یوم الحساب در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
سوره ابراهیم، آیه ۴۱.</ref>. "حساب" به معنای شمردن است. مراد این است که هر مکلفی به [[روز قیامت]]، نتیجه [[اعمال]] و [[افعال]] خویش را خواهد دید و [[خداوند]] به حساب یکایک آنها میرسد. از [[قرآن]] برمیآید که حساب [[بندگان]] در [[قیامت]]، تنها به دست [[خداوند]] است<ref>{{متن قرآن|إِنْ حِسَابُهُمْ إِلاَّ عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ}}؛ سوره شعراء، آیه ۱۱۳.</ref>. [[انسانها]] در [[مقام]] [[محاسبه]] یکسان نیستند و بنابر باورها و [[عقاید]] و اعمالشان دگرگوناند. برخی از آنان حسابی ندارند و برخی دیگر، آسان به حساب کشیده میشوند و برخی دیگر به صورتی سخت و دقیق. اما از پارهای [[روایات]] برمیآید که [[خداوند]] همه را به حساب میکشد مگر [[مشرکان]]؛ زیرا آنان بی حساب به [[دوزخ]] میروند<ref>معاد، ۳/ ۹۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 481-482.</ref>. | سوره ابراهیم، آیه ۴۱.</ref>. "حساب" به معنای شمردن است. مراد این است که هر مکلفی به [[روز قیامت]]، نتیجه [[اعمال]] و [[افعال]] خویش را خواهد دید و [[خداوند]] به حساب یکایک آنها میرسد. از [[قرآن]] برمیآید که حساب [[بندگان]] در [[قیامت]]، تنها به دست [[خداوند]] است<ref>{{متن قرآن|إِنْ حِسَابُهُمْ إِلاَّ عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ}}؛ سوره شعراء، آیه ۱۱۳.</ref>. [[انسانها]] در [[مقام]] [[محاسبه]] یکسان نیستند و بنابر باورها و [[عقاید]] و اعمالشان دگرگوناند. برخی از آنان حسابی ندارند و برخی دیگر، آسان به حساب کشیده میشوند و برخی دیگر به صورتی سخت و دقیق. اما از پارهای [[روایات]] برمیآید که [[خداوند]] همه را به حساب میکشد مگر [[مشرکان]]؛ زیرا آنان بی حساب به [[دوزخ]] میروند<ref>معاد، ۳/ ۹۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 481-482.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] |
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۵۱
اين مدخل از زیرشاخههای بحث یوم الحساب است. "یوم الحساب" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
یوم الحساب در قرآن - یوم الحساب در حدیث - یوم الحساب در نهج البلاغه - یوم الحساب در کلام اسلامی - یوم الحساب در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل یوم الحساب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از نامهای قیامت در قرآن کریم است[۱]. "حساب" به معنای شمردن است. مراد این است که هر مکلفی به روز قیامت، نتیجه اعمال و افعال خویش را خواهد دید و خداوند به حساب یکایک آنها میرسد. از قرآن برمیآید که حساب بندگان در قیامت، تنها به دست خداوند است[۲]. انسانها در مقام محاسبه یکسان نیستند و بنابر باورها و عقاید و اعمالشان دگرگوناند. برخی از آنان حسابی ندارند و برخی دیگر، آسان به حساب کشیده میشوند و برخی دیگر به صورتی سخت و دقیق. اما از پارهای روایات برمیآید که خداوند همه را به حساب میکشد مگر مشرکان؛ زیرا آنان بی حساب به دوزخ میروند[۳][۴].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ﴿رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ﴾؛ سوره ابراهیم، آیه ۴۱.
- ↑ ﴿إِنْ حِسَابُهُمْ إِلاَّ عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ﴾؛ سوره شعراء، آیه ۱۱۳.
- ↑ معاد، ۳/ ۹۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 481-482.