کسی است که عمرش را باخته باشد، و آن‌کس قابل غبطه‌خوردن است که عمرش را در [[اطاعت]] از پروردگارش گذرانده باشد" <ref>{{متن حدیث|قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} فِي الغُرُرِ: إِنَّ الْمَغْبُونَ مَنْ غُبِنَ عُمُرَهُ وَ إِنَّ الْمَغْبُوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمُرَهُ فِي طَاعَةِ رَبِّهِ}}؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۶۰.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۴۴۵-۴۴۶.</ref>. | #[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: "بدون تردید [[انسان]] ضرر برده، کسی است که عمرش را باخته باشد، و آن‌کس قابل غبطه‌خوردن است که عمرش را در [[اطاعت]] از پروردگارش گذرانده باشد" <ref>{{متن حدیث|قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} فِي الغُرُرِ: إِنَّ الْمَغْبُونَ مَنْ غُبِنَ عُمُرَهُ وَ إِنَّ الْمَغْبُوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمُرَهُ فِي طَاعَةِ رَبِّهِ}}؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۶۰.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۴۴۵-۴۴۶.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۲''']] | * [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۲''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۰۰
غبطه در قرآن - غبطه در حدیث - غبطه در نهج البلاغه - غبطه در اخلاق اسلامی - غبطه در معارف دعا و زیارات
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غبطه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
آیات مربوطه
- امام صادق(ع) فرمودند: "مؤمن غبطه می‌برد امّا حسد نمی‌ورزد، و منافق حسد می‌ورزد اما غبطه نمی‌برد" [۱]؛
- امیرالمؤمنین(ع) فرموند: "... خسارت‌دیده کسی است که دین خود را از دست داده؛ و کسی قابل غبطه‌خوردن است که دینش به سلامت مانده و یقینش نیکو شده باشد" [۲]؛ .
- امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "غبطه خوردنی‌ترین مردم، کسی است که به سوی نیکی‌ها با سرعت می‌شتابد" [۳]؛
- امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "بدون تردید انسان ضرر برده، کسی است که عمرش را باخته باشد، و آن‌کس قابل غبطه‌خوردن است که عمرش را در اطاعت از پروردگارش گذرانده باشد" [۴][۵].
منابع
پانویس
- ↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛اصول کافی، ج۲ ص۳۰۷.
- ↑ «عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) ...الْمَغْبُونُ مَنْ غُبِنَ دِينَهُ وَ الْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ وَ حَسُنَ يَقِينُهُ»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۲۹۱.
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي الغُرُرِ: أَغْبَطُ النَّاسِ الْمُسَارِعُ إِلَى الْخَيْرَاتِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۰۵.
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي الغُرُرِ: إِنَّ الْمَغْبُونَ مَنْ غُبِنَ عُمُرَهُ وَ إِنَّ الْمَغْبُوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمُرَهُ فِي طَاعَةِ رَبِّهِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۶۰.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۴۵-۴۴۶.