میسره مولی کنده: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | * [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۲۰
مقدمه
شیخ طوسی می‌نویسد: میسره، مولای - غلام آزاد شده - قبیله کنده، و از اصحاب امیرمؤمنان(ع) بوده است[۱]. وی در جنگ نهروان حضرت را یاری کرد. و از آن حضرت نیز نقل حدیث کرده است[۲].
خطیب بغدادی از میسره نقل می‌کند که گفت: ما روزی مثل روز جنگ نهروان، علی(ع) را این طور بی‌تاب ندیدیم، او مرتب می‌فرمود: "ذو الثدیه را پیدا کنید". ما گشتیم در میان کشته‌ها و ذوالثدیه را نیافتیم. چون نزد حضرت آمدیم، فرمود: "اسم این مکان چیست؟" گفتیم: نهروان است، باز حضرت بی‌تابی کرد و فرمود: "خدا و رسولش راست گفتند شما دروغ می‌گویید، به خدا قسم ذوالثدیه در میان این کشته‌هاست". میسره می‌گوید: امام(ع) بی‌تابی کرد به طوری که غرق در عرق شد با این که وقت عرق کردن نبود، باز مکرراً می‌فرمود که: "ذوالثدیه را پیدا کنید"، و او را نمی‌یافتند. باز حضرت می‌پرسید: "این جا کجاست؟ و این نهر چه نام دارد؟" جواب می‌دادند که نهروان است. سپس فرمود: "بر دست ذوالثدیه گوشت زیادی است مانند پستان زن. و بر آن هفت (یا پنج) مو روییده است". میسره می‌گوید: سرانجام ذوالثدیه را به نشانه‌هایی که امیرالمؤمنین(ع) داده بود، پیدا کردیم[۳] و وقوع این خبر غیبی همگان را به حقانیت حضرت علی(ع) در آن جنگ و باطل بودن نهروانیان واقف کرد.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۰؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۶۵.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۸، ص۴۴۳.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۲۲.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۶۲-۱۳۶۳.