اراضی شخصی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
#تمامی زمینهایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آوردهاند؛ | #تمامی زمینهایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آوردهاند؛ | ||
# [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۰.</ref>. | # [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۲۱
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
منظور از اراضی شخصی، زمینهایی است که مالکیت آن در مورد اشخاص به رسمیت شناخته شده است. این اراضی را میتوان به صورت زیر دستهبندی کرد[۱].
- اراضی مواتی که به وسیله افراد آباد شده باشند؛
- اراضیای که توسط ارث یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛
- تمامی زمینهایی که مالکان آنها به میل خود اسلام آوردهاند؛
- اراضی صلح که صاحبان اصلی آنها مالکیت رسمی خود را بر آن اراضی در قرارداد صلح با مسلمانان قید کرده باشند[۲].[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مبانی فقهی کلیات قانون اساسی، ص۲۸۰-۲۷۶.
- ↑ فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۱۳۰.