اراضی شخصی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
خط ۱۰: خط ۱۰:
#تمامی زمین‌هایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آورده‌اند؛
#تمامی زمین‌هایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آورده‌اند؛
# [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۰.</ref>.
# [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۰.</ref>.
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۲۱

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

منظور از اراضی شخصی، زمین‌هایی است که مالکیت آن در مورد اشخاص به رسمیت شناخته شده است. این اراضی را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد[۱].

  1. اراضی مواتی که به وسیله افراد آباد شده باشند؛
  2. اراضی‌ای که توسط ارث یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛
  3. تمامی زمین‌هایی که مالکان آنها به میل خود اسلام آورده‌اند؛
  4. اراضی صلح که صاحبان اصلی آنها مالکیت رسمی خود را بر آن اراضی در قرارداد صلح با مسلمانان قید کرده باشند[۲].[۳].

منابع

پانویس

  1. مبانی فقهی کلیات قانون اساسی، ص۲۸۰-۲۷۶.
  2. فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.
  3. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۱۳۰.