سالم مولی ابیحذیفه (مقاله): تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (- {{جعبه اطلاعات مقاله +{{جعبه اطلاعات مقاله)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس== +== پانویس ==)) |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
* [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ (کتاب)]] | * [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ (کتاب)]] | ||
== پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۴۷
سالم مولی ابی حذیفه | |
---|---|
از پیروان فارسی پیامبر (ص)، از قاریان قرآن و معتمدان عمر بن خطاب | |
زبان | فارسی |
نویسندگان | محمد اکبری کارمزدی، مهران اسماعیلی |
موضوع | سالم مولی ابی حذیفه |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ |
وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
محل نشر | بوستان کتاب |
تاریخ نشر | ۱۳۹۷ |
ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
سالم مولی ابی حذیفه: (از پیروان فارسی پیامبر (ص)، از قاریان قرآن و معتمدان عمر بن خطاب) عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بحث و بررسی سالم مولی ابی حذیفه میپردازد. این مقاله ۹ صفحهای به قلم محمد اکبری کارمزدی و مهران اسماعیلی نگاشته شده و در دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ به چاپ رسیده است.
فهرست مقاله
- سالم در شأن نزول
- منابع
درباره پدیدآورندگان
- حجت الاسلام و المسلمین محمد اکبری کارمزدی (متولد ۱۳۴۳ش، مازندران)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، جعفر سبحانی و عبدالله جوادی آملی پیگیری کرد. همکاری با پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی ازجمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «ایام الله»، «تسنیم»، «درک اسفل» و «زقوم» برخی از این آثار است.[۱]
- آقای دکتر مهران اسماعیلی، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری رشته تاریخ اسلام دانشگاه تربیت مدرس به اتمام رساند. عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و عضو انجمن ایرانی تاریخ اسلام از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «اهمیت معرفتی رهیافت تاریخی به قرآن و منابع تفسیری»، «نقد درونی و بیرونی گزارشهای طبری از داستان غرانیق»، «زمینهها و گاهشناسی ساخت نام انصار و تحولات مفهومی پس از آن تا عصر تدوین»، «جاهلیت»، «جویریه»، «تابعین» و «فرآیند آگاهی تاریخی در روند تدریجی نزول وحی» برخی از این آثار است.[۲]